Το πρόβλημα δεν είναι ότι η εν λόγω κυρία ζητάει χρήματα, αλλά ότι τολμάει και ονομάζεται συγγραφέας. Στη γλώσσα του Ομήρου και του Ευριπίδη, στη γλώσσα του Ρωμανού του Μελωδού και του Ερωτόκριτου, στη γλώσσα του Παπαδιαμάντη, του Βιζυηνού, του Κοσμά Πολίτη, του Τσίρκα και της Λούλας Αναγνωστάκη, η λέξη συγγραφέας έφτασε να σημαίνει τον κάθε ........... [Η συμπλήρωση δική σας]. Το ξέρει άραγε ότι τα βιβλία της έχουν τόση σχέση με τη λογοτεχνία όση και τα τούρκικα σήριαλ με τον κινηματογράφο; Εν τέλει το φαινόμενο της κυρίας που αυτοαποκαλείται συγγραφέας και πουλάει Barbie σε μορφή βιβλίων δεν είναι καθόλου άσχετο με την κρίση που μαστίζει τη χώρα μας εδώ και πολλά χρόνια. Πάντως αν ήξερα τη διεύθυνσή της, θα της έστελνα δωρεάν το "Πεθαίνω σα Χώρα" του Συγγραφέα Δημήτρη Δημητριάδη. Δεν θα καταλάβει λέξη από το κείμενο, αλλά ελπίζω πάντα στην επαναστατική διάσταση της Τέχνης. Έστω και με μεταφυσικό τρόπο.