"Δεν έκοψε απίστευτα..." Μα πώς να κόψει όταν κύριε Αβρανά, τρίβετε στη μούρη των θεατών όλο αυτό το σκηνικό; Η τέχνη του κινηματογράφου και γενικότερα η τέχνη, έχει ενδιαφέρον και γοητεία όταν διατηρεί έναν σχετικά υπαινικτικό χαρακτήρα και ύφος. Οταν αναγκάζετε τους θεατές να γίνουν μάρτυρες ρητώς και με το ζόρι, ενός τόσο σκληρού θεάματος, δεν μπορείτε να λέτε ότι είστε "ρεαλιστής". Ο ρεαλισμός εμπεριέχει ισότιμα μοιρασμένα πολλά στοιχεία. Επίσης, έχει σημασία από ποιά σκοπιά διαλέγει κάποιος να θεωρήσει διάφορα φαινόμενα ή καταστάσεις ή παθογένειες αν θέλετε. Όταν τονίζετε σχεδόν εξπρεσιονιστικά τη νοσηρότητα της παιδικής κακοποίησης, υποβάλλοντάς την σαν βασανιστήριο στους θεατές, δεν είστε «ρεαλιστής». Είστε κάτι άλλο, δεν ξέρω τι, αλλά ταινίες σαν τη δική σας, διώχνουν θεατές από τον κινηματογράφο. Μπορεί να προσελκύουν βραβεία, αλλά όχι θεατές. Επίσης, αν ήσασταν ρεαλιστής και όχι «weird», δεν θα ντυνόσασταν με αυτόν τον τρόπο και δεν θα είχατε έτσι χτενισμένα και κουρεμένα τα μαλλιά σας. Όχι ότι δεν μου αρέσουν, απεναντίας έχετε στυλ, αλλά όχι ρεαλιστικό.