"...και αλωνίζαμε στο σπίτι που μας φαινόταν τεράστιο."Πόσο πιο όμορφα φαντάζουν τα πράγματα στα παιδικά μάτια, πόσο πιο καθαρές και ειλικρινείς οι σκέψεις, έντονα χαραγμένες οι αναμνήσεις των μυρωδιών, των χαμογελαστών αγαπημένων μας προσώπων,κάποια από τα οποία χάνουμε μέσα στο χρόνο. Εκείνη η αθωότητα δε γυρίζει πίσω, αλλά έρχονται άλλα όμορφα. Είμαι σίγουρη!! Καλές γιορτές σε σένα, Άρη, και σε όλους!