Ο Χ.Θ. έχει δίκιο.Οι «αναδημοσιεύσεις ειδήσεων» μόνο αθώες και αντικειμενικές δεν είναι.Πρόκειται για μαρτυρίες γονέων, δικηγόρων, καθηγητών και φίλων των συλληφθέντων, δηλαδή ανθρώπων που διάκεινται ευμενώς προς τους συλληφθέντες, για το πόσο ξύλο φάγανε τα παιδιά και τι καλά, ήσυχα και καλλιεργημένα που ήταν.Για να καταλάβετε γιατί ο βομβαρδισμός με τέτοιες ειδήσεις μόνο αντικειμενικός δεν είναι, σκεφτείτε ένα εναλλακτικό σενάριο: ρεπορτάζ απ' το Βελβεντό για τον τρόμο που έζησαν οι υπάλληλοι των τραπεζών, πώς τους απειλούσαν οι δράστες, πώς ένιωσαν όταν είδαν τα καλάσνικοφ να στρέφονται απάνω τους, εάν περίμεναν ποτέ ότι θα τους συμβεί κάτι τέτοιο, την μαρτυρία του γιατρού, πώς σταμάτησαν το αυτοκίνητό του, πώς τον απείλησαν, αν εκείνη τη στιγμή ένιωσε ότι μπορεί να πεθάνει, αν σκέφτηκε την οικογένειά του, τα παιδιά του, τα εγγόνια του, αν ήταν καλός και φιλήσυχος άνθρωπος, αν του άξιζε να πάθει κάτι τέτοιο, τι λένε γι' αυτόν οι γείτονες («χρυσός άνθρωπος»), αν πήγε το μυαλό του στον ταξιτζή της Πάρου που είχαν εκτελέσει εν ψυχρώ οι ληστές και φαντάστηκε ότι μπορεί να του συμβεί το ίδιο κτλ. Κι αυτά «γεγονότα και ειδήσεις» δεν είναι;