Γειά σας.Μόλις είδα πως δημοσιεύτηκε το κείμενο μου.Σας ευχαριστώ που το διαβάσατε και κάποιους από εσάς για τα όμορφα λόγια σας.Κάθε φορά που βλέπω πως αυτά που λέω ή γράφω μπορούν να αγγίξουν έστω και ένα άτομο,συγκινούμαι.Η αλήθεια είναι πως όταν το έγραψα αυτό ήμουν πολύ ερωτευμένη και δεν έκατσα να σκεφτώ πόσο το κείμενο μου μπορει να μοιάζει με άλλα ερωτικά κείμενα.Ούτως ή αλλως θεωρώ τον έρωτα μια κατάσταση υπερβατική που έχει τοσα κοινά χαρακτηριστικά στο βίωμα της από όλους τους ανθρωπους όσες και διαφορές-και ίσως οσοι και οι ανθρωποι.Το κείμενο της Σάρα Κέην το βρίσκω πολύ ανατριχιαστικό ,οποτε με τιμάει το να σας το θυμίζει το δικό μου.Είμαστε τυχεροι όσοι μπορουμε και νιώθουμε αυτα τα πραγματα έστω και στο μυαλό μας,υποθετικά.Μας βάζει σε περίεργη διαδικασία.Είδα το κείμενο μου αυτό,σε μια φαση της ζωής μου που τρέχω από γύρισμα σε γύρισμα και από ταινία σε ταινία και η νευρικότητά μου υπερβαίνει το χρόνο που διαθέτω.Τι ωραία.Μου θυμίσατε για λίγο το ρομαντισμό μου και πως στην τελική η μελαγχολία και το όνειρο δεν είναι κάτι που πρέπει να απωθούμε.Γλυκός πόνος αυτός της επιθυμίας.Συγνώμη αν γίνομαι μελό-δεν έχω καμία τέτοια πρόθεση(ίσα ίσα που μου αρεσει να διακωμωδω ότι κάνω και γελουσα πολυ με καποια σχολια παραπανω)-με διαβάζω τώρα και κάνω γκριμάτσες,αλλά πραγματικά, έχω πάθει Αμελί-αση.Να περνάτε καλά.Ευτυχία Ι.http://eytyxia13.blogspot.gr