Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Γιατί οι περισσότερες ταινίες που βλέπουμε διαρκούν δύο ώρες;

Το 1913, χάρη στο blockbuster «Quo Vadis», συντελέστηκε μια τομή στην ιστορία του κινηματογράφου που ισχύει μέχρι και σήμερα

Το 1900, οι ταινίες διαρκούσαν κατά μέσο όρο δεκαπέντε λεπτά και ο χρόνος αυτός δεν αφορούσε απλώς τις ταινίες μικρού ή μεσαίου μήκους, αλλά όλες. Όμως, λίγα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1913, αυτή η συνθήκη άλλαξε χάρη στην ταινία «Quo Vadis», ένα δίωρο ιστορικό επικό δράμα που είχε τη φιλοδοξία να γίνει blockbuster.

Το «Quo Vadis» περιελάμβανε διάφορες καινοτομίες, που προηγουμένως ήταν άγνωστες στον κόσμο του κινηματογράφου, και οι καινοτομίες αυτές δεν προέκυψαν από το Χόλιγουντ, αλλά από τον Ιταλικό κινηματογράφο. Μάλιστα, η συγκεκριμένη ταινία με τους 5.000 κομπάρσους και τα υπερπολυτελή σκηνικά αποτέλεσε αναμφισβήτητα το πρώτο blockbuster στην ιστορία του κινηματογράφου, θέτοντας έτσι τα πρότυπα για τα "υπερθεάματα" που ακολούθησαν τις επόμενες δεκαετίες.

Όταν έκανε το ντεμπούτο της στις κινηματογραφικές αίθουσες δεν ήταν σαν τις αντίστοιχες ταινίες της εποχής, που προβάλλονταν στα γνωστά μουσικά θέατρα nickelodeons, αλλά αντιθέτως η πρεμιέρα της έγινε σε εμβληματικές αίθουσες συναυλιών. Αυτή η αλλαγή οδήγησε σε ένα box office χωρίς προηγούμενο και κατ'επέκταση σε μια ριζική μεταβολή της ιστορίας του κινηματογράφου, με πρωτεργάτη φυσικά τον σκηνοθέτη D.W. Griffith.

Πηγή: Vox