[ Από την Άλκηστη Γεωργίου ]
Μπεχλιβάνης (ή πεχλιβάνης) τουρκική pehlivan περσική pahlavan: αθλητής, πρωταθλητής, ήρωας.
Ο περιοδεύων παλαιστής που δίνει παραστάσεις επιδεικνύοντας τις εξαιρετικές σωματικές του ικανότητες. Ο δυνατός ή γενναίος άνθρωπος.
Η τουρκική πάλη με λάδι δηλαδή, το Yagli Gures, είναι το σύγχρονο εθνικό σπορ των Τούρκων.
Το Yagli Gures έχει αρκετά κοινά στοιχεία με την ελληνορωμαϊκή πάλη, και το παγκράτιο.
Οι παλαιστές που συμμετέχουν σε αυτό φορούν μόνο ένα μαύρο δερμάτινο παντελόνι (το kisbet), και πριν τον αγώνα ρίχνουν στο σώμα τους άφθονο λάδι.
Σκοπός του κάθε μπεχλιβάνη είναι να ακινητοποιήσει τον αντίπαλο του, ώστε οι ώμοι του να ακουμπήσουν το έδαφος, κάτι αρκετά δύσκολο αφού το δέρμα γλιστράει πάρα πολύ.
Μία από τις πιο περίεργες λαβές στο Yagli Gures είναι αυτή του "pacakazik" στην οποία ο μπεχλιβάνης χώνει το χέρι του μέσα στo kisbet του αντιπάλου, ώστε να μπορέσει να τον ελέγξει ευκολότερα και τελικά να τον βάλει κάτω.
Φυσικά απαγορεύεται να πιάσει ή να τραυματίσει με οποιονδήποτε τρόπο τα γεννητικά του όργανα.
Παλαιότερα, οι αγώνες του πρωταθλήματος Kirkpinar δεν είχαν συγκεκριμένη διάρκεια. Μπορούσαν να κρατήσουν ακόμα και μία ολόκληρη μέρα.
Μετά το 1975 ορίστηκε πως η πάλη θα πρέπει να διαρκεί 40 με 30 λεπτά, ανάλογα με την κατηγορία.
Το άθλημα έχει τις ρίζες του στην Περσία.
Πριν τον 10ο αιώνα οι παλαιστές αγωνίζονταν γυμνοί, όμως αργότερα, και σύμφωνα με το μουσουλμανικό νόμο, έπρεπε να καλύψουν το σώμα τους από τη μέση και κάτω.
Εκτός από την λέξη μπεχλιβάνης που χρησιμοποιούμε και εμείς οι Έλληνες, από το Yagli Gures μας έχουν μείνει και άλλες λέξεις όπως το τσιράκι, που είναι ο νεαρός αθλητής που μαθαίνει την συγκεκριμένη πάλη.
* Όλες οι φωτογραφίες είναι του Τούρκου φωτογράφου Cemil Kömürcü.
[ via ]