Πρέπει να ήταν το 1997, όταν είχα πρωτομετακομίσει ως φοιτητής στο Λονδίνο, με τα μάτια διάπλατα ανοιχτά από την έκπληξη και την καρδιά μου να χτυπάει ακανόνιστα από τον ενθουσιασμό.
Τι πολιτισμικός -και κυρίως πολιτιστικός- οργασμός ήταν αυτός! Κάθε μέρα δέκα συναυλίες, εκατό εκθέσεις, άπειρες πρεμιέρες, διαλέξεις, συγγραφείς-ήρωές μου που υπέγραφαν τα βιβλία τους, εγκαίνια γκαλερί με πρωτοκλασάτα ονόματα. Πήγαινα παντού μόνος μου, και ποτέ δεν είχα νιώσει πιο γεμάτος.
Όταν μια μέρα είδα πως το ICA θα έπαιζε στο σινεμά του το Kingdom του Λαρς Φον Τρίερ ενθουσιάστηκα (χωρίς να ξέρω τι είναι). Όταν όμως συνειδητοποίησα ότι στην πραγματικότητα ήταν όλα (οκτώ) τα επεισόδια μιας τηλεοπτικής σειράς του 1994, με συνολική διάρκεια 10.5 ωρών, δίστασα.
Την είχαν χωρίσει σε δύο μέρη.
Το πρώτο κρατούσε 5.30 ώρες και το δεύτερο 5 ώρες.
Λόγω της φυσικής μου απέχθειας για ταινίες που κρατάνε πάνω από 2 ώρες [υπάρχουν κι εξαιρέσεις], ήξερα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να πάω κι ετοιμάστηκα να πετάξω το flyer. Εξάλλου μέσα στις 10 ώρες που θα κρατούσε το Kingdom θα προλάβαινα να έκανα ένα σωρό πράγματα στο κέντρο.
Τότε διάβασα όμως έναν διθύραμβο γι' αυτήν την τηλεοπτική σειρά - «το διαμάντι της μικρής οθόνης που δεν θα έχετε ξανά την ευκαιρία να το δείτε σε τόσο μεγάλη οθόνη». Αποφάσισα λοιπόν να πάω έστω στο Δεύτερο μέρος. Για να έχω δει και πώς τελειώνει -αν τα κατάφερνα να μείνω μέχρι τέλους φυσικά- όσο αντέξω, σκέφτηκα, κι ας φύγω.
Πήγα λοιπόν κι ήταν απ' τις πιο ωραίες εμπειρίες της ζωής μου: οι 5 ώρες πέρασαν σαν σίφουνες.
Όντως τα X-Files συναντούσαν το E.R. αλλά με τον πιο ακραίο, δημιουργικό και σινεφίλ τρόπο.
Με το που τελείωνε το ένα επεισόδιο άρχιζε το επόμενο, χωρίς ούτε ένα διάλειμμα κι εγώ δεν πίστευα αυτά που έβλεπα.
Ήταν μεγάλη βλακεία που πήγα στο 2ο μέρος, σκεφτόμουν όταν τελείωσε, τώρα δεν έχει νόημα να τα δω με λάθος σειρά και να πάω και στο πρώτο.
Σιγά που δεν είχε νόημα. Το επόμενο απόγευμα ήμουν πάλι εκεί, για άλλες 5μιση ώρες. Δεν είχε καμία σημασία το ότι ήξερα τι επρόκειτο να συμβεί μετά. Η καλή τηλεόραση γίνεται ακόμα καλύτερη στη μεγάλη οθόνη.