(αυτό μάλιστα! αυτό είναι Επαναστατικό Τραγούδι;-)
Εντωμεταξύ δεν μας έφταναν τα κυκλωπιαία προβλήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ως αποδέκτες αυτής της βιαίας προσαρμογής που καλούμαστε να διαχειριστούμε, έχουμε και από δίπλα το κιτς πανηγύρι των τρεμάμενων από αγανάκτηση καλλιτεχνικών "επαναστατών" που ήταν εν υπνώσει τη τελευταία 30ετία και που αφού λιώσανε ατέλειωτα χιλιόμετρα στις πίστες της καλοπέρασης και του ευδαιμονισμού τώρα σκεπάζουνε τα μεταξωτά βρακιά τους, ανασηκώνουν τα μαλλιά από το μέτωπο με λεπτές σαγηνευτικές κινήσεις και μας ανακοινώνουν την αμέριστη στρατευσή τους στον κοινό αγώνα.
Το πρώτο που μου έρχεται ως απάντηση; Άσε μας κουκλίτσα μου! Δε φτάνει που έκαναν οτι περνούσε απο το χέρι τους για να ελιχθούν και να σιτιστούν με την προηγούμενη κατάσταση αποκομίζοντας χυδαία οφέλη όπου τους έπαιρνε, τώρα αφού πρώτα έχουν ξεφτίσει καλλιτεχνικά έρχονται, αταξικοί, θωπευτικοί προς το κοινό αίσθημα και έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο για να ξεχωρίσουν αυτοί, σαν έτοιμοι από καιρό την μνημονιακή ήρα από το αντιμνημονιακό στάρι.
Πουλώντας μας βέβαια με το αζημίωτο το καινούριο τους εργάκι ως απαραίτητο αξεσουάρ της επανάστασης. Τους διαφεύγει βέβαια πως όποιος πάει να καβαλήσει το πνευμα των καιρών από ιδιοτέλεια καταλήγει γελωτοποιός όσων πίστευε νεότερος.
Αίσθημα κι έργο όταν δεν ταυτίζονται σημαίνει πως έχει αρχίσει η κατηφόρα. Όσο κι αν κοπανιέσαι στους δρόμους επιχειρώντας να καλυφθείς μέσα στο θρίαμβο του πλήθους.
Αφιερωμένο σε όσους καλλιτέχνες ξύπνησαν από το λήθαργο και μας βομβαρδίζουν με ζαχαρωμένο επαναστατικό αίσθημα μιας άλλης εποχής, άλλων κοινωνικών ζητούμενων και εντελώς παρωχημένου λόγου.
(μου είχε λέιψει αυτή η αξέχαστη ισιωτική είναι η αλήθεια. να ευχαριστήσουμε το μνημόνιο για τη τη μνημειώδη επανεμφάνιση;-)
Πέταχτε τις κατσαρόλες και ανάψτε τα laptop that is;-)
bonustrack