H Βέμπο είχε επιλέξει κουκούλι. Μέσα του κατοικούσαν ωραίες νότες, ο Τραιφόρος και η χώρα Ελλάδα.΄Εκανε τελατίνη τα νεύρα των Μπενίτο, παρηγόρησε κομμένα πόδια του Αλβανικού, τη χάρηκε η Μέση Ανατολή και την κατάπιαν φαρμακάκι φαντάροι και μετόπισθεν.
Η κυρία Βέμπο σπανίως φοβήθηκε.
Επέζησε και αγαπήθηκε.
(Κάτι βολτίτσες στα Γραμμοβίτσια, κάτι περαντζάδες σε χουντοάρματα σβηστήκαν- ήταν τέτοιος χείμαρρος όλα τ' άλλα και ξεβράστηκαν κουρελάκια στην ακτή.)
Τέτοιες μέρες, Νοέμβρης του 1973, κρύβει στο σαλόνι της κυνηγημένους φοιτητές. Όταν οι ανθρωποφύλακες χτυπούν το κουδούνι, τους διώχνει με τις κλωτσιές. ''Στο σπίτι της κυρίας Βέμπο, Στουρνάρη 23, έχει στηθεί πρόχειρος σταθμός Πρώτων Βοηθειών'', μετέδιδε ο σταθμός του Πολυτεχνείου.
Η κυρία Σοφία σπανίως φοβήθηκε.
Έζησε και αγαπήθηκε.