Α, πόσο υπερεκτιμημένη ταινία ήταν η Αντέλ...
Ενώ το πλαίσιο της ιστορίας είναι, ας πούμε προοδευτικό, η γλώσσα της, έχει κάτι στερημένο, συμβατικό και άτολμο
Δεν καταλαβαίνω γιατί η Αντέλ πήρε το βραβείο στις Κάννες. Είδα χθες την ταινία. Ενδιαφέρουσα ιστορία, αλλά σκηνοθετικά μου φάνηκε βαρετή -έως πλαδαρή. Υπήρχαν σκηνές ωραίας έντασης (όταν οι ηρωίδες ξανασυναντιούνται κι επιβεβαιώνεται η τυραννική σχεδόν έλξη τους, ασχέτως αν πρέπει να χωρίσουν), όμως γενικά, το βλέμμα της κάμερας καμώνεται το απλό από άποψη, ενώ είναι μπανάλ -μη σου πω μικροαστικό. Κι είναι σα να ξεμπροστιάζεται κάτι παράξενο: ενώ το πλαίσιο της ιστορίας είναι, ας πούμε προοδευτικό —υπέρ της αυτοδιάθεσης του σώματος, των gay rights κ.λπ.— η ουσία της, δηλαδή η αισθητική της γλώσσα, έχει κάτι στερημένο, συμβατικό και άτολμο, άσε που ο Κεσίς καρφώνεται big time, ως ηδονοβλεψίας. Δεν κουμαντάρει καθόλου το "μάτι" του απέναντι στις δύο όντως απίστευτα θελκτικές και όμορφες ηθοποιούς του (το όνειρο των μάτσο: να βλέπουν λεσβίες να φασώνονται). Οι σκηνές του σεξ, είναι τραβηγμένες από τα μαλλιά λες κι είμαστε σχολιαρόπαιδα στο Pornhub. Προχωρημένο το θέμα, παρωχημένος ο δημιουργός.
Γενικά κι οι προηγούμενες ταινίες του Κεσίς θα ήταν καλύτερες με μισή ώρα ψαλίδι, αλλά εδώ παράγινε.
Υπερεκτιμημένη ταινία, sans doute. Θα έβαζα στοίχημα ότι σε δυο τρία χρόνια κανείς δεν θα τη θυμάται.