Ο Ηλίας Πίτσιος έχει σπουδάσει αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο και δουλεύει ως μηχανικός. Η μουσική υπήρξε πάντα ένα παράλληλο πάθος του. Όταν ήταν μόλις 10 ετών αγόρασε τα πρώτα του βινύλια μαζί με τον πατέρα του, στο παλιό Metropolis στην Πανεπιστημίου. Έκτοτε δεν έχει σταματήσει να ακούει και να αγοράζει μουσική. Τώρα, κυκλοφορεί έναν δίσκο με μουσική του Γιώργου Θεοδωράκη, τον οποίο θεωρεί τον πιο ενδιαφέρων και ολοκληρωμένο συνθέτη ηλεκτρονικής μουσικής που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα.
Ρωτάω τον Ηλία πώς ανακάλυψε την μουσική του Γιώργου. «Άκουσα πρώτη φορά το άλμπουμ «Μάργκω» μια μέρα που τον είχε φέρει ο Tako στο σπίτι μου», λέει. «Ο Tako ήξερε για τον Γιώργο Θεοδωράκη και γενικότερα για όλους αυτούς τους ιδιαίτερους ελληνικούς δίσκους από έναν άλλον φίλο του, τον Πέτρο, που δεν ζούσε πια. Η πρώτη συλλογή που κυκλοφορήσαμε στηρίχτηκε κυρίως σε "ανακαλύψεις" του Πέτρου. Γι' αυτό και η συλλογή είναι αφιερωμένη σε αυτόν. Από κει και πέρα, έψαξα μετά και μόνος μου και βρήκα τα άλλα δύο άλμπουμ του Γιώργου, το Σήμα και το Νικοτίνη 5, 6 & 9. Γενικά όμως, ο Θεοδωράκης ήταν σχετικά γνωστός σε κύκλους από ιδιοκτήτες δισκάδικων και γενικότερα σε άτομα με περισσότερο ροκ background».
Ο Ηλίας μιλάει για τον Γιώργο με μεγάλο θαυμασμό. «Προσωπικά τον θεωρώ ίσως τον πιο ενδιαφέρων και ολοκληρωμένο συνθέτη ηλεκτρονικής μουσικής που πέρασε από την Ελλάδα μόνο και μόνο από τα άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει. Έπειτα, όταν ανακάλυψα στο κανάλι του στο youtube τον όγκο του ακυκλοφόρητου υλικού που διέθετε, ένιωσα πως κάτι πρέπει να γίνει γι' αυτό. Είμαστε γείτονες και έτσι, τον βρήκα μια μέρα από κοντά και τον έπεισα πως αυτό το υλικό δεν πρέπει να παραμείνει άλλο ανεκμετάλλευτο».
Αναρωτιέμαι πώς έπεισε έναν άνθρωπο που κρατούσε τόσο καιρό το υλικό του ακυκλοφόρητο, να το πάρει απόφαση και να επιτρέψει την κυκλοφορία του. «Αρχικά ήταν σχετικά δύσπιστος ή μάλλον δεν καταλάβαινε γιατί με ενδιαφέρει τόσο πολύ αυτό το ακυκλοφόρητο υλικό ενώ παράλληλα νόμιζε πως δεν είχε πια και τα αυθεντικά DAT tapes με τις αυθεντικές ηχογραφήσεις. Ώσπου μια μέρα, πήγα επίσκεψη στο σπίτι του και τον έβαλα να ψάξει καλύτερα . Τότε όντως ανακάλυψε πέντε σκονισμένα κουτιά γεμάτα με DAT κασέτες»!