[Από τον Άρη Δημοκίδη]
Η μία περίοδος ακολούθησε την άλλη, στην αρχή της καριέρας του Πικάσο.
Με δυο λόγια
Μπλε ή Γαλάζια περίοδος (1901-1904):
Οι πίνακες του Πικάσο, αυτής της περιόδου, χαρακτηρίζονται από το μπλε χρώμα ή αποχρώσεις του και συμβολίζουν μία συναισθηματικά φορτισμένη περίοδο της ζωής του. Μερικά από τα πιο γνωστά έργα του ανήκουν σε αυτή, απεικονίζοντας ακροβάτες, αρλεκίνους, πόρνες, επαίτες και καλλιτέχνες. Η μπλε περίοδος περιλαμβάνει πίνακες που ολοκληρώθηκαν κυρίως στο Παρίσι αλλά είναι περισσότερο επηρεασμένοι από την ισπανική ζωγραφική.
Ροζ ή Ρόδινη περίοδος (1904-1906):
Στους πίνακες αυτής της περιόδου, κυριαρχούν τα κεραμικά χρώματα και οι γήινοι τόνοι, ενώ συχνά χαρακτηρίζονται ως περισσότερο λυρικοί και εύθυμοι. Θεωρείται η περίοδος κατά την οποία ο Πικάσο επηρεάστηκε περισσότερο από την γαλλική ζωγραφική.
Έχουν αρκετά κοινά και οι δύο.
Οι πίνακες και στις δύο περιόδους είναι ρεαλιστικοί (μόνο αργότερα η ζωγραφική του Π. θα γινόταν πιο αφαιρετική και αφηρημένη). Οι απεικονίσεις έχουν τρεις διαστάσεις -και βάθος-, ενώ και στην μπλε αλλά και στη ροζ περίοδο οι άνθρωποι που ζωγράφισε είναι σχετικά ασυνήθιστοι: Απόκληροι, πόρνες, αρλεκίνοι, μέλη των τσίρκο.
Με περισσότερα λόγια
Μπλε ή Γαλάζια περίοδος (1901-1904)
Γύρω στον Οκτώβρη ο Πικάσο μαζί με το συνάδελφο και φίλο του Κάρλος Κασαχέμας ήλθαν στη Μονμάρτρη προκειμένου να γνωρίσουν το Παρίσι, όπου και έμειναν ένα δίμηνο περίπου. Στη συνέχεια ο Πικάσο επέστρεψε στην Ισπανία μαζί με τον Κασαχέμας. Ο Πικάσο προσπάθησε χωρίς επιτυχία να δώσει κουράγιο στον φίλο του μετά από την ερωτική αποτυχία που είχε δοκιμάσει και κατόπιν αναχώρησε για την Μαδρίτη. Ο Κασαχέμας επέστρεψε στο Παρίσι, αποπειράθηκε να πυροβολήσει τη γυναίκα που αγαπούσε και αυτοκτόνησε. Ο Πικάσο επηρεάστηκε βαθιά από την αυτοκτονία του φίλου του, μετά από την οποία ακολούθησε η «Γαλάζια Περίοδος» (ανάμεσα στα 1901 και 1904).
Κατά την περίοδο αυτή ο Πικάσο πηγαινοερχόταν μεταξύ Βαρκελώνης και Παρισιού όπου και αλλάζει για μια σύντομη περίοδο 2-3 χρόνων το ύφος των έργων του. Στα μέσα της χρονιάς, άρχισε να υπογράφει τα έργα του κυρίως με το επίθετο της μητέρας του αντί του πατέρα του: Πάμπλο Πικάσο.
Γαλάζιες και πράσινες αποχρώσεις, χαρακτηρισμένες ως ψυχροί τόνοι, έρχονται να περάσουν μια έντονη πνευματικότητα και μια αίσθηση μυστικότητας στους πίνακες εκείνης της περιόδου. Λιτότητα, απλότητα,μονοχρωμία, αρμονία, φιγούρες απελπισμένες, περνούν μηνύματα που προβληματίζουν μέσα σε ένα κλίμα φορτισμένο μελαγχολικά.
Αντί για τα φωτεινά χρώματα των μειγμάτων των προηγούμενων περιόδων, οι πίνακές του έχουν μονοχρωματικές αποχρώσεις του μπλε και μπλε – πράσινο και με περιστασιακά ζεστά χρώματα. Το θεματικό της περιόδου αυτής καθρέφτιζε την αλλοτρίωση, τη φτώχεια και τη ψυχολογική κατάθλιψη. Η παρουσία συγκεκριμένων παραδόσεων της μεσαιωνικής ισπανικής τέχνης στη διάρκεια αυτής της περιόδου είναι καταφανείς μέσα στο έργο του· Εξόφθαλμη είναι η ελκτική τάση που ασκεί πάνω σ' αυτό ο γοτθικός ρυθμός και καταλυτική η επίδραση της κληρονομιάς του Ελ Γκρέκο, που ο Πικάσσο τον "ξαναανακάλυψε" στο Τολέδο.
Αρκετοί πίνακες του Πικάσο είναι εμπνευσμένοι από το θάνατο του Κασαχέμας, ανάμεσά τους και μια ψευδο-αγιογραφία με τίτλο «Ανάληψη», όπου ο Κασαχέμας απεικονίζεται με τα χέρια του τεντωμένα, σε μια στάση που θυμίζει τον Χριστό, να αναλαμβάνεται στους Ουρανούς πάνω σε λευκό άλογο. Εκεί τον υποδέχονται τρεις πόρνες ντυμένες μόνο με χρωματιστές κάλτσες – χλευάζει όχι μόνο την Αγία Τριάδα, αλλά και τις παγανιστικές Τρεις Χάριτες. Τότε ήταν που ο Πικάσο άρχισε να ζωγραφίζει κυρίως με μελαγχολικούς τόνους, χρησιμοποιώντας το βαθύ μπλε.
===============
Ροζ ή Ρόδινη περίοδος (1904-1906)
Η περίοδος αρχίζει το 1904 όταν ο Πικάσο επιστρέφει πίσω στο Παρίσι έπειτα από την απομόνωση του στην Βαρκελώνη κατά την Γαλάζια του περίοδο. Ξαναβρίσκει τους φίλους του και τα συναισθήματα αλλάζουν. Είναι την εποχή που το Τσίρκο Μεντράνο κάνει παραστάσεις στο Παρίσι και η Μονμάρτρη είναι γεμάτη από γελωτοποιούς, ακροβάτες, αρλεκίνους και πλανόδιους ηθοποιούς.
Ο Πικάσο και η παρέα του γίνονται τακτικοί θαμώνες των λαϊκών θεάτρων και του περίφημου τσίρκου όπου και τους προκαλεί ενθουσιασμό και γοητεία. Το τσίρκο γίνεται πηγή έμπνευσης για τον Πικάσο αλλά και κατεστημένο θέμα για την Γαλλική τέχνη της εποχής. Ντεγκά, Τουλούζ Λωτρέκ, Σερά και τόσοι άλλοι έχουν να επιδείξουν εκλεκτά δείγματα από την εποχή αυτή του Τσίρκο Μεντράνο στο Παρίσι.
Είναι μια σχετικά μικρή σε χρονική διάρκεια περίοδος αλλά πολύ σημαντική στην καλλιτεχνική πορεία του Πικάσο με έργα μεγάλης σημασίας, ατμοσφαιρικού και συμβολικά.
Εκτός από το γλυκό χρώμα που κυριαρχεί στα περισσότερα έργα της περιόδου, χαρακτηριστική είναι η νοσταλγική αναπόληση του παρελθόντος, η σοβαρότητα και η γοητεία των μορφών, ο διακριτικός αισθησιασμός, ο συμβολισμός καθώς και η ατμοσφαιρικότητα.
Και άλλοι πίνακες της ροδινης περιόδου στο slideshow του βίντεο:
======
Και μια ερώτηση στους αναγνώστες μας...