Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Κλαριντζής από κούνια

Παλιά λέγανε «πάμε στα κλαρίνα». Δεν τους ένοιαζε ποιος τραγουδούσε, αλλά ποιος έπαιζε κλαρίνο.

Κλαριντζής από κούνια

  

Ο πατέρας του Κώστας παίζει κλαρίνο, η μάνα του η Γιώτα τραγουδάει, κι ο θείος του, ο Γιώργος Βελισσάρης, κι αυτός τραγουδιστής. Γεννημένος στους Αραχαμίτες της Αρκαδίας o Σωτήρης Κόκκορης μεγάλωσε στην Τρίπολη και τώρα μένει στην Πάτρα, όπου τελειώνει μηχανολόγος και αεροναυπηγός μηχανικός στο Πολυτεχνείο.

Τα Παρασκευοσάββατα του χειμώνα τα έβγαλε στο Voice της Πέτρου Ράλλη, σε ένα από τα πιο φιλόδοξα και «γεμάτα» σχήματα της αθηναϊκής νύχτας: Φιλιώ Πυργάκη, Γωγώ Τσαμπά, Γιώργος Βελισσάρης, ενώ ο Πάνος Πλαστήρας κι αυτός παίζουν κλαρίνο.

Κλαριντζής ή κλαρινίστας;
Κοίταξε, το «κλαριντζής» είναι πιο λαϊκό, το «κλαρινίστας» πιο λόγιο.

Το κλαρίνο είναι αντρικό όργανο;
Έχει περαστεί έτσι. Αλλά εγώ θεωρώ ότι τίποτε δεν είναι αντρικό ή γυναικείο. Νομίζω ότι λόγω της κακοτοπιάς της δουλειάς έχει περαστεί σαν αντρικό όργανο.

Δηλαδή μια γυναίκα μπορεί να τραγουδά αλλά δεν μπορεί να παίζει κλαρίνο; Αφού ως τραγουδίστρια «εκτίθεται» περισσότερο.
Πολύ καλή ερώτηση. Αφού τραγουδάει μια κοπέλα, γιατί να μην παίζει και κλαρίνο; Έχει περαστεί το αντίθετο όμως.

Μήπως χρειάζεται μεγαλύτερη σωματική αντοχή, που τη διαθέτει ο άντρας;
Καμία σχέση. Όπως και η άλλη άποψη που υπάρχει, για το κάπνισμα. Εγώ δεν καπνίζω, αλλά πού και πού μπορεί να κάνω ένα τσιγάρο μαζί με το ποτό και πολλοί μου λένε «μην καπνίζεις, χάνουν αντοχή τα πνευμόνια σου και μειώνεται η απόδοσή σου στο παίξιμο». Καμία σχέση όμως. Αυτοί τη στιγμή οι καλύτεροι κλαρινίστες είναι μανιακοί καπνιστές.

Διάβασε ολόκληρη τη συνέντευξη του στο site του ΓΚΡΕΚΑ.