Η αποενοχοποιημένη χαλαρότητα ήταν ανέκαθεν η μάσκα του κωστοπουλικού λάιφστάιλ. Στο όνομα της απενοχοποίησης, το χυδαιότερο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, στην ακμή του, ξέρασε πάνω στην ελληνική κοινωνία, εξηγώντας μετά, ότι, έλα μωρέ, πώς κάνετε έτσι, και ο εμετός φυσικό πράγμα της ζωής είναι. Καλύτερες είναι οι άλλες με το Σανέλ Νο5;
Φυσικά, αυτή η αποενοχοποίηση, ήθελε βασικά να δημιουργήσει ένα κλίμα αχαλίνωτης παρακμής, όπου οι εν λόγω κύριοι θά κανουν τις ασκήμιες τους, ελέω της ανθρώπινης φύσης: είναι φυσικό να κλέβεις, είναι φυσικό να ρεύεσαι, είναι φυσικό να κλάνεις. Βουρ στο πατσά.
Όπως αποδεικνύεται τώρα, πάντα θα υπάρχουν θιασώτες αυτής της ξεφτιλισμένης λογικής, είτε χρεοκοπούμε είτε όχι. Η πλάκα είναι ότι προέρχονται πια από εκεί που δεν το περιμένεις.
Όχι ότι δεν είχε την προδιάθεση να καταλήξει εκεί ο Δημήτρης Δανίκας. Αφ' ότου βγήκε από την στάνη του ΚΚΕ, άρχισε να τρεκλίζει. Το ότι κατέληξε όμως στο χρυσαυγίτικης εσάνς Πρώτο Θέμα και πριν κάμποσο καιρό κάτι έλεγε στην τηλεόραση για την κυλότα μιας μπουζουξούς, είναι κάπως ζόρικο! Ανέκαθεν έπασχε από ένα είδος γλωσσικής ακράτειας -πράγμα που τον οδηγούσε σε σουρεαλιστικές κριτικές. Οσο μεγάλωνε όμως, το πράγμα άρχισε να μπλέκεται με ένα σαχλό σεξισμό, το σεξισμό του μπούλη, που τον έκανε επιστήμη ο Θέμος και εμείς οι γυναίκες τον βλέπουμε με συμπόνια και κάποια κατανόηση, γιατί μας κάνει να γελάμε. Και βασικά δεν θα τον έκανα θέμα, εάν δεν ήταν τόσο κακόγουστος, τόσο ταιριαστός στις βίζιτες και τόσο ξεπερασμένος (ο σεξισμός).
Δεν θα το έκανα λοιπόν θέμα σήμερα (αν και ακόμα δεν καταλαβαίνω πώς ο άνθρωπος που έκανε κάποτε εκπομπές στο Τρίτο για την Μπέσι Σμιθ και τον Κιθ Τζάρετ καταντάει έτσι στα γεράματα) εάν το έτερον ήμισυ της συνουσιαστικής συνέντευξης που δημοσιεύτηκε στο Πρώτο Θέμα, δεν ήταν καμιά από τις βίζιτες που εμφανίζεται στο ΟΛΑ, αλλά τυγχάνει να είναι υπουργός Τουρισμού μιας κακομοίρας χώρας. Και με προσβάλλει ώς γυναίκα, που δέχτηκε χαμογελώντας να αναπαράγει το σεξιστικό βλέμμα που της απεύθυναν οι λιγούρηδες, για να κάνει τη δουλειά της. Για λίγα ψίχουλα δημοσιότητας.
Μιλώντας σα μεθυσμένη γκόμενα αφτεράδικου, κρυφοκαμαρώνοντας για το πέσιμο του Ομπάμα, το πέσιμο του Δανίκα κ.ο.κ. αποδεικνύει ότι θεωρεί υπερόπλο της όχι την ευφυία της, αλλά το στήθος της -χωρίς η κακομοίρα να ξέρει ότι τέτοια πολιτική, της Λυσιστράτης τύπου, την ονομάζουν πολιτική του κώλου και κρατάει μόνον όσο ο κώλος είναι δροσερός.
Έχουμε φάει τα χρόνια μας να αγωνιζόμαστε να μας δούνε στους κοινωνικούς στίβους σαν ισότιμες ανθρώπινες προσωπικότητες -μέχρι που προσγειώνονται οι σεξόβομβες υπουργοί στη σκηνή, σα βραχνές Μέριλυν, να ενσωματώσουν, νυχτωμένες και περήφανες, όλα τα βίαια κλισέ που μάς κρατούσαν δέσμιες δεκαετίες τώρα στη κουζίνα.
Άξιος ο μισθός σου Όλγάκι! Σε ευχαριστούμε που μας θυμίζεις ότι θα είμαστε πάντα δοχεία καύλας και σεξισμού.
Κάνε παιχνίδι. Είσαι ωραίο κομμάτι. Είσαι ό,τι θέλουν οι άντρες. Ψηφοφόροι.