Ο Peter van Agtmael πέρασε στον τελευταίο χρόνο στη Γάζα, τραβώντας φωτογραφίες από την πλευρά του Ισραήλ. Όταν όμως οι μάχες τελείωσαν και έκανε το μεταβατικό ταξίδι από το Ισραήλ στο Στριπ, το σπίτι περίπου 1,8 εκατομμυρίου Παλαιστινίων, αυτό που συνάντησε άλλαξε ολοκληρωτικά τον τρόπο που δουλεύει.
«Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοιο βαθμό καταστροφής, δεν μπορείς κρυφτείς από αυτό που βλέπεις», λέει ο Agtmael στο TIME. «Δεν μπορώ να ψάξω για τις δικές μου ιδιότροπες μικρές εικόνες σε γειτονιές ισοπεδωμένες».
Το ιδιαίτερο χάρισμα του φωτογράφου, που μπορεί κανείς να θαυμάσει στο πορτοφόλιό του με τίτλο Disco Night Sept 11 και γεννήθηκε μέσα από τους πολέμους των Ηνωμένων Πολιτειών στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, συνίσταται στο να αιχμαλωτίζει κάθε φορά την πιο αφηγηματική εικόνα, έξω από το πλαίσιο ενός κλασικού φωτορεπορτάζ. Και αν αυτή η εικόνα ήταν συχνά περίεργη, έχει παράλληλα τη δύναμη να αποτυπώνει ακριβώς πού υπάρχει ζωή, ακόμα και κατά τη διάρκεια μαχών και πολέμων. Η εικόνα μίας γυναίκας να κοιμάται μπροστά από τα ερείπια του σπιτιού της – ένα από τα 600 κτίρια που διαλύθηκαν από τις ισραηλινές βόμβες σε μία μόνο γειτονιά – δεν προσφέρεται για παρερμήνευση.
Ο Van Agtmael θέλει το επόμενο πορτοφόλιό του να είναι εξ' ολοκλήρου με φωτογραφίες από τη Γάζα και σχεδιάζει να περάσει ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα εκεί τα επόμενα χρόνια. «Πιστεύω ότι αυτό μου κάνει να επιστρέφω συνεχώς, είναι κάτι ιδιαίτερα περίπλοκο και αντιφατικό».
Ο Van Agtmael, ως ένας άνθρωπος που έχει μελετήσει καλά την ιστορία, γνωρίζει ότι η σύγκρουση μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων δεν χαρακτηρίζεται από έλλειψη τεκμηρίων και δεδομένων. Όμως, κατά τη διάρκεια μίας αποστολής του εκεί το 2013 για το New York Times Magazine, κάτι του «έκανε το κλικ». Πέρασε αρκετές εβδομάδες με Παλαιστίνιους ακτιβιστές στο χωριό Nabi Saleh, αλλά επισκέφθηκε και τους Ισραηλινούς στο Halamish, τον εβραϊκό καταυλισμό στον οποίο συγκεντρώνονταν κάθε Παρασκευή οι Παλαιστίνιοι. «Με παρασύρει ο τρόπος που οι δύο αυτοί κόσμοι είναι απίστευτα συνυφασμένοι και πόσο εύκολο είναι να μεταβείς από τον ένα στον άλλο, ειδικά εάν είσαι δημοσιογράφος. Αυτού του είδους η παραφωνία είναι που με ελκύει ως φωτογράφο».