-Εμείς μωρό, με ποιον είμαστε;
-Με την Αργεντινή.
-Γιατί;
-Λόγω Μέσι.
-Ποιος είναι ο Μέσι;
-Ο νέος Μαραντόνα. Αργεντίνους γουστάρουμε.
-Τους άλλους δεν τους γουστάρουμε;
-Είναι σα Γερμανοί μωρό μου, είναι σα Γερμανοί.
-Αλλά οι Γερμανοί δεν είναι που βάζουν γκολ;
-Λοιπόν, δε θα το ξαναπώ. Αργεντινή. Μέσι. Τάνγκο. Και χορεύεις και τάνγκο.
Χορεύει τάνγκο ο Μέσι; Ο Μαραντόνα; Είναι τυχαίο που οι δυο θεοί της συγχρονισμένηςκίνησης στο γήπεδο, είναι Αργεντίνοι;
Στο τάνγκο διαπρέπεις στη συγχρονισμένη επαφή, συντονίζεσαι κάθε νανοστιγμή με τον παρτενέρ σε κάθε απειροελάχιστη κίνηση του σώματος και της αναπνοής του, τον μαντεύεις σχεδόν διαισθητικά κι ανταποκρίνεσαι, γι' αυτό χορεύεις καλύτερα με κλειστά μάτια. Πλέεις σε μια θάλασσα ζευγαριών που διατηρούν διαισθητικά, ιδανικές αποστάσεις μεταξύ τους και με τα ντουβάρια, ενώ όταν δημιουργούνται κενά αυτόματα τα καλύπτουν, δίχως να αγγίζουν τους γύρω - ένα πανέμορφο θέαμα, σα νούφαρα στην ίδια λίμνη.
'Πανέμορφο', αυτό ήταν το επίθετο του εκφωνητή για τους σχηματισμούς της Αργεντινής, τις προάλλες, καθώς έπλεαν αβίαστα, χώνονταν κι έβγαιναν, επιτιθονταν κι απομακρύνονταν, με ερωτικό σχεδόν τρόπο. Ενδογηπεδικά, ο Μέσι χορεύει, χώνεται διαισθάνεται, μαντεύει.
Ο Μέσι είναι σέξι. Όχι επειδή διαθέτει σιξ πακ και έξτρα μύες, ή επειδή φοράει ξεχειλωμένα λευκά βρακιά των Ντόλτσε Γκαμπάνα με ένα ακμαίο φωτοσοπαρισμένο πουλί να φέγγει από μέσα.
Είναι σέξι επειδή αφήνεται στο ταλέντο του. Κάποιου είδους σωματική ευφυΐα, διαφορετική από την ακαδημαϊκή ή την μουσική. Είναι η ευφυΐα των αθλητών, των χορευτών, των χαρισματικών εραστών. Δεν ξέρουμε αν ο Μέσι διαθέτει και τις άλλες - αν λύνει σουντόκου, διαβάζει λογοτεχνία, κβαντομηχανική. Με την σωματικοσυναισθηματική του ευφυΐα όμως, κατακτά τον κόσμο. Κι, αυτό, μαζί με τα λακκάκια εκατέρωθεν του αφαλού, είναι σέξι. Το ότι ψήλωσε όσο μπορούσε, σωματικά και ψυχικά, ένας άνθρωπος που ξεκίνησε με χάντικαπ. Που είχε μια τρύπα στα παιδικά του χρόνια, μια κραυγαλέα έλλειψη αυξητικής ορμόνης που τον κρατούσε κοντό αλλά και τον πείσμωσε ώστε να μεταναστεύσει (στην Ισπανία), να μεγαλώσει, να ψηλώσει, να ίπταται πάνω από το γήπεδο. Ψήλωσε όσο ο Μαραντόνα – και περισσότερο, λένε κάποιοι. Στις φωτογραφίες, ανάμεσα στους Ντόλτσε και Γκαμπάνα, δε φαίνεται τόσο κοντός. Είναι 1.73, 26 χρονών, όσο ο Μαραντόνα όταν πήρε το Μουντιάλ. Με την απαραίτητη τρύπα στη ζωή, την έλλειψη αυξητικής ορμόνης από παιδί.
Κι έγινε εικόνισμα των Ντόλτσε Καμπάνα, όσο δηλαδή περισσότερο πλησιάζει κανείς στις μέρες μας στο θεό.
Ο συντοπίτης του, ο Μπόρχες, που κράζει τη μπάλα, απλά δε μπόρεσε να την αντιληφθεί, την είδε διανοουμενίστικα. Αλλά τη μπάλα δεν τη βλέπεις, (με) τη μπάλα την ακούς, όπως με όλα τα ναρκωτικά - και με το τάνγκο. Είναι ψυχοσωματική, γι αυτό οι Αργεντινοί νίκησαν τους Ολλανδούς που έπαιζαν στυγνό, υπερτεχνικό ποδόσφαιρο. Διότι είναι δεμένοι, αγαπημένοι, πνευματικά συντονισμένοι, μακριά από τον ακραίο, θρησκευτικό συναισθηματισμό και τις βουντού εκρήξεις των Βραζιλιάνων, μέσα σε μια διαλογιστική κατάσταση – γιατί αυτό είναι το τάνγκο, διαλογισμός με επίγνωση στο τώρα, και κατάδυση στον εαυτό. Συντονισμένοι γύρω από τον Μέσι.
Και ο Μαραντόνα, πάντως, το Μουντιάλ το είχε πάρει μόνος του. Ο σημερινός αγώνας είναι το πάθος εναντίον των ρομπότ. Ένας εναντίον εικοσιδύο. Ενώ το Βραζιλία- Γερμανία, ήταν η τεχνική υπέρ του συναισθηματισμού, το Αργεντινή – Ολλανδία ήταν μια μεγάλη νίκη του τάνγκο.
Όλα τα μάτια σήμερα στον Μεσι-α του ποδοσφαίρου. Ή, στον μαέστρο, όπως αποκαλείται στη χώρα του, λες και είναι τανκέρο. Δεν είναι μπαλαρίνα, είναι τανκέρος, δηλαδή, εκτός από σουτ κουντεπιέ ξέρει να χώνεται, να ελίσσεται, να τα χώνει.
Έχει πάρει ύψος (1.73), πρωταθλήματα, γκολ, λεφτά, πόντους, φήμη, ισπανική υπηκοότητα, ντόλτσε και καμπάνα. Ένα μουντιάλ του λείπει.
Μέσι, ανέβασε τα βρακιά σου. 'Έχεις αγώνα σήμερα.