Πριν έρθω σ’ αυτή την παράξενη χώρα νόμιζα ότι η μέρα των Ευχαριστιών είναι μία θρησκευτική γιορτή και πρόκειται για μία μέρα που ευχαριστείς το Θεό για ό,τι καλό έχεις, δηλαδή την υγειά σου και την οικογένειά σου (αν έχεις). Δε μου φαινόταν κακό να σταματάει μια ολόκληρη χώρα για μία μέρα το τρέξιμο για να αναλογιστεί ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα, γιατί πράγματι, θα μπορούσαν.
Ο σεβασμός μου για τη μέρα άρχισε να φθίνει όταν μπήκαμε στην τελευταία εβδομάδα κι αρχίσαμε να βομβαρδιζόμαστε από γαλοπούλες. Γαλοπούλες στην τηλεόραση, γαλοπούλες σαν τεράστια παγόβουνα για την «φτωχολογιά», γαλοπούλες βιολογικές σε παραγγελία για τους πιο πλούσιους, έτοιμες γαλοπούλες για τους ανεπρόκοπους και φαντάζομαι, πίκρα για όσους δεν έχουν οικογένεια ή φίλους για να φάνε γαλοπούλα.
Μετά άρχισε ο πανικός στις ειδήσεις: ΘΑ ΒΡΕΞΕΙ! Να από που έχουμε πάρει τον πανικό του καιρού. Πρέπει να σας πω ότι εδώ στην Καλιφόρνια βρέχει τρεις φορές το χρόνο – πρόκειται συνήθως για μιας μέρας υπόθεση που μοιάζει περισσότερο με ανοιξιάτικη απόπειρα βροχής, αλλά η ευχαρίστηση που παίρνουν οι άνκορμεν είναι πολλαπλάσια. Όχι μόνο θα βρέξει, αλλά θα βρέξει τη μέρα του Thanksgiving, φαντάσου να ακυρωθούν πτήσεις, φαντάσου να κλείσουν δρόμοι, φαντάσου τα ατελείωτα μποτιλιαρίσματα και τις ουρές στα αεροδρόμια την ημέρα που η μισή Αμερική βρίσκεται καθ’ οδόν προς την άλλη πλευρά της Αμερικής, θα μπορούν να κάνουν τρίωρο δελτίο.
Βρέξει/χιονίσει πάντως, αύριο για μας (σήμερα για εσάς) εκατομμύρια γαλοπούλες θα μπουν σε φούρνους για να φαγωθούν με σάλτσα, πατάτες πουρέ, λαχανάκια Βρυξελλών και γλυκιά σάλτσα μούρων. Πίστευα ότι μετά από 400 χρόνια παράδοσης Thanksgiving ο κόσμος θα έχει μάθει πως ψήνεται μια γαλοπούλα στο φούρνο (400 βαθμοί Φάρεναϊτ για 5 ώρες είναι το μάντρα που κυκλοφορεί) αλλά πάντα υπάρχουν κάποιοι που έχουν απορίες, γι’ αυτό το Food Network την προηγούμενη Κυριακή είχε ολοήμερο live με όλους τους σταρ του καναλιού μαζεμένους να απαντούν σε ερωτήσεις από skype, twitter, facebook και το κλασικό τηλέφωνο. Χιλιάδες ερωτήσεις που έγιναν βουνό. Περίμενα να μάθω κάτι από τους σοφούς παρουσιαστές αλλά οι ερωτήσεις δεν βοηθούσαν και πολύ: «Πόσα μπουκάλια κρασί να αγοράσω για 6 άτομα;» «Πώς να προλάβω να κάνω όλες αυτές τις δουλειές σε μία μέρα;» «Γιατί δε μπορώ να κόψω τη γαλοπούλα όπως εσύ;» Όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν αφορούσε στο μαγείρεμα, αλλά στο ξεπάγωμα.
Εκτός από το Food Network που το τόνιζε κάθε πέντε λεπτά («ΑΥΡΙΟ να βγάλετε την γαλοπούλα να ξεπαγώσει, χρειάζεται τέσσερις μέρες οπωσδήποτε!» το είπαν τόσες φορές που ήθελα να ανοίξω την κατάψυξη μήπως έχει εκεί καμία γαλοπούλα που έχω ξεχάσει) υπάρχει και τηλεφωνική γραμμή βοήθειας για εκείνη την ημέρα που δίνει απαντήσεις σε πανικόβλητους μάγειρες και μαγείρισσες. Το μεγαλύτερο ποσοστό καταλαμβάνει η ερώτηση «Πώς μπορώ να ξεπαγώσω την γαλοπούλα γρήγορα;» Πρόκειται για το λεγόμενο άλυτο πρόβλημα, γιατί αν κατάλαβες ότι δεν έχει ξεπαγώσει την ημέρα που πρέπει να μαγειρευτεί, μάλλον δεν θα την πετύχαινες και πολύ. Κάποτε είχα ακούσει μία ιστορία από έναν (Άγγλο) φίλο που την έβαλε σε μπανιέρα με ζεστό νερό, και πέτυχε, αλλά δεν ξέρω αν είναι κάτι που μπορείς να προτείνεις στα σοβαρά.
Τη μέρα των Ευχαριστιών ο Πρόεδρος θα σώσει μπροστά στις κάμερες μία γαλοπούλα από τη σφαγή σε μία συμβολική πράξη που δε μπορώ να καταλάβω τι συμβολίζει. Ότι μερικοί τη σκαπουλάρουν όσο άσχημα κι αν είναι τα πράγματα για τους πολλούς; Ότι αν έχεις μέσον, όχι μόνο τη γλυτώνεις, αλλά γίνεσαι και σταρ; Η συγκεκριμένη γαλοπούλα ήταν προορισμένη για να σωθεί επειδή από μικρή ήταν πιο άσπρη και πιο τροφαντή από τις άλλες, οπότε υπάρχει και ο εξής συμβολισμός: η ομορφιά ανοίγει πολλές πόρτες.
Η πρόθεσή μου δεν είναι καν να κοροϊδέψω την παράδοση της χώρας, άλλωστε ξεκίνησα λέγοντας ότι η κεντρική ιδέα είναι καλή. Κάθε ευκαιρία να φας μαζί με την οικογένειά σου, ειδικά σε μια τόσο μεγάλη χώρα που οι οικογένειες χωρίζονται σε τεράστιες αποστάσεις, είναι συγκινητική. Όλα αυτά τα έγραψα για να σας αποκαλύψω το γεγονός ότι αυτή η μέρα δεν είναι θρησκευτικής φύσης, όπως νόμιζα, αλλά θα έλεγα «ιμπεριαλιστικής». Την τέταρτη Πέμπτη του Νοεμβρίου οι Αμερικάνοι «ευχαριστούν» τους Ινδιάνους επειδή κάποτε μια φυλή έσωσε κάποιους Άγγλους αποίκους από την πείνα.
Κρίμα που σήμερα δεν υπάρχουν πια Ινδιάνοι για να πουν «you’re welcome».
Happy Thanksgiving!