«Είστε οι επόμενοι». Με αυτό το απειλητικό για τους ομοφυλόφιλους σύνθημα κυκλοφόρησε, υποτίθεται, προ καιρού ένα φλάιερ στο Γκάζι που παρέπεμπε στη Χρυσή Αυγή. Η είδηση πήρε αμέσως μεγάλη δημοσιότητα και προκάλεσε αντιδράσεις για να αποδειχτεί, στην πορεία, ράδιο-αρβύλα – κανείς ποτέ δεν είδε ούτε κράτησε έστω ένα τέτοιο φυλλάδιο. Επειδή, όμως, σύμφωνα με τον δημοσιογραφικό νόμο του Μέρφι, ευκολότερα αναπαράγεται μια λάθος είδηση παρά μια σωστή, το «νέο» βγήκε πρόσφατα και σε έγκυρα ξένα ΜΜΕ, όπως η «Independent». Το κακό είναι ότι πυκνώνουν τελευταία οιπραγματικές μαρτυρίες για βίαια ομοφοβικά επεισόδια: «Ξημερώματα Δευτέρας 28/8... κατηφορίζουμε αγκαλιά μ’ έναν φίλο προς Ομόνοια, όταν ξαφνικά σταματάει μια μηχανή με δύο Έλληνες. “Είστε γκέι;”, μας κάνουν. “Ναι, υπάρχει πρόβλημα;”, απαντώ. Φεύγουν, καθόμαστε στη στάση, δεν προλαβαίνω να βγάλω τσιγάρο, όταν σκάνε ξαφνικά οι τύποι σε στιλ νίντζα: “Ποιoν είπες γκέι, ρε;”, φωνάζουν. Έφαγα μπουνιές, έβγαλα αίματα, είδα το πεζοδρόμιο δίπλα μου, είδα να κλoτσάνε τον φίλο μου στο κεφάλι. Έδωσα κι εγώ, έβγαλα το κινητό, κάλεσα το 100, έφυγαν τρέχοντας. Τρέχει για βοήθεια ένας Πακιστανός περιπτεράς, τρέχει κι ένα πρεζάκι, έφτασε και η αστυνομία. Τους λέω “θέλω να το καταγγείλω ως ομοφοβικό περιστατικό, καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό;”. Οι μπάτσοι πολύ συνεργάσιμοι και ανθρώπινοι. Τους λέω, “πριν λίγες μέρες πέρναγα από Ακαδημίας και Ζωοδόχου Πηγής με το αγόρι μου και μας κορόιδευαν οι αστυνομικοί μιας κλούβας των ΜΑΤ, σήμερα έφαγα ξύλο εδώ, για να καταλάβετε τι παίζει...”», αναφέρει ο 25χρονος Στέφανος Αγέλαστος, μέλος της Colour Youth.
«Ξημερώματα 22/8, καθώς κάναμε βόλτα με φίλους στο Ζάππειο, δεχτήκαμε άνανδρη επίθεση από ομάδα 20 ατόμων, μεταξύ των οποίων και μία γυναίκα... Φορούσαν τις χαρακτηριστικές μαύρες μπλούζες της Χ.Α., έβριζαν και φώναζαν, ενώ οι αστυνομικοί που βρίσκονταν λίγες δεκάδες μέτρα πιο πάνω παρέμεναν αμέτοχοι. Τι κάνει η Πολιτεία; Τι κάνουμε οι ίδιοι οι γκέι;», αναρωτιέται ο 39χρονος Θοδωρής Δάλλας. «Μεσάνυχτα, 30/8, στην Πανεπιστημίου διασταυρώθηκα με δύο 15χρονα, το πολύ, αγόρια που μου επιτέθηκαν απρόκλητα μόλις κατάλαβαν ότι είμαι γκέι...
Με ξάπλωσαν κάτω και με χτυπούσαν άγρια στο κεφάλι. Έκπληκτος, κατάφερα να ξεφύγω τρέχοντας, ενώ εκείνοι συνέχισαν άνετοι τον δρόμο τους», καταγγέλλει ο 27χρονος Ιάσονας Δούσης. Αναφερόμαστε, βέβαια, σε επώνυμες μαρτυρίες, γιατί οι ανώνυμες καθώς και οι μη καταγραμμένες είναι κατά τεκμήριο αρκετά περισσότερες, όπως προκύπτει και από στοιχεία της ΟΛΚΕ. Ό,τι, δηλαδή, συμβαίνει και με τις οργανωμένες επιθέσεις κατά μεταναστών, που αποτελούν τον ορίτζιναλ στόχο οργανωμένων Χρυσαυγιτών και συμπαθούντων. Έχουν πράγματι αυξηθεί οι βιαιοπραγίες κατά των γκέι ή πρόκειται για ένα φαινόμενο που επανεμφανίζεται κατά καιρούς, απλώς τέτοια σκηνικά καταγγέλλονται αλλά και δημοσιοποιούνται πια ευκολότερα, παρότι συχνά υποβαθμίζονται από την ίδια την «επίσημη» γκέι κοινότητα, που μοιάζει να νοιάζεται μόνο για τον γάμο; Είναι μήπως κάποια περιστατικά
«τραβηγμένα» και αν όχι, είναι πράγματι ομοφοβικά ή εντάσσονται στο γενικότερο (και καθόλου πιο αισιόδοξο, βεβαίως) κλίμα μιας βίας τυφλής, τύπου «όλοι εναντίον όλων» που ενδημεί, πλέον, στην κοινωνία μας; Γεγονός είναι, πάντως, ότι βίαιες αλλά και δολοφονικές, κάποτε, περιπτώσεις έχουμε παρατηρήσει ακόμα και σε ανεπτυγμένες, φιλελεύθερες χώρες. Δεκάδες επιθέσεις κατά ακτιβιστών είχαμε πρόσφατα στην Ιταλία, αποτρόπαια ομοφοβικά εγκλήματα συμβαίνουν ακόμα και σε χώρες όπως η Αγγλία και οι ΗΠΑ, ο σχολικός εκφοβισμός (bullying) απασχολεί ακόμα και τους Σκανδιναβούς. Έχει, έπειτα, στοχοποιήσει πράγματι τους γκέι η Χρυσή Αυγή; Η οργάνωση, φυσικά, το αρνείται. Δεν δείχνει καν πολιτικά συμφέρον, αν υποθέσουμε ότι την ενδιαφέρει αυτό. Η αφύπνιση και η εγρήγορση είναι καλοί σύμβουλοι, ο τρόμος και η θυματοποίηση κακοί. Ωστόσο, τα «βεβαρημένα άτομα, όπως οι παρανοϊκοί, οι διανοητικώς καθυστερημένοι, οι σχιζοφρενείς, οι επιληπτικοί, οι φορείς μεταλλαχθέντων γονιδίων, οι αθεράπευτα αλκοολικοί, οι προχωρημένα τοξικομανείς και άλλοι, θα πρέπει
να υποβάλλονται σε στείρωση», αναφέρει άρθρο αυτοχαρακτηριζόμενο ως επιστημονικό στην ιστοσελίδα της «Πράσινης Πτέρυγας», οικολογικής (!) συνιστώσας της Χ.Α. - μια «ανάλυση» που σίγουρα θα ενθουσίαζε τον γκουρού της ευγονικής Γιόζεφ Μένγκελε. Στο ίδιο πόνημα επιπλήττεται η έκθεση των γυναικών σε «φαρμακοθεραπεία, εμβολιασμούς, δηλητηριασμένο
νερό, ηχορρύπανση, ανθυγιεινή διατροφή», ενώ εξαίρεται η απόφαση του δημάρχου Μόσχας να απαγορεύσει για έναν... αιώνα τα Gay Pride - η απαγόρευση θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον χιλιετής, προτείνει. Βεβαίως, τέτοιες ανοησίες είναι συνήθεις σε ακροδεξιούς και ναζιστικούς ιστότοπους. Πόσο γραφικά μπορούμε, όμως, να τις εκλάβουμε, όταν η Ελλάδα είναι σήμερα η μόνη χώρα παγκοσμίως που διαθέτει ένα καθαρόαιμο νεοναζιστικό κόμμα στο Κοινοβούλιο, με το εξοργιστικό 7% των τελευταίων εκλογών να ξεπερνά το 10%, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις; Όταν τα «τάγματα εφόδου» της πουλάνε τσαμπουκά ανενόχλητα όπου γουστάρουν, απειλώντας ευθέως όποιον τους αντιπαρατεθεί ότι «είναι ο επόμενος», όπως π.χ. συνέβη πρόσφατα με την τραγουδίστρια Νατάσα Μποφίλιου; Και πόσο συνένοχοι, πόσο ηθικοί ή και πραγματικοί αυτουργοί στο φοβικό κλίμα είναι όχι μόνο οι οργανωμένοι ακροδεξιοί αλλά και όσοι για οποιονδήποτε λόγο τους ψηφίζουν, τους στηρίζουν ή εμπνέονται από αυτούς;
Υπάρχει, τουλάχιστον, ένα θετικό: η αλληλεγγύη που αναπτύσσεται ανάμεσα στα θύματα και στις πληττόμενες κοινωνικές ομάδες δημιουργεί ευρύτερες κοινωνικές συμμαχίες. Ίσως να σχηματίσει και το γέλιο που αναπόφευκτα, εν τέλει, θα τους θάψει.