Την Τρίτη 22 Νοεμβρίου στο καταπληκτικό κτίριο του πρώην θεάτρου Εμπρός, στη Ρήγα Παλαμήδη στου Ψυρρή, εκεί όπου η Κίνηση Μαβίλη (μια ομάδα επτά καλλιτεχνών) ανέλαβε να ενεργοποιήσει τον «νεκρό» χώρο για 12 ημέρες, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου έδωσε, στο πλαίσιο της σειράς «Live Αρχείο», μια διάλεξη για τη Σαπφώ, την παράσταση της Ομάδας Εδάφους που είχε ανέβει το 1992 σε μια άλλη κατάληψη στο Κτίριο Καλλιτεχνών. Ο Παπαϊωάννου πρόβαλε το βίντεο της εξαιρετικής παράστασης, διακόπτοντας τη ροή του για να παραθέσει ιστορίες κι επισημάνσεις, για ν’ αποδώσει τα εύσημα στους συνεργάτες του (Στελλάτου, Μπρούσκου, Κουμεντάκης, Αλεξίου κ.ά.), και ειδικά στη Ρούλα Πατεράκη, που είχε σημαντική συμβολή, καθώς και για να εξηγήσει τις επιρροές του (από τον γερμανικό εξπρεσιονισμό και τον Αλμοδόβαρ στην Γκίλντα και των βωβό κινηματογράφο). Επίσης, στην αφήγησή του παρενέβαλε βίντεο που είχε αλιεύσει απ’ το YouTube με γεγονότα που συνέβησαν τη χρονιά που ανέβηκε η Σαπφώ, από το «για την Ελλάδα, ρε γαμώτο» της Βούλας Πατουλίδου, τη διαφήμιση της ΑΙΜ με τον Νίκο Κούρκουλο, τη Ρίτα Σακελαρίου κ.ά.
«Ανταποκρίθηκα στο κάλεσμα της Κίνησης Μαβίλη αμέσως και με κέφι. Ήταν η πρώτη μου επαφή με τους καλλιτέχνες αυτούς. Η φιλοξενία τους ήταν άψογη. Βρήκα την ευκαιρία να παρουσιάσω τη νεανική μου εργασία σ’ ένα πολύ πιο ενημερωμένο πια κοινό, τοποθετώντας τη σε προοπτική πιο σωστό απ’ όσο η νοσταλγία και ο ανύπαρκτος κριτικός λόγος της χώρας μας μπορεί. Την ώρα που το έκανα, ένιωσα μεγάλη χαρά κι έτσι κατάλαβα ότι το είχα ανάγκη.
Τοποθέτησα τα βίντεο της Σαπφούς ανάμεσα σε βίντεο ειδήσεων και διαφημίσεων του 1992( ευλογημένο YouTube!) για να τεθεί σωστά το πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργούσε ο δικός μας ο χαβάς τότε. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει μια μεγάλη διαφορά στις δυο καταλήψεις, που τις χωρίζουν 20 χρόνια. Εμείς ήμασταν εκεί γιατί χρειαζόμασταν εργαστήριο παραγωγής και παρουσίασης της δουλειάς μας. Σχεδόν δεν γνωριζόμασταν οι καλλιτέχνες που είχαμε εργαστήρια στο Φωτείνιο. Ενώ τώρα-αν δεν κάνω λάθος-το αίτημα είναι ένας χώρος κοινός για συγκατοίκηση, επικοινωνία και ανταλλαγή ιδεών μεταξύ των καλλιτεχνών», λέει ο Δημήτρης Παπαϊωάννου.