Τα σκηνικά των εσωτερικών γυρισμάτων στις ταινίες του Almodovar είναι τόσο χαρακτηριστικά που μοιάζουν σα να παίζουν έναν επιπλέον χαρακτήρα. Όπως και οι ήρωες των ταινιών, τα σπίτια είναι πολύχρωμα, βασανισμένα και μερικές φορές ισορροπούν μεταξύ μοναδικού και κιτς.
Ο ίδιος έχει πει σχετικά: "Πιστεύω ότι το ντεκόρ λέει πολλά για την κοινωνική θέση κάποιου, για το γούστο του, για την ευαισθησία του, για τη δουλειά του- κι επίσης για το αισθητικό μονοπάτι που έχω διαλέξει για να πω την ιστορία κάποιου".
Τις περισσότερες φορές μοιάζουν να είναι των δεκαετιών του '60 και '70 και συχνά είναι, αλλά ακόμη συχνότερα είναι σύγχρονα έργα Ισπανών σχεδιαστών και καλλιτεχνών που με περηφάνεια δίνουν τα έργα τους για να παίξουν το ρόλο τους. Κλασικά αναγνωρίσιμα κομμάτια που έχουν μείνει στην ιστορία του ντιζάιν συμμετέχουν επίσης, σχηματίζοντας ένα σύνολο που πολλοί θα θέλαμε να είχαμε στα σπίτια μας.
Στην ταινία "Ραγισμένες Αγκαλιές" χρησιμοποίησε ποπ στοιχεία όπως το κόκκινο μήλο του Enzo Mari και καθιστικό της Cassina
...ένα μπουντουάρ εμπνευσμένο από την Eileen Gray
κι ένα μπαλκόνι με λευκό τραπέζι Eero Saarinen μαζί με τις διάσημες καρέκλες-δικτυώματα του Harry Bertoia
...το σύγχρονο ισπανικό design εκπροσωπήθηκε από την Patricia Urquiola με τις καρέκλες Tropicalia και Antibodi
Από τους LA Times