Είσαι νέα γυναίκα, δραστήρια, ευκατάστατη, σπουδασμένη σε κορυφαία ξένα κολέγια (Yale, LSE), κι ενώ δεν σου λείπουν καθόλου οι προοπτικές, επιστρέφεις σε μια παραπαίουσα Ελλάδα κι αναλαμβάνεις να «τρέξεις» έναν ραδιοφωνικό σταθμό, ή μάλλον δύο. Κουφό; «Ε, ναι, κάπως έτσι ακούγεται», χαμογελάει η Αλεξάνδρα. «Μα, τι κάνει αυτή η τρελή!», ήταν, λέει, η επωδός αρκετών φίλων και γνωστών όταν ξεκίνησε, πάει τώρα ενάμισης χρόνος. «Όμως η... τρελή ξέρει πολύ καλά πού έμπλεξε και της αρέσει», αντιλέγει με σιγουριά. Άνθρωπος με ανοιχτό πνεύμα, ισχυρή θέληση και φανερή αυτοπεποίθηση, εμπιστεύεται απόλυτα το επιχειρηματικό της πνεύμα, την αγάπη της για τα ερτζιανά και τη μουσική γενικότερα (έχει, μάλιστα, διδαχτεί μουσική θεωρία) και αισιοδοξεί.
Όχι άδικα – το τελευταίο τρίμηνο η ακροαματικότητα του Εν Λευκώ 87.7, ενός κατ' εξοχήν μουσικού και αρκετά «ψαγμένου» ραδιοφώνου, ανέβηκε, όπως μου λέει, μία ολόκληρη μονάδα (5,1% τον Ιανουάριο έναντι 4,1% τον Δεκέμβριο) συγκριτικά με το αντίστοιχο περσινό, ενώ έρευνα της Focus-Bari του «δίνει» τα υψηλότερα ποσοστά σε διάρκεια ακρόασης (119΄ ημερησίως ανά ακροατή). Με 2,4% «ξεκίνησε» εξάλλου ο Freedom FM 88.9 (πρώην Play), που «ακόμα δεν έχουμε οργανώσει όπως οραματιζόμαστε». Οι δύο συχνότητες αγοράστηκαν, καθώς γράφτηκε, γύρω στα 4 εκατ. ευρώ. Η κρίση δεν την τρόμαξε, απεναντίας την είδε ως πρόκληση. «Πιστεύω στην αξία και στο μέλλον του ραδιοφώνου. Οι ανάγκες για ψυχαγωγία και συντροφιά δεν περισσεύουν ποτέ. Επιπλέον, η δίψα του κοινού για αυθεντικές συγκινήσεις μεγαλώνει σε εποχές δύσκολες. Πάντα θα έχει ζήτηση ένα τέτοιο "θερμό" μέσο, που να μιλά στη γλώσσα μας και να έχει άμεση επαφή με ό,τι συμβαίνει στην πόλη ή τη χώρα μας, άσχετα αν το ακούμε από το τρανζίστορ, τον υπολογιστή ή το κινητό μας». Αντίθετα από το τηλεοπτικό κανάλι, που είναι ένα δαπανηρότερο και υψηλότερο ρίσκο, ένας σταθμός, εφόσον τον διαχειριστείς έξυπνα και δημιουργικά, μπορεί σχετικά γρήγορα να γίνει κερδοφόρος, δίχως εκπτώσεις στο ύφος και στον χαρακτήρα του, πιστεύει. Όπως έμαθε εξάλλου στο πανεπιστήμιο, η οικονομία κάνει κύκλους και την ύφεση ακολουθεί αργά ή γρήγορα η ανάπτυξη, οπότε «αν έχεις πάθος, διορατικότητα, υπομονή και σωστό κριτήριο, δικαιούσαι να ελπίζεις». Είναι η πρώτη της μεγάλη δουλειά και όσο για το «βαρύ» της επώνυμο, όντας ευγνώμων που έχει υπάρξει τυχερή στη ζωή της, την απασχολεί μόνο πώς θα το τιμήσει, αποδεικνύοντας τη δική της αξία. Θα μπορούσε, συνεχίζει, να είχε αναλάβει μια δισκογραφική ή κάποιο μουσικό κανάλι, προτίμησε όμως το ράδιο γιατί «είναι ζωντανό, άμεσο, διαδραστικό, μπορεί να εκπαιδεύει το κοινό, να προωθεί ευκολότερα αξιόλογους νέους καλλιτέχνες». Σαν τι; Ποπ, ροκ, ηλεκτρονική, ελληνική και ξένη μουσική έχουν την τιμητική τους, με έμφαση στα εναλλακτικά ακούσματα. «Σκυλάδικα, πάντως, δεν θα παίξουμε ποτέ, είμαστε όλοι μας εδώ αλλεργικοί με αυτά!», βεβαιώνει. Αναφέρεται στους συνεργάτες της σαν σε κολλητούς της, λατρεύει, λέει, ακόμα και τις λόξες τους, έχει πάντα τον πρώτο λόγο, αλλά οι αποφάσεις διαμορφώνονται συλλογικά. Και όχι, δεν σκοπεύουν να κάνουν υποχωρήσεις στο στίγμα και στην ποιότητα, όποιοι κι αν είναι οι πειρασμοί. Δεν την ενδιαφέρει να στήσει ένα ακόμα εμπορικό ραδιόφωνο του συρμού, με playlist-ρομπότ κ.λπ. Άλλωστε, κάνει καταρχάς το κέφι της και ίσως αυτό είναι το μεγάλο της συγκριτικό πλεονέκτημα. Με ξεναγεί όλο περηφάνια στους κομψούς, λειτουργικούς χώρους του κτιρίου της Φραγκοκλησιάς 8 στο Μαρούσι, όπου και η νέα έδρα του σταθμού. Ανάμεσά τους κι ένα μίνι «συναυλιάδικο», όπου παίζουν ζωντανά κάθε Πέμπτη στις 19:30 νέοι καλλιτέχνες και γκρουπάκια, παρουσία κοινού. Οι συναυλίες βιντεοσκοπούνται και προωθούνται στα κοινωνικά δίκτυα. Η Αλεξάνδρα διαφωνεί με το παλιό, γνωστό κομμάτι «Video kills the radio star» - δεν χρειάζεται, λέει, να φοβόμαστε την τεχνολογία αλλά να βρίσκουμε τρόπους να προσαρμοζόμαστε σε αυτή. Ποντάρει, συνεχίζει, στα καταξιωμένα παλιά αλλά και τα νέα ονόματα του Εν Λευκώ, στην εξωστρέφεια και την αμεσότερη επαφή με το κοινό, στις καινοτομίες, όπως η κυκλοφορία συλλογών από το air play του σταθμού, οι Έλληνες και ξένοι guest DJs, οι χορηγίες σε ελληνικά συγκροτήματα ή οι καλλιτέχνες που διακρίνονται, όπως οι Imam Baildi, που προσκλήθηκαν να παίξουν τον Μάρτιο στο Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ SXSW στο Τέξας. Φιλοδοξεί να κάνει τον Freedom ένα «οικοσύστημα» που ν' αναδεικνύει και να στηρίζει νέα ονόματα κι ακούσματα, κυρίως στον χώρο του ελληνικού ροκ-ποπ, και στον Εν Λευκώ, την ποιοτική διαφορά στο μουσικό ραδιόφωνο της πόλης. Θέλει παραγωγούς με χαρακτήρα και το κοινό συμμέτοχο, ένα ραδιόφωνο δημιουργικό, μακριά από προβλέψιμα, τυποποιημένα, επαναλαμβανόμενα προγράμματα. Μπορεί, λέει, ν' ανέβηκαν στη Φραγκοκλησιάς για «τεχνικούς» λόγους, όμως ψυχή ενός ραδιοσταθμού είναι το κέντρο ή μάλλον τα κέντρα της πόλης του – γιατί «κέντρο» δεν είναι μόνο το Σύνταγμα, το Γκάζι, το Μοναστηράκι, αλλά και τα μικρά περιφερειακά, όπως το Χαλάνδρι, η Νέα Φιλαδέλφεια, η Ερυθραία...
Αν θα επένδυε περισσότερο στην ειδησεογραφία; Όχι, δεν αντέχει τον διαρκή βομβαρδισμό ειδήσεων και τις ανερμάτιστες πολιτικολογίες – δηλώνει φανατική οπαδός του μουσικού ραδιοφώνου. «Δώσαμε, όμως, περισσότερο χώρο στον λόγο και τον σχολιασμό στις πρωινές μας, κυρίως, εκπομπές», προσθέτει. Οι παράλληλες δράσεις, εξάλλου, μόλις ξεκίνησαν. Η τεράστια ανταπόκριση στο πρόσφατο πάρτι του σταθμού –«το πρώτο μετά από 14 χρόνια!» –, εκεί, στα παλιά τυπογραφεία του «Ρομάντσου» στην Αναξαγόρα, τους ενθουσίασε, λέει, όλους στον σταθμό και υπόσχονται πως ήταν μόνο η αρχή.