Ο ομορφότερος σταθμός του υπόγειου σιδηρόδρομου της Νέας Υόρκης είναι κλειδωμένος και μη προσβάσιμος από τότε που αποβιβάστηκαν εκεί οι τελευταίοι επιβάτες στις 31 Δεκεμβρίου 1945. Ο Σταθμός του Δημαρχείου (City Hall Station) ήταν το πετράδι του στέμματος της πρώτης γραμμής υπόγειου σιδηροδρόμου της πόλης που εγκαινιάστηκε στις 27 Οκτωβρίου 1904 και συνέδεε το Lower Manhattan με την 145η Οδό.
Οι τοξωτές οροφές ρωμανικού ρυθμού που καλύπτονταν από πλακίδια, οι γυάλινοι φεγγίτες στο χρώμα του αμέθυστου, οι χάλκινοι πολυέλαιοι και το δρύινο πωλητήριο εισιτηρίων ήταν τα στοιχεία που καθιστούσαν τον υπόγειο αυτό σταθμό ένα θαύμα δημόσιας μεταφοράς και κομψότητας. Ωστόσο η μικρή και καμπυλωτή πλατφορμα που εξυπηρετούσε μόνο πέντε βαγόνια, η έλλειψη τουρνικέ και η εγγύτητα στον πιο δημοφιλή σταθμό της γέφυρας του Μπρούκλυν προμήνυε την παύση της λειτουργίας του μέσα σε λίγες δεκαετίες. Τον τελευταίο χρόνο λειτουργίας του μόνο 600 επιβάτες διέσχισαν τον μεγαλοπρεπή χώρο του.
Ο σταθμός είναι σε εντυπωσιακά καλή κατάσταση. Πέρα από την κάλυψη κάποιωνν φεγγιτών κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου λόγω συσκότισης και την φθορά σε ορισμένες παλιές ταμπέλες ο σταθμός είναι σχεδόν όπως όταν έκλεισε το 1945.
Ο σταθμός αυτός όμως επιβίωσε μέσα στον χρόνο και την συνείδηση των κατοίκων της Νέας Υόρκης χαρη σε ένα κοινό μυστικό: μπορεί κανείς να του ρίξει κλεφτές ματιές αν παραμείνει στον συρμό της γραμμής 6 καθώς εκείνος στρίβει για να αλλάξει κατεύθυνση από το κέντρο προς τα βόρεια (downtown to uptown για να μην μπερδευτείτε όσοι σκοπεύετε να το δοκιμάσετε). Ευτυχώς όμως το Μουσείο Μεταφορών της Νέας Υόρκης προσφέρει κάποιες περιορισμένες ξεναγήσεις κατά καιρούς στα μέλη του. Οι επόμενες έχουν προβλεφθεί για τον Ιανουάριο, Φεβρουάριο, Μάρτιο και Απρίλιο.
Πρόσφατα την ξενάγηση έκανε ο ιστορικός John Simko, που παρουσίασε και τον χώρο του πρώτου υπογείου σιδηροδρόμου, τη φουσκωτή σήραγγα του Alfred Ely Beach κατασκευής 1869. Ο σταθμός είναι σε εντυπωσιακά καλή κατάσταση. Οι διακοσμητικοί γυάλινοι οφθαλμοί στον ημιόροφο όπου βρισκόταν και το πωλητήριο είναι άθικτοι ενώ τα πράσινα και λευκά πλακάκια σε σχήμα ψαροκόκκαλο τονίζουν φωτεινά τις αψίδες που σχεδίασε ο Rafael Guastavino. Όπως όλοι οι πρώτοι σταθμοί σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονες Heins & LaFarge. Πέρα από την κάλυψη κάποιωνν φεγγιτών κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου λόγω συσκότισης και την φθορά σε ορισμένες παλιές ταμπέλες ο σταθμός είναι σχεδόν όπως όταν έκλεισε το 1945.
Η δυνατότητα επίσκεψης χώρων που δημιουργήθηκαν για δημόσια χρήση και πλέον είναι κλειστοί στο κοινό, όπως το μπαλκόνι-παρατηρητήριο του Δημοτικού Κτηρίου που βρίσκεται ακριβώς πάνω από τον σταθμό, είναι ένα μείζον ζήτημα. Το να ανοίξει ξανά ο σταθμός για ξεναγήσεις προτάθηκε το 1995 αλλά οι επισκέψεις έπαψαν το 1998 για λόγους ασφαλείας καθώς ο σταθμός βρίσκεται ακριβώς κάτω από το Δημαρχείο και άρχισαν ξανά δειλά δειλά με την πρωτοβουλία του Μουσείου Μεταφορών. Η δυνατότητα εισόδου στον Σταθμό City Hall ακόμα και σε περιορισμένες επισκέψεις είναι σημαντική και για την συντήρηση του αλλά και για δίνεται η ευκαιρία στο κοινό να απολαύσουν ένα υπόγειο θαύμα που κάποτε σηματοδότησε την είσοδο της Νέας Υόρκης στην νέα εποχή των μεταφορών.