Παντελερία: Ο καθρέφτης της Αφροδίτης

Νησί χωρίς παραλίες, η Παντελερία επιβιώνει, τραχιά και ακατέργαστη, ανάμεσα στην Αφρική και στην Ευρώπη, λίγα μόλις χιλιόμετρα βορειανατολικά της Τυνησίας, ως το μαύρο, κυριολεκτικά λόγω των σκουρόχρωμων, ηφαιστειακών πετρωμάτων του, μαργαριτάρι της Μεσογείου. Στο περιθώριο μιας μεγάλης βόλτας στη Σικελία, το επισκέφτηκα μερικούς μόλις μήνες πριν γίνει γνωστό ως το πρωταγωνιστικό σκηνικό στο Bigger Splash του Λούκα Γκουαντανίνο (με τον Ρέιφ Φάινς και την Τίλντα Σουίντον), ο οποίος απέδωσε την περίσσεια ενέργεια που μπορεί να σου τεντώσει τα νεύρα και να σε απομακρύνει από προσδοκίες για αραχτές, καλοκαιρινές διακοπές. Ας είμαι ειλικρινής: με τις άφθονες τσούχτρες και τα θολωτά, βραχώδη στην εμφάνιση, σπίτια που το χαρακτηρίζουν, τα dammuso, το νησί δεν είναι φιλόξενο – ακόμη και οι μετανάστες προτιμούν την κοντινή Λαμπεντούζα ως πρώτο σταθμό για την ευρωπαϊκή τους περιπέτεια. Ωστόσο, γρήγορα ξέχασα την παραδοσιακή εξίσωση αμμουδιά-χαλάρωση και ακολούθησα το ιταλικό παράδειγμα. Νοίκιασα μια βαρκούλα (με την ίδια ευκολία που στην Ελλάδα νοικιάζουν τα μηχανάκια) και βούταγα στα ανοιχτά, αντίθετα από τον αέρα που ευνοούσε τις μέδουσες, και χάζευα τα grottos και τις καθηλωτικές θειούχες αποχρώσεις στις σπηλιές, εκεί που ανάβρυζαν ζεστές πηγές. Στην καρδιά της Παντελερία έκανα ιλυόλουτρο στον Καθρέφτη της Αφροδίτης, μια ατάραχη ιαματική λίμνη, και το βράδυ, μετά από μακαρονάδες με ολόφρεσκα θαλασσινά σε πολύ οικονομικά, ανεπιτήδευτα ταβερνάκια, ξεδιάλεγα τα αστέρια σε έναν ουρανό που όμοιό του έχει μόνο στην Αφρική. Τόσο μακριά, τόσο κοντά...