To στυλ του NAR είναι τόσο αναγνωρίσιμο, που η υπογραφή ίσως και να περισσεύει.
Ωστόσο, χρειάζεται να έχει κανείς εκπαιδευμένο μάτι για να εντοπίσει τα έργα του στην Θεσσαλονίκη.
O Θεσσαλονικιός δημιουργός επιμένει να δημιουργεί σχεδόν πάντα στο σκοτάδι, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Οι κατάμαυρες σήμα κατατεθέν φράσεις του από μαζούτ ("η ανακάλυψη μου") κοσμούν τα πιο καβατζωμένα στενά στα δυτικά της πόλης. Κάτω από την Γιαννιτσών, στην Μοναστηρίου, στις παρυφές του πολύβουου κέντρου διασκεδάσεως της Βαλαωρίτου, και φυσικά στα αγαπημένα του εγκαταλελειμμένα εργοστάσια της Θεσσαλονίκης, τις δικές του γκαλερί.
Όχι τυχαία.
"Η αλήθεια είναι ότι οι μεγάλες φράσεις πρέπει να είναι σε μέρη που φαίνονται κι από μακριά, αλλιώς χάνουν το νόημα τους. Για τα υπόλοιπα δεν με νοιάζει και τόσο" μου λέει, και συνεχίζει
"Διαλέγω τα κατάλληλα μέρη για να βάφω με την ησυχία μου το βράδυ. Δεν έχω καμία όρεξη να δίνω εξηγήσεις στους μπάτσους τι κάνω και γιατί.
Η πόλη έχει πολλά ωραία στενά για βάψιμο, αλλά λίγοι είναι αυτοί που τα γνωρίζουν γιατί όλοι νοιάζονται πρωτίστως να βλέπει ο κόσμος αυτά που κάνουν, άσχετα αν το παίζουν ότι βάφουν για την πάρτη τους."
Αυτό το καλοκαίρι ο ιδιαίτερος street artist 'στολίζει' τα μπετά που βράζουν με την γνωστή του ειρωνική μελαγχολία, και πηγαίνει το όλο θέμα ένα βήμα παραπάνω με το συγκλονιστικό έργο "Χίλια Συγγνώμη".
Μέσα στο ερημωμένο εργοστάσιο της ΑΓΝΟ, ένα ολόκληρο δωμάτιο γέμισε με χίλιες – κυριολεκτικά- συγγνώμες, που μοιάζουν σαν μία γραπτή τιμωρία εξιλέωσης.
Κι όμως , το νόημα των χιλίων απολογιών βρίσκεται αλλού:
"Παρατήρησα κάποιον που έλεγε τη φράση ''χίλια συγνώμη'', και άρχισα να σκέφτομαι κατά πόσο το εννοούσε.
Τα εννοούμε ποτέ αυτά που λέμε, ή βγαίνουν αυτοματικά από το στόμα μας;
Αποφάσισα να δω πώς είναι να γράφεις χίλια συγγνώμη. Ήταν αρκετά βασανιστικό.
Μου πήρε μία ολόκληρη μέρα για να το τελειώσω, ταλαιπωρήθηκα και με το ύψος..
Στο τέλος βγήκαν και παραπάνω, κάπου 1040 αν θυμάμαι καλά"
Για την τριλογία "Μπατίρης, Χαμένος, Χωρίς μέλλον"
"Άμα δεν έχεις ζήσει την φτώχεια δεν ξέρεις τι σημαίνει μπατίρης, κι εγώ την έχω ζήσει.
Προς το παρόν είμαι λίγο χαμένος στο τι να κάνω και πώς να προχωρήσω στις δύσκολες καταστάσεις που ζούμε.
Θα δούμε.."
"Δεν ξέρω αν είναι μελαγχολία ή απαισιοδοξία αυτό που βγάζω, είναι όμως η πραγματικότητα. Είμαι ρεαλιστής. Δεν ελπίζω, αλλά ονειρεύομαι κι έτσι μόνο μπορώ να δημιουργώ.
Ζω την πραγματικότητα και είμαι έτοιμος για οτιδήποτε. Όλοι θέλουν να βλέπουν χαμογελαστά πρόσωπα, να πουλάνε ελπίδα. Ας γίνουμε λίγο περισσότερο ειλικρινείς όμως."
____________________
*Αυτό το διάστημα ο NAR ετοιμάζει την πρώτη του ατομική έκθεση που θα πραγματοποιηθεί στην Gallery Sarri 12 στην Αθήνα, τον ερχόμενο Οκτώβρη