Ερευνητές ειδικευμένοι στην εξελικτική θεωρία φαίνεται να παίρνουν το μέρος της θείας σας που με την πρώτη ευκαιρία θέλει να σας γνωρίσει κάποιο «καλό παιδί».
Ενώ η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου πλησιάζει γοργά, όποιος είναι σε αναζήτηση σχέσης ή ακόμη και αν βρίσκεται μπροστά σε σοβαρή δέσμευση σκέφτεται το ίδιο πράγμα: να συμβιβαστώ με τον άνθρωπο που είμαι ή να περιμένω αυτόν που μου ταιριάζει πραγματικά; Άνθρωποι που είναι σε σχέση συχνά αναρωτιούνται αν είναι καλύτερο να περιμένουν λίγο ακόμα, μήπως τελικά γνωρίσουν το τέλειο ταίρι.
Επιστήμονες με ειδίκευση στην εξελικτική θεωρία στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν υποστηρίζουν ότι αυτή η στρατηγική είναι λάθος. Μελετώντας την εξέλιξη της αποστροφής προς τον κίνδυνο, οι επιστήμονες βρήκαν ότι είναι στη φύση μας – όπως παρατηρείται στη συμπεριφορά των πρώτων ανθρώπων – να διαλέγουμε την ασφαλή επιλογή όταν το διακύβευμα είναι υψηλό, όπως το αν θα ζευγαρώσουμε ή όχι.
«Το άτομο που περιμένει να βρει το σωστό ταίρι μπορεί να μείνει μόνο του και να μην αφήσει απογόνους. Αν παρθεί η νωρίς η απόφαση έχει κανείς ένα εξελικτικό πλεονέκτημα, ειδικά αν ζει σε μικρή ομάδα.»
Ο Chris Adami, καθηγητής μικροβιολογίας και μοριακής γενετικής, και ο Arend Hintze, ερευνητικός συνεργάτης στο πανεπιστήμιο MSU, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τελικά, είναι κανείς σε καλύτερη θέση όταν κατασταλάζει νωρίς, παρά παίζοντας το παιχνίδι της αναμονής.
«Οι πρωτόγονες φυλές πιθανότατα αναγκαζόταν να αποφασίσουν αν θα έβρισκαν καλύτερο σύντροφο ή όχι. Είχαν την επιλογή να διαλέξουν να ζευγαρώσουν με τον πρώτο, δυνητικά κατώτερο σύντροφο, και να ρισκάρουν να δημιουργήσουν έναν κατώτερο απόγονο, ή μπορούσαν να περιμένουν να βρουν τον τέλειο. Αν επέλεγαν να περιμένουν, υπήρχε η περίπτωση να μην ζευγαρώσουν ποτέ.»
Για να αποδείξουν την υπόθεση ότι είναι καλύτερο να κατασταλάξει κανείς τώρα, παρά να περιμένει, ο Adami και ο Hintze χρησιμοποίησαν ένα υπολογιστικό μοντέλο για τον εντοπισμό επικίνδυνων συμπεριφορών μέσα από χιλιάδες γενιές εξέλιξης ψηφιακών οργανισμών. Αυτοί οι οργανισμοί ήταν προγραμματισμένοι να παίζουν στοιχήματα σε παιχνίδια υψηλής απόδοσης, κάτι που αντανακλά τις αποφάσεις ζωής που πρέπει να παίρνουν οι φυσικοί οργανισμοί.
Οι δύο ερευνητές συνειδητοποίησαν ότι μπορεί μακροπρόθεσμα να είναι σωστό να περιμένει κανείς για το σωστό ταίρι, από την άποψη της εξέλιξης είναι πιο λογικό να παίρνει απόφαση κανείς νωρίς, από το να ρισκάρει περιμένοντας.
«Το άτομο που περιμένει να βρει το σωστό ταίρι μπορεί να μείνει μόνο του και να μην αφήσει απογόνους. Αν παρθεί η νωρίς η απόφαση έχει κανείς ένα εξελικτικό πλεονέκτημα, ειδικά αν ζει σε μικρή ομάδα.»
Η έρευνα έδειξε ότι σε μια ομάδα με λιγότερο από 150 άτομα τα μέλη της κοινότητας αποφεύγουν πιο πολύ το ρίσκο. Με άλλα λόγια, αν ζείτε σε μια μικρή κοινότητα, η συμβουλή είναι να βρείτε ένα ταίρι νωρίς και να παραμείνετε με αυτό.