Οι συστάσεις είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μας είτε μιλάμε για την προσωπική είτε για την επαγγελματική είτε για την ικανότητα μας να γνωρίζουμε νέους φίλους. Είναι ο σύντομος, αλλά καθοριστικός τρόπος, με τον οποίο επικοινωνούμε τον εαυτό μας, ένα μίνι βιογραφικό που προσφέρεται από εμάς αυτόματα μαζί με τη χειραψία που προϋποθέτει μία νέα γνωριμία και συνοδεύει την πρώτη εντύπωση (αυτόν τον εφιάλτη, κάποτε) που κάνουμε στους άλλους.
Τι μπορεί να πάει λάθος εδώ; Πώς μπορεί να παρουσιάσει κάποιος λάθος τον εαυτό του και ακόμη χειρότερα να δώσει τη λάθος εντύπωση για το ποιός πραγματικά είναι; Είναι τόσο λίγα αυτά που λέμε στα πρώτα δευτερόλεπτα κατά τα οποία αυτοσυστηνόμαστε - σε μία νέα παρέα φίλων, σε συναδέλφους, στον εργοδότη ή σε μία νέα γνωριμία - που υποθέτει κανείς ότι λίγα μπορούν να πάνε στραβά. Κι όμως, στην αγωνία μας, όχι μόνο να κερδίσουμε τις εντυπώσεις, αλλά να πάρουμε και μερικούς ακόμη πόντους, τα "θαλασσώνουμε", λέγοντας τη λάθος κουβέντα. Ποιά είναι αυτή;
Το να σερβίρουμε, ως σημαντική λεπτομέρεια, όχι μόνο το επάγγελμα, αλλά και τη θέση που κατέχουμε, υπογραμμίζοντας το ότι είμαστε κάποιοι, δημιουργεί λάθος εντυπώσεις: η ματαιοδοξία, η ανταγωνιστικότητα, πολλές φορές και η αλαζονεία συστήνονται στους άλλους, πριν από εμάς.
Ας δούμε ένα παράδειγμα. "Γεια σε όλους. Είμαι η Σοφία Τάδε, διευθύντρια της εταιρείας Τάδε". Τι λάθος υπάρχει σε αυτή την πρόταση; Φαινομενικά κανένα. Όλα καλά. Η κυρία χαιρέτισε τους πάντες, είπε το όνομα της και την ιδιότητα της. Φαινομενικά, δεν υπάρχει κάποιο λάθος. Ή όχι; Φυσικά και υπάρχει. Η αναφορά στην ιδιότητα και κυρίως στη θέση που κατέχουμε στην ιεραρχία μιας επιχείρησης, ενός οργανισμού, μιας εταιρείας δεν εξυπηρετεί σε τίποτα πέρα από την προσωπική μας ανάγκη για προβολή, με τον λάθος τρόπο, φυσικά.
Το να σερβίρουμε, ως σημαντική λεπτομέρεια, όχι μόνο το επάγγελμα, αλλά και τη θέση που κατέχουμε, υπογραμμίζοντας το ότι είμαστε κάποιοι, δημιουργεί λάθος εντυπώσεις: η ματαιοδοξία, η ανταγωνιστικότητα, πολλές φορές και η αλαζονεία συστήνονται στους άλλους, πριν από εμάς.
Στην προσπάθεια μας να βγάλουμε προς τα έξω την ιδανικότερη εκδοχή του εαυτού μας, δημιουργούμε μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα ένα αρνητικό - αν όχι εχθρικό - κλίμα, που προδιαθέτει τους άλλους να μας φερθούν με δυσπιστία ή ακόμη και με περιφρόνηση ή αδιαφορία. Τι μπορούμε να αλλάξουμε, λοιπόν, και να εξηγούμε ποιοί είμαστε και τι κάνουμε, χωρίς να γίνουμε αντιπαθείς, χωρίς λόγο;
Με έναν τρόπο: προβάρουμε φωναχτά το "intro" μας, μόνοι μας σπίτι. Αν βοηθάει το ηχογραφούμε κιόλας. Πώς ακουγόμαστε; Λίγο πιο επιθετικοί από το συνηθισμένο, ίσως, σε μία προσπάθεια να κρύψουμε την αγωνία μας; Μήπως την ώρα που αναφερόμαστε στην ιδιότητα μας, στη φωνή υπάρχει ένας μικρός κομπασμός; Μία παραπάνω δόση υπερηφάνειας και υπεροχής; Ας ξαναπροσπαθήσουμε.
Σίγουρα, πολλοί θα αναρωτηθούν γιατί να πρέπει να καμουφλάρουν κάτι για το οποίο κόπιασαν και στο οποίο πέτυχαν. Η απάντηση που δίνουν ειδικοί - σύμβουλοι σχέσεων και υπεύθυνοι διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού - σε τουλάχιστον δύο διαφορετικούς τομείς της κοινωνικής ζωής, είναι διότι αυτή ακριβώς η συμπεριφορά εμπνέει ανασφάλεια. Αν είστε διευθυντής, κάποιος επιτυχημένος στον τομέα του, δεν χρειάζεται να το τονίσετε, να το υπογραμμίσετε, να σιγουρευτείτε ότι υπάρχει κάποιος στο οπτικό σας πεδίο που να το αγνοεί. Είναι κάτι που μπορεί να χωρέσει στο πλαίσιο μίας κατοπινής κουβέντας ή κάτι που μπορεί κάποιος άλλος να αναφέρει.
Οπότε την επόμενη φορά που θα συστηθείτε σε μια παρέα, σε έναν νέο συνεργάτη, στον έρωτα της ζωής σας, ακόμη, σκεφτείτε τι πραγματικά χρειάζεται να δηλώσετε για εσάς και το πραγματικό μέγεθος της αυτοπεποίθησης σας.
Με στοιχεία από το Inc