Τα νέας γενιάς καφέ της Αθήνας επιτελούν ρόλους που κάποτε είχαν μόνο τα μπαρ. Δημιουργούν κοινότητες ανθρώπων γύρω τους, γίνονται στέκια, έτσι που ξέρουμε ποιους θα συναντήσουμε σε αυτά, είναι το comfort zone πολλών και άλλοι τόσοι ανυπομονούν να δημιουργηθεί ένα τέτοιο στη γειτονιά τους, ένα δεύτερο σπίτι έξω από το σπίτι τους. Αυτός ο καινούργιος τύπος μαγαζιών απλώνεται στην πόλη κι έχει χαρακτήρα.
Τον δέκατο όγδοο αιώνα, ο δυνατός άνεμος που κατεβαίνει από το βουνό προς τη θάλασσα βαφτίστηκε williwaw. Πίσω στην Κυψέλη του σήμερα, αν κατηφορίζετε την Κερκύρας από ψηλά θα δείτε τη θάλασσα στο βάθος. Κάπως έτσι συνέδεσαν τον βρετανικό ναυτικό όρο οι δημιουργοί του καινούργιου καφέ που άνοιξε στον δρόμο και φαίνεται ότι θα εξελιχθεί σε σημείο συνάντησης των κυνηγών του καλού καφέ και της hip Αθήνας.
Ο Αλέξης Ευσταθόπουλος έχει σπουδάσει αρχαιολογία, έχει ασχοληθεί με τη φωτογραφία και μέχρι να γνωρίσει την Ειρήνη Κουλελή δεν έπινε καν καφέ. Άρχισε να παρακολουθεί τη δουλειά της και να την ακολουθεί σε όσα μαγαζιά άλλαξε, μέχρι που έφτασαν να αστειεύονταν μ' αυτό, λέγοντας πως είναι προτιμότερο να ανοίξουν ένα καφέ μαζί. Αυτό τους το αστείο έγινε πραγματικότητα μαζί με τη Αθανασία Μάνδαλου, την τρίτη της παρέας, που πάντα ήθελε να αποκτήσει ένα δικό της μαγαζί σε νησί και κατέληξε σε ένα σημείο Αθήνας που είναι γεμάτο με οδούς-νησιά.
Oι τρεις τους σερβίρουν ποιοτικό καφέ και ωραία συνοδευτικά, ενώ απολαμβάνουν το γεγονός ότι βλέπουν να τους επισκέπτεται κόσμος που μέχρι πρότινος γνώριζαν μόνο φυσιογνωμικά και τελικά αποτελούν τη νέα γενιά κατοίκων της περιοχής, τους δυνάμει θαμώνες του Williwaw.
Σε ένα φαρδύ πεζοδρόμιο με φυσική σκιά οι τρεις τους ήθελαν να συνδέσουν το παρόν με το παρελθόν της περιοχής σε ένα κτίριο της δεκαετίας του ‘60. Ανέδειξαν το ψηλό ταβάνι του, που είχε κρυφτεί, αφαίρεσαν τα σύγχρονα κουφώματα που είχαν τοποθετήσει οι τελευταίοι του ένοικοι και τα αντικατέστησαν με έναν μεταλλικό σκελετό που θυμίζει τα πρωταρχικά του στοιχεία, το πόμολο της πόρτας τους παραπέμπει σε παλιές εισόδους της Κυψέλης που επιβιώνουν ακόμα.
H σκηνογράφος και αρχιτέκτονας Ευαγγελία Θεριανού επέμενε να χρησιμοποιήσουν πορτοκαλί χρώμα στο Williwaw και όταν τελικά έτριψαν το πράσινο μωσαϊκό στο πάτωμα, κάτω από έναν λεκέ εμφανίστηκε μια πορτοκαλί κηλίδα, έτσι όλα έδεσαν. Τα παραπάνω στοιχεία πέρασαν και στο λογότυπο που σχεδίασαν οι Nowhere studio.
Έχοντας στήσει τους εσωτερικούς ξύλινους πάγκους τους ώστε όλοι να έχουμε επαφή με την παρασκευή του καφέ, στο Williwaw δουλεύουν ένα blend από Βραζιλία, Κολομβία και Ονδούρα που καβουρδίζεται αποκλειστικά για το μαγαζί σε συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Περπινιά της Mr Bean Coffee Roasters. Μπορείτε να το προμηθευτείτε και για το σπίτι, ζητήστε το ως petrichor, όπως λέγεται η μυρωδιά που βγάζει το χώμα μετά τη βροχή. Οι single origin καφέδες τους θα εναλλάσσονται, προς το παρόν διαθέτουν από την Αιθιοπία και την Κολομβία.
H Ειρήνη καμαρώνει για τον ντεκαφεϊνέ τους, παρατηρεί πως μαζί με τον cold brew είναι οι τρέχουσες τάσεις. Η ίδια πιστεύει ότι δεν υπάρχουν κανόνες στον καφέ, ότι πρέπει να τον απολαμβάνουμε όπως εμείς θέλουμε. Όπως λέει, εκείνη θα φροντίζει το γάλα και ο πάγος που χρησιμοποιεί να είναι εξίσου υψηλής ποιότητας με τον καφέ που μας προσφέρει, ενώ θέλει να φιλοξενήσει και τη δουλειά άλλων micro roasteries, για να τα δοκιμάσουμε.
Μαζί με τον καφέ, στο Williwaw διαθέτουν κρασιά της νέας οινοποιού Τζούλιας Δρούβα, μπίρες από την ομάδα των Strange Brew, ενώ οι κούπες τους έρχονται από το trabala studio του Κουκακίου. Προμηθεύονται τα γλυκά τους από τον φούρνο του Κατσαρού στη Γλυφάδα, φέρνουν μπάρες ωμές και ψημένες αλλά και πιο vintage λιχουδιές, όπως μια τάρτα σοκολάτας, ένα κέικ αμυγδάλου και πάστα-φλώρα. Θέλουν να συνεργάζονται με μικρά ελληνικά brands, να αναδεικνύουν ανθρώπους τους οποίους γνωρίζουν προσωπικά.
Τα σάντουιτς με το φρέσκο προζυμένιο πολύσπορο ψωμί φτιάχνονται εκεί καθημερινά, είναι λιτά και αλλάζουν συνέχεια, υπάρχει πάντα μία επιλογή με κρέας, μία vegeterian και μία vegan, όπως υπαρχει και φυτικό γάλα για να βάλετε στον καφέ σας.
Οι τρεις τους θυμούνται ότι πριν από μερικούς μήνες υπήρξαν άνθρωποι που απορούσαν με την ιδέα τους να κάνουν ένα καλό καφέ στην Κυψέλη, «όσοι δεν κατοικούν ή δεν κινούνται στο κέντρο πιστεύουν ότι η περιοχή είναι υποβαθμισμένη, καμία σχέση δεν έχει αυτή τους η πεποίθηση με την πραγματικότητα».
Έχοντας μια πηγαία αγάπη για τη γειτονιά, για τους παλιούς της κατοίκους που τους αφηγούνται το παρελθόν της και την τωρινή της πολυπολιτισμικότητα, πιστεύοντας στα λόγια του Χρήστου Βακαλόπουλου ότι «η Κυψέλη παραμένει πάντα το μυθικό χαμένο κέντρο του κόσμου», οι τρεις τους σερβίρουν ποιοτικό καφέ και ωραία συνοδευτικά, ενώ απολαμβάνουν το γεγονός ότι βλέπουν να τους επισκέπτεται κόσμος που μέχρι πρότινος γνώριζαν μόνο φυσιογνωμικά και τελικά αποτελούν τη νέα γενιά κατοίκων της περιοχής, τους δυνάμει θαμώνες του Williwaw.
Άλλωστε το είπαμε, τα new age καφέ είναι τα νέα μπαρ, κατά κάποιον τρόπο τουλάχιστον.
Williwaw, Κερκύρας 69, Κυψέλη