Φυτά με καρπούς-μπριζόλες, ροφήματα που δίνουν δύναμη αλόγου, φαστ-φουντ από το διάστημα – η επιστημονική φαντασία ασχολείται πάρα πολύ με το φαγητό. Η τροφή συνδέεται άμεσα με πολιτική και τις κοινωνικές συνθήκες και πολλοί συγγραφείς θέλησαν μέσω από την περιγραφή των συνθηκών σίτισης να σχολιάσουν, να προειδοποιήσουν, και μερικές φορές έπεσαν και μέσα.
Η πείνα και η έλλειψη κρέατος στις φτωχές χώρες δεν είναι κάτι καινούριο και έχει απασχολήσει συγγραφείς sci-fi με πολλούς τρόπους. Ο H. Beam Piper περιέγραψε το 1961 ένα φυτό που βγάζει πρωτεΐνη, το οποίο ονόμασε “Butcher Plant”. Θα έλυνε τα προβλήματα των φτωχών και τα διλήμματα των χορτοφάγων; Ο ήρωας αναφωνεί «και οι κτηνοτρόφοι! Και οι έμποροι κρέατος; Για να μην πω για αυτούς που ασχολούνται με τη συσκευασία του…», βλέποντας την άλλη πλευρά. «Φαντάζομαι» απαντάει ο σύντροφός του «ότι το σωστό θα ήταν να πωλούνται οι σπόροι απευθείας και αποκλειστικά στους αγρότες. Ή αν η τιμή τους ήταν ένα δολάριο ή ενάμισι δολάριο το σακουλάκι, αντί για δέκα σεντς.»
Ο Frank Herbert έγραψε το 1969 για το «ψευδοκρέας», ένα προϊόν που κατασκευάζεται στο εργαστήριο και δεν απαιτεί θανάτωση ζώων. Στο σύμπαν του Whipping Star η παγκόσμια οικονομία είναι τόσο προχωρημένη ώστε κανείς δε χρειάζεται να ασχολείται με τη γεωργία.
Ονειροπόλοι; Σίγουρα. Γεγονός είναι ότι φέτος τον Οκτώβριο θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά μπιφτέκι κατασκευασμένο εξ’ ολοκλήρου σε εργαστήριο. Αφού δεν εννοούμε να τρώμε λιγότερο κρέας, πρέπει να βρεθεί μια άλλη λύση.
Μια άλλη έννοια που παρουσιάζεται συχνά είναι του «ιερού» και ισχυρού φαγητού που δίνει υπερφυσικές δυνάμεις. Ψήγματα θρησκευτικής παράδοσης για ψωμιά που έχουν ευλογηθεί εμφανίζονται στην τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, με το ψωμί-για-το-δρόμο, το lembas των Ξωτικών. Το lembas είναι σαν κεκάκι, καφέ απ’ έξω και μαλακό μέσα. Δεν ξεραίνεται και δεν χαλάει, αν διατηρηθεί μέσα στα φύλλα που το τυλίγουν τα ξωτικά και μια μπουκιά «δίνει δύναμη για πορεία μιας μέρας», έγραψε ο Τόλκιν, «γεμίζει το στομάχι ενός ανθρώπου», λέει ο Λέγκολας στην ταινία. Όπως και να έχει, αποδίδει.
Μακάρι να υπήρχε τέτοιο ψωμί στ’ αλήθεια – και πάλι, θα είχε λυθεί το θέμα της πείνας, αν βέβαια τα Ξωτικά ήθελαν να μοιραστούν τη συνταγή με τους ανθρώπους. Η ιδέα είναι πολύ ελκυστική στο σύγχρονο άνθρωπο και ειδικά σ’ αυτούς που ασχολούνται με τον αθλητισμό. Διάφορα θαυματουργά υγρά με φωσφοριζέ χρώματα πωλούνται τα οποία «αντικαθιστούν τους ηλεκτρολύτες» ή κάτι τέτοιο. Έχουμε αρκετό δρόμο μέχρι το lembas, αν και οι φανατικοί της τριλογίας ισχυρίζονται ότι έχουν τη συνταγή:
Για 10-12 κομμάτια lembas (“ψωμί-για-το-δρόμο”)
2 ½ φλιτζάνια αλεύρι
1 κουτάλι σούπας μπέικιν πάουντερ
¼ κουταλάκι αλάτι
8 κουταλιές σούπας κρύο βούτυρο
1/3 φλιτζάνι μαύρη ζάχαρη
1 κουταλάκι κανέλα
½ κουταλάκι μέλι
2/3 φλιτζάνια γάλα/κρέμα γάλακτος
½ κουταλάκι βανίλια
Προθερμάνετε το φούρνο τους 220 βαθμούς Κελσίου
Ανακατέψτε το αλεύρι, το μπέικιν πάουντερ και το αλάτι σε ένα μπολ
Προσθέστε το βούτυρο και ανακατέψτε με ένα πιρούνι μέχρι να ενωθούν τα υλικά.
Προσθέστε τη ζάχαρη και την κανέλα κι ανακατέψτε καλά.
Προσθέστε το γάλα/κρέμα και τη βανίλια μέχρι να γίνει μια ζύμη.
Ανοίξτε τη ζύμη σε πάχος ενός εκατοστού.
Κόψτε την σε τετράγωνα 7x7 εκατοστών και τοποθετήστε τα σε ταψί με χαρτί ψησίματος.
Χαράξτε τα χιαστί (επιφανειακά) με ένα μαχαίρι.
Ψήστε για 12 λεπτά ή περισσότερο μέχρι να ροδίσουν.
Αν ποτέ σας βγάλει ο δρόμος σας στο δάσος του Λοθλόριεν, να ξέρετε ότι στη γλώσσα Κουένυα το ψωμί είναι bass, το κρέας rhaw, το καλαμπόκι iau και η μπίρα *iaunen.