Στο φετινό γαστρονομικό φεστιβάλ του Mougin, η ελληνική κουζίνα έκανε αισθητή την παρουσία της. Χρησιμοποιώντας αυτά τα υλικά έφτιαξε τη δική του εκδοχή της χωριάτικης σαλάτας και με αυτό το πιάτο κέρδισε τις εντυπώσεις από τις παραδοσιακές γαλλικές προσεγγίσεις όπως το φουα γκρα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
To Mougin είναι μια πανέμορφη μικρή μεσαιωνική πόλη στην Γαλλική Ριβιέρα, ανάμεσα στην Νίκαια και τις Κάννες με θέα στη θάλασσα και περιστοιχισμένο από δένδρα. Η μικρή πόλη έγινε γνωστή στο παρελθόν ως τόπος συγκέντρωσης καλλιτεχνών και προσωπικοτήτων όπως ο Πάμπλο Πικάσο, ο Ζαν Κοκτώ, ο Υβ Σεν Λοράν, ο Κριστιάν Ντιόρ ο Ουίστον Τσόρτσιλ, η Κατρίν Ντενέβ. Ο Πικάσο μάλιστα έμεινε εκεί τα 12 τελευταία χρόνια της ζωής του. Ομως ο σύγχρονος έρωτας της παγκόσμιας κοινότητας για το Mougin περνά από το... στομάχι .
Η μικρή γαλλική πόλη έχει πλούσια γαστρονομική ιστορία καθώς από το εστιατόριο L'Amandier που βρίσκεται στο κέντρο της έχουν περάσει θρυλικά ονόματα της γαστρονομίας όπως ο Roger Verge, ο Alain Ducasse και ο Denis Fetisson.
Η μικρή γαλλική πόλη έχει πλούσια γαστρονομική ιστορία καθώς από το εστιατόριο L'Amandier που βρίσκεται στο κέντρο της έχουν περάσει θρυλικά ονόματα της γαστρονομίας όπως ο Roger Verge, ο Alain Ducasse και ο Denis Fetisson. Όμως την ιδιότητά του ως σημείο αναφοράς στο παγκόσμιο γαστρονομικό τοπίο την έχει αποκτήσει χάρις στο γαστρονομικό φεστιβάλ που διεξάγεται κάθε χρόνο εκεί , το Les Etoiles de Mougin .
Για 3 μέρες κάθε Σεπτέμβρη το Mougin μετατρέπεται σε ένα απέραντο υπαίθριο θέατρο στο οποίο συμμετέχουν οι κορυφαίοι σεφ από όλο τον κόσμο που πηγαίνουν εκεί για να επικοινωνήσουν με το κοινό και να μοιραστούν το κοινό τους πάθος, την μαγειρική. Φέτος το φεστιβάλ γιόρτασε τα 10 χρόνια του και έλαβαν μέρος πολλοί βραβευμένοι σεφ με αστέρια Michelin. Αξίζει να σημειωθεί στο Les Etoiles de Mougin έχουν συμμετάσχει από το 2006 μέχρι σήμερα πάνω 300 σεφ από 28 χώρες που αντιπροσωπεύουν γύρω στα 420 αστέρια Michelin.
Εκεί λοιπόν που μαζεύονται τα αστέρια της διεθνούς γαστρονομίας, υπήρξε για πρώτη φορά ελληνική παρουσία με εκπρόσωπο της ελληνικής κουζίνας τον chef Αστέριο Κουστούδη ο οποίος έχει τιμηθεί στο παρελθόν με ένα αστέρι Michelin. Εκεί ο βραβευμένος Ελληνας chef είχε την ευκαιρία να διδάξει στοιχεία από την ελληνική κουζίνα αλλά και να «αναμετρηθεί» μαγειρικά με συναδέλφους του από όλο τον κόσμο.
«Πρόκειται για ένα πραγματικό γαστρονομικό πανηγύρι» λέει ο Αστέριος και δίνοντας το στίγμα των εκδηλώσεων, περιγράφει: «Η εξαιρετική οργάνωση και παρουσίαση φέρνει πολύ κοντά το κοινό με τους σεφ και τη δουλειά τους. Στον υπαίθριο χώρο της πόλης δίπλα στα δένδρα είναι στημένες σκηνές που φιλοξενούν πλήθος δραστηριοτήτων:live cooking και μαθήματα μαγειρικής , παρουσίαση προϊόντων όπως τρούφες , τυριά, αλλαντικά και ψωμιά με συνοδεία σαμπάνιας και κρασιών, μακαρόν σε όλες τις γεύσεις, παράξενες μαγειρικές κατασκευές όπως ένα τεράστιο φουα γκρα, live καλλιτεχνήματα στον πάγο, γλυπτά σοκολάτας, συνθέσεις λαχανικών όπως ένα εντυπωσιακό φόρεμα από φύλλα λαχανίδας στολισμένο με λουλούδια από λαχανικά και μυριστικά, ζωγραφική από το πιάτο στον καμβά, εκθέσεις ζωγραφικής, ζωντανή μουσική, έκθεση με αντίκες αυτοκίνητα».
Κάθε χρόνο το φεστιβάλ είναι αφιερωμένο σε ένα μεγάλο σεφ όπως Ερικ Φρεσόν, Μαρκ Βειρά, Αλέν Πασαρ κα. Φέτος αφιερώθηκε στην μνήμη του Roger Verge σεφ του Mougin που είναι από τους πρωτοπόρους στην καθιέρωση του φεστιβάλ.
«Επέλεξα ως όπλο μου για την ανάδειξη της ελληνικής κουζίνας την απλότητα και δεν έκανα λάθος» λέει ο Αστέριος και συνεχίζει: «Μου ζήτησαν να παρουσιάσω την ελληνική κουζίνα μέσα από μάθημα μαγειρικής σε μια ομάδα 15 επισκεπτών οι οποίοι δήλωσαν εγκαίρως συμμετοχή. Οι «μαθητές» μου ήταν από Βενεζουέλα, Παρίσι, Ρωσία, Ιταλία, Αγγλία έμαθαν πώς να φτιάχνουν καπνιστή μελιτζανοσαλάτα. Εξήγησα ότι πρόκειται για μια κλασική αγαπημένη ελληνική προσέγγιση που εκμεταλλεύεται το γκριλ για το κάπνισμα και χρησιμοποίησα λευκές μελιτζάνες οι οποίες εντυπωσίασαν καθώς ήταν μια άγνωστη στους περισσότερους πρώτη ύλη. Όλοι ακολούθησαν την συνταγή μου βήμα βήμα και δοκιμάζοντας στο τέλος συμφώνησαν ότι δεν είχαν ξαναφάει τέτοια μελιτζανοσαλάτα. Οι περισσότεροι είχαν επισκεφθεί την Ελλάδα και είπαν ότι επιβεβαιώθηκε η άποψή τους πως τα ελληνικά προϊόντα είναι εύγευστα και με απλές συνταγές χωρίς πολλά υλικά προκαλείς εξαιρετικές εντυπώσεις».
Ο Αστέριος όμως είχε την ευκαιρία να δώσει μαθήματα μαγειρικής και κατά τη διάρκεια του gala δείπνου της τελευταίας ημέρας στο οποίο ήταν προσκεκλημένοι περίπου 500 άτομα. Μας λέει: «Για την αποχαιρετιστήρια βραδιά επέλεξα απλά ελληνικά υλικά και μια συνταγή που όλοι γνωρίζουν και αγαπούν. Ετοίμασα την ελληνική σαλάτα σε μια φιλοσοφία που θα ταίριαζε με το ποτήρι σαμπάνιας που θα κρατούσαν στο χέρι τους. Την έφτιαξα σε δυο εκδοχές. Μια χωριάτικη σαλάτα που είχα μαρινάρει από την προηγούμενη μέρα και την έκανα πουρέ και την σέρβιρα σε μικρό μπολ σε μορφή αφρού. Και μια δεύτερη εκδοχή όπου έβαλα επάνω όλα τα υλικά της χωριάτικης σαλάτας κομμένα σε μικρά κυβάκια , ελαιόλαδο και φρέσκια ρίγανη από το βουνό Χολομώντας στο χωριό Μόδι της Θεσσαλονίκης. Ήταν η ρίγανη που είχε μαζέψει ο θείος μου για να την πάρω μαζί μου στην βαλίτσα μου κλεισμένη σε σακουλάκι για να διατηρεί το άρωμα της. Εντυπωσιάστηκαν όλοι με το άρωμα της , δεν είχαν ξαναμυρίσει τόσο έντονα την ρίγανη. Δεν περίμεναν ένα τόσο ταπεινό πιάτο να έχει τόσα αρώματα . Οι περισσότεροι γνώριζαν την ελληνική σαλάτα και όσοι τη δοκίμαζαν θυμόντουσαν και μια ιστορία από την Ελλάδα που είχαν επισκεφτεί πολλά χρόνια πριν. Έτσι κερδίσαμε τις εθνικές εντυπώσεις αν και οι σεφ που ήταν δίπλα μου είχαν βάλει τα δυνατά τους . Ο Γάλλος ετοίμασε γλειφιτζούρι φουα γκρά βουτηγμένο σε ζελέ βατόμουρο και ο Αμερικανός έκανε χτένια με ταμπουλέ από κους κους κουνουπίδι».
Ο Αστέριος δηλώνει χαρούμενος που άφησε «το σημάδι της ελληνικής γαστρονομίας σε αυτόν τον τόπο» και αξιολογώντας την εμπειρία του σχολιάζει: « Γνώρισα πολλούς διάσημους σεφ από τους οποίους κατάλαβα ότι για να πετύχεις χρειάζεται να αφιερωθείς ατομικά αλλά για να ανεβάσεις το εθνικό επίπεδο της μαγειρικής πρέπει να υπάρχει σύμπνοια , ομαδικότητα και αλληλοσεβασμός. Οι συνάδελφοι σεφ ήταν φιλικοί και ενδιαφερόντουσαν να μάθουν για την ελληνική κουζίνα και αναφερόντουσαν στα ελληνικά προϊόντα που χρησιμοποιούν στην κουζίνα τους όπως ελιές Καλαμών, ελαιόλαδο, φέτα και αρωματικά. Με θεωρούν τυχερό που ζω και μαγειρεύω στην Ελλάδα και έχω στη διάθεση μου όλο αυτόν τον πλούτο των μυρωδικών. Εγώ τους εξήγησα ότι η βάση της ελληνικής κουζίνας είναι αυτή που αναδεικνύεται περισσότερο στην Ελλάδα της κρίσης . Είτε λόγω κόστους , είτε επειδή ο κόσμος δεν μπορεί να τρέφεται με γρήγορο φαγητό είτε γιατί κάποιοι σεφ θέλουν συνειδητά να αναδείξουν την ελληνική κουζίνα. Πιστεύω ότι αξιοποιώντας και μαγειρεύοντας σωστά με τα προϊόντα του τόπου μας μπορούμε να ανεβάσουμε ακόμη περισσότερο την ποιότητα του φαγητού στην Ελλάδα. Άλλωστε αυτό είναι που περιμένουν από εμάς. Πολλοί άνθρωποι του φαγητού-σεφ, δημοσιογράφοι- πιστεύουν ότι στην Ελλάδα γίνεται μεγάλη προσπάθεια στην μαγειρική και έχει οριστικά χαθεί το στερεότυπο σουβλάκι, μουσακάς τζατζίκι».