Έχει περάσει μισός αιώνας από την πρεμιέρα του Renault 5 στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης του 1972, όπου το γαλλικό μοντέλο έδειξε από την πρώτη στιγμή ότι συγκεντρώνει όλες τις προϋποθέσεις για μία λαμπρή σταδιοδρομία.
Ο ασυνήθιστα μοντέρνος σχεδιασμός του –για τα δεδομένα της εποχής– συνδυαζόταν με πρακτικές αξίες, όπως μεγάλη ευρυχωρία και πολλαπλές δυνατότητες διαμόρφωσης του εσωτερικού, με αποτέλεσμα να κερδίσει αμέσως τις εντυπώσεις και να εξελιχθεί σε βάθος δύο και πλέον δεκαετιών σε ένα από τα δημοφιλέστερα αυτοκίνητα με τον ρόμβο της Renault.
Το εξωτερικό ντιζάιν του αμαξώματος διακρίνεται για την απλότητά του, καθώς απουσιάζουν οποιεσδήποτε εξεζητημένες λεπτομέρειες, ενώ σήμα κατατεθέν αποτελούν τα μεγάλα, τετραγωνισμένα φωτιστικά σώματα που έχουν ενσωματωθεί επιδέξια στη μάσκα.
Στο εσωτερικό συναντούμε ένα λιτό κόκπιτ με μία εξαιρετικά μοντέρνα διάταξη των οργάνων και των χειριστηρίων, ενώ η αξιοποίηση κάθε εκατοστού είναι πρωτοποριακή για ένα αυτοκίνητο πόλης μήκους 3,51 μ.
Σήμα κατατεθέν του τετραθέσιου μίνι αποτελούν τα λεπτά πίσω κολονάκια, που επέτρεψαν τη δημιουργία μιας μεγάλης πόρτας για το πορτ-μπαγκάζ με όγκο 215 λίτρων και 900 λίτρων, με αναδιπλωμένες τις πλάτες των πίσω καθισμάτων.
Μεγάλο όπλο στη φαρέτρα του Renault 5 ήταν η παροιμιώδης ευελιξία του με τη διάμετρο ολικής στροφής να περιορίζεται στα 9,8 μ., ενώ οι πλαστικοί –και άβαφοι– προφυλακτήρες συνιστούσαν παγκόσμια πρεμιέρα και συγχωρούσαν τα ελαφρά χτυπήματα κατά το παρκάρισμα στους δρόμους του Παρισιού και των άλλων πόλεων.
Στη βασική του έκδοση το Renault 5 εξοπλιζόταν με έναν αναιμικό κινητήρα 34 ίππων, όσο δηλαδή και ο Σκαραβαίος της VW εκείνη την εποχή, όμως στην πορεία προστέθηκαν στην γκάμα του και πιο ισχυρά μηχανικά σύνολα, με κορυφαίες τις εκδόσεις Αlpine Turbo των 108 ίππων και R5 Turbo με 160 άλογα.
Ειδικότερα το R5 Turbo με τα έντονα φουσκωτά φτερά και τους τεράστιους αεραγωγούς θεωρείται σήμερα ιδιαίτερα δημοφιλές μεταξύ των φίλων κλασικών σπορ αυτοκινήτων, αν και η οδήγησή του απαιτεί γνώσεις και μεγάλη εμπειρία λόγω των απότομων αντιδράσεων του αυτοκινήτου, προσεγγίζοντας το όριο.
Μετά από μερικές αναβαθμίσεις, το μοντέλο πρώτης γενιάς αντικαταστάθηκε το 1984 από τον διάδοχό του, το Super 5, που έμεινε μεν πιστό στις ρίζες και την καταγωγή του, αλλά απέκτησε μεγαλύτερες διαστάσεις και έδειχνε πιο «ενήλικο» σε σχέση με τον μινιμαλιστικό πρόγονό του.
Συγκεκριμένα, το νέο Renault Super 5 ήταν σχεδόν 9 εκατοστά μακρύτερο και 4 πόντους πλατύτερο από το προηγούμενο, ενώ για πρώτη φορά απέκτησε και πεντάπορτη έκδοση. Επίσης βελτιώθηκε θεαματικά η ευρυχωρία του, καθώς ο κινητήρας του τοποθετήθηκε πλέον εγκάρσια και όχι σε μήκος, όπως γινόταν μέχρι τότε.
Η αυλαία έπεσε για το Renault Super 5 το 1994, αφού είχαν πουληθεί ενδιάμεσα 9.008.912 τέτοια μοντέλα πρώτης και δεύτερης γενιάς και η σκυτάλη παραδόθηκε στα γνωστά μας Clio και Megane. Ωστόσο ο θρύλος του Renault R5 θα αναβιώσει με ένα ηλεκτρικό μοντέλο που σκοπεύει να λανσάρει η Renault και θα έχει –όπως φαίνεται και από το πρωτότυπο– σαφείς σχεδιαστικές αναφορές προς τον λατρεμένο πρόγονό του.