Για μια ακόμη φοράπέρασε ως «σύνηθες γεγονός» σε όλασχεδόν τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης(ηλεκτρονικά και έντυπα) ότι σε μεγάλοποδοσφαιρικό αγώνα, συγκεκριμένα στονΤελικό Κυπέλλου Ελλάδας το Σάββατο 3Μαΐου, περίπου 50.000 άνθρωποι, πριν, κατάτη διάρκεια και μετά τον αγώνα φώναζαν,ρυθμικά και δυνατά, χυδαία συνθήματα οένας στον άλλον. Το «γ... ο Θρύλος κι οΠειραιάς» και «γ... η ΑΕΚ και η Τουρκία»θεωρούνται πια... μαλακά -όπως τα «λάϊτναρκωτικά», ένα πράγμα. Τώρα ο έναςβρίζει τη μάνα του άλλου, χαρακτηρίζειτον οπαδό των άλλων ομάδων και, ότανκερδίζει η ομάδα του, προτρέπει τουςάλλους: «Άντε γεια σας, άντε σπίτι πουγ... η μαμά σας». Γενικά, ο μέσος Έλληνοπαδός, δηλάδη η πλειοψηφία, συνδέειάρρηκτα και το ποδόσφαιρο με τα γεννητικάτου όργανα, τα οποία θεωρεί μάλιστα καιως τα μεγαλύτερα, άρα και... αποδοτικότεραστον κόσμο.
Η επιστήμη της ψυχανάλυσηςασφαλώς και έχει τις δικές της ερμηνείεςγι' αυτή την εθνική μας εμμονή ναεπιδεικνύουμε, σε στιγμές θριάμβου μακαι σε στιγμές ήττας, το σεξουαλικό μαςαπωθημένο. Πολύ εύκολα θα το ονόμαζεκάποιος «κόμπλεξ», αλλά αυτό είναι τολιγότερο και σίγουρα όχι αρκετό για ναεξηγήσει αυτήν τη νοσηρή αφοσίωση τουΝεοέλληνα (ή μήπως κρατάει και αυτό τοχάρισμα από χρόνια;) στα «θεϊκά» αχαμνάτου. Όπως και να 'χει, το πιο ανησυχητικόαπ' όλα είναι ότι ένα μεγάλο μέρος τηςκοινωνίας, συνεπικουρούμενο από τα ΜΜΕ,έφτασε να θεωρεί περίπου ως «γραφικόεθνικό προτέρημα» το σεξουαλικόυβρεολόγιο των συμπατριωτών. Υπενθυμίζωότι μετά τον τελικό του Σαββάτου όλεςοι πένες, όλα τα μικρόφωνα μιλούσαν γιασυγκλονιστικό αγώνα (που ήταν), πουδιεξήχθη σε «καταπληκτική ατμόσφαιρα»(που δεν ήταν).
Ήταν χυδαία καιαπολίτιστη! Και μάλιστα, ακόμα και απότην τηλεόραση, πολλοί είδαν (εκεί όπουεστιαζόταν πολλές φορές ο φακός) στοένα πλάνο το ήρεμο πρόσωπο του προέδρουκαι στο άλλο, αμέσως μετά, διάφορουςερυθρόλευκους και κιτρινόμαυρουςουρακοτάγκους να επιδεικνύουν ταγεννητικά τους όργανα, να προτάσσουν,καμαρώνοντας, το μεσαίο δάχτυλο και τωνδυο χεριών και να αφρίζουν από τις φωνές.Τι δουλειά έχει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίαςσε τέτοια χαβούζα, σε τέτοια αρένα; Δενάκουσε τα συνθήματα; Δεν είδε ολόγυράτου, ακόμα και στα «επίσημα», τιςχειρονομίες; Δεν είδε ως και ποδοσφαιριστέςτων δύο ομάδων, Κυργιάκο, Νικοπολίδηκαι Γκαλέτι, να εκτονώνονται με σαφέςμήνυμα το «σας γ...;». Κανείς δεν είδε,δεν άκουσε, διάολε, όλ' αυτά και είδεμόνο «μια ωραία ατμόσφαιρα», έναν«καταπληκτικό τελικό»; Σε ποια χώρα τωνψευδαισθήσεων ζούμε, τέλος πάντων;
Greece: AMasterpiece youcan afford,δηλαδή Ελλάς: Ένα αριστούργημα προσιτόστην τσέπη σου, έγραφε η τεράστιαδιαφημιστική πινακίδα - ποιος ξέρειπόσα ξόδεψε (και καλά έκανε) ο ΕΟΤ γιανα μπει στην καλύτερη τηλεοπτική θέσητου Βερολίνου, όπου έγιναν οι αγώνεςτου Final Fourτου ευρωμπάσκετ. Παρασκευή βράδυ καιέπαιζαν στον 1ο ημιτελικό οι δυοεκπρόσωποί μας, Παναθηναϊκός καιΟλυμπιακός. Δυστυχώς, και πάλι ο φακόςεστιάστηκε σ' αυτούς - η διαφήμιση ήτανκάτω ακριβώς από την κερκίδα των«ερυθρόλευκων». Και όλοι είδαμε 3-4ουρακοτάγκους να επιδεικνύουν πάλι,πάνω από το «ελληνικό αριστούργημα»,το... υπερμέγεθες και βαρύ (όπως φώναζανκαι στο Euro της Πορτογαλίας)μόριο του τσολιά.
Τέτοια διαφήμιση!