Εντάξει- εντάξει, συμφωνώ κι εγώ με τη συντριπτικήπλειοψηφία των σχολιαστών που έψεξαντον κ. Βγενόπουλο για τις αγωγές του. Θαπρόσθετα όμως τη γνωστή ρήση (τουΤαλλεϋράνδου;): «Ήταν χειρότερο απόαμάρτημα. Ήταν σφάλμα».
Διότιούτε στα δικαστήρια έχει πολλέςπιθανότητες να κερδίσει - ενώ σίγουραχάνει σε όλους τους άλλους τομείς. Έναςεπιχειρηματίας χρειάζεται την «έξωθικαλήν μαρτυρίαν» (αυτή τη δουλειάκάνουν οι Δημόσιες Σχέσεις). Δεν διαθέτεισύμβουλο Δημοσίων Σχέσεων ο κ. Β.;
Όμωςαπό την άλλη πλευρά πρέπει να πω ότισυχνά αγανακτώ με το απύλωτο στόμα τωνπολιτικών. Λένε πράγματα για τρίτους-ή ο ένας στον άλλο- για τα οποία κάθεκοινός θνητός θα είχε πάει φυλακή.Οχυρώνονται πίσω από την ασυλία τουςκαι γίνονται ασύδοτοι.
Καιόταν αυτά που λένε δεν είναι ποινικάκολάσιμα, είναι φτηνιάρικα και κακόγουστα.Παράδειγμα ο πρόσφατος διάλογος Αλαβάνου- Αλογοσκούφη στη Βουλή. (Περί διαχειριστώνσουπερμάρκετ και παιδιών του σωλήνα.)
Θαμου πείτε: Ποιος σε αυτήν τη χώρα έχασετο επίπεδο για να το βρουν οι πολιτικοίμας; Διαβάστε τις αντεγκλήσεις τωνΒρετανών κοινοβουλευτικών στον 19οαιώνα. DisraelivsGladstone.Σπιθίζει το πνεύμα.
«ΟΕντιμότατος πρωθυπουργός είπε ότι θακαταλήξω στο άσυλο ανιάτων ή στη φυλακή.Εξαρτάται αν θα εναγκαλιστώ την ερωμένητου ή τις αρχές του». «Κάποιος πουθα μάθαινε πως ένα τέτοιο άτομο προεδρεύειστη Βουλή, θα καταλάβαινε γιατί οιαρχαίοι Αιγύπτιοι λάτρεψαν κάποτε έναέντομο». «Έχει στο νου του μόνομία ιδέα, και αυτή λανθασμένη».
Απόελληνικές ατάκες θυμάμαι μόνο μία τουΓεώργιου Παπανδρέου (παππού). Κάποιοςβουλευτής τον διέκοψε με βαριά βρισιά.Ο Γέρος σταμάτησε και ρώτησε: «Ποιοςτο είπε αυτό;». «Εγώ!» κορδώθηκεο βουλευτής. «Α, τότε δεν έχει σημασία»είπε ο Γ.Π. και συνέχισε να αγορεύει.
Αλλά το να ζητάς πνεύμα από τους σημερινούςπολιτικούς μας είναι σαν να αξιώνειςορθογραφία από της μυλωνούς τα οπίσθια.