«ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΠΕΙΘΑΡΧΗΜΕΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, για να έχουμε μελλοντικά μια πλήρη ελευθερία» δήλωσε η εκπρόσωπος της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών, Χαρούλα Απαλαγάκη, σχολιάζοντας τους ηλικιωμένους που συνωστίστηκαν στις ουρές των ΑΤΜ. Ζήτησε μάλιστα από τους πολίτες να στραφούν στις ψηφιακές δυνατότητες των τραπεζών. Και πολύ ορθά. Αυτό που δεν μας είπε η γενική γραμματέας της Ένωσης, είναι τι προτίθενται να κάνουν οι τράπεζες προκειμένου να βοηθήσουν στη στροφή αυτή.
Μήπως –λέμε τώρα– είναι η κατάλληλη στιγμή για να μειωθούν οι εξωφρενικές χρεώσεις που επιβάλλονται σε κάθε διακίνηση χρημάτων μεταξύ τραπεζών; Μήπως πρέπει να επανεξεταστούν οι αδικαιολόγητες προμήθειες για αναλήψεις από ΑΤΜ άλλης τράπεζας; Μήπως επιτέλους να μηδενιστούν οι παράλογες επιβαρύνσεις στις κάθε είδους πληρωμές που πραγματοποιούνται μέσω internet; Μήπως επίσης για να ενθαρρυνθεί η χρήση του e-banking, να μην απαιτείται η αυτοπρόσωπη παρουσία σε κατάστημα όσων ξέχασαν ή μπλόκαραν το PIN τους; Μήπως να διευκολυνθεί η εξυπηρέτηση μέσω phone banking για όσους δεν έχουν υπολογιστή ή smartphone;
Για έναν συνταξιούχο που λαμβάνει όλα κι όλα 600 ευρώ τον μήνα, τα 10 ευρώ που πρέπει να πληρώνει κάθε μήνα σε προμήθειες είναι πολλά. Ας κατεβάσουμε λοιπόν το δάχτυλο. Ας μην εξαντλούμε την αυστηρότητά μας σε ανθρώπους που βρίσκονται σε τόσο δυσχερή θέση.
Αφού κουνήσαμε το δάχτυλο στους ηλικιωμένους που συνωστίστηκαν, ας αναλογιστούμε ότι οι περισσότεροι εξ αυτών δεν είναι ανεύθυνοι, ούτε αφελείς. Φοβούνται κι αυτοί τον ιό –πιθανότατα φοβούνται περισσότερο από μας– αλλά υποχρεώνονται να σταθούν στην ουρά προκειμένου να αποφύγουν αυτές τις χρεώσεις. Για έναν συνταξιούχο που λαμβάνει όλα κι όλα 600 ευρώ τον μήνα, τα 10 ευρώ που πρέπει να πληρώνει κάθε μήνα σε προμήθειες είναι πολλά. Ας κατεβάσουμε λοιπόν το δάχτυλο. Ας μην εξαντλούμε την αυστηρότητά μας σε ανθρώπους που βρίσκονται σε τόσο δυσχερή θέση.
Και κάτι τελευταίο: Δεν είναι ιδανική συγκυρία για ανασκοπήσεις, απλώς να θυμίσουμε ότι κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, οι τράπεζες δεν έκαναν το παραμικρό για να βοηθήσουν την ελληνική κοινωνία. Αντίθετα, περίμεναν από την κοινωνία να ματώσει προκειμένου να σωθούν οι ίδιες. Μας ζήτησαν να βάλουμε πλάτη – όπως υποδείκνυε και μια δημοφιλής έκφραση που επανακάμπτει στη δημόσια σφαίρα. Και το κάναμε. Τώρα που οι τραπεζίτες ζητούν από τους πολλούς να επιδείξουν «πειθαρχημένη ελευθερία», ας φροντίσουν κι οι ίδιοι να μην επιδεικνύουν απείθαρχη ασυδοσία. Δεν τους ζητάμε να βάλουν πλάτη, αλλά τουλάχιστον να μη βάζουν τρικλοποδιές.