― Οι περισσότεροι λένε «γιατί ασχολείστε με τη Λατινοπούλου». Δίκιο δεν έχουν;
Σε πρώτη και απολύτως επιφανειακή ανάγνωση, ναι. Ωστόσο, η πρόσφατη ελληνική ιστορία έχει δείξει ότι όταν αποφασίζουμε να μην ασχοληθούμε με μια σειρά από φαινόμενα της πολιτικής ζωής με το επιχείρημα ότι είναι γραφικά ή λούμπεν, αυτά ανθίζουν στο σκοτάδι, δουλεύουν under radar και τελικά τα βρίσκουμε μπροστά μας γιγαντωμένα και άκρως επικίνδυνα. Η υποτίμηση του κακοποιητικού λόγου στην Ελλάδα, ευθύνεται σε ένα μεγάλο ποσοστό για τη δύναμη της alt right – και της far right επίσης, για συντριπτικό ποσοστό απρόκλητων επιθέσεων και για άλλα που γεμίζουν καθημερινά το newsfeed μας.
― Ναι, αλλά αυτό που έγραψε για την παχυσαρκία, σωστό δεν ήταν;
Εν προκειμένω το πρόβλημα δεν ήταν μόνο το context. Ήταν ο δόλιος τρόπος με τον οποίο χρησιμοποίησε τη φωτογραφία μιας άλλης γυναίκας για τη διάχυση των γνωστών και μη εξαιρετέων απόψεων της. Ακόμα και αμπαλαρισμένο με ηθικοδιδακτισμό και περί υγείας συμβουλές, το bodyshaming είναι bodyshaming , κι αυτό δεν αλλάζει. Σε κάθε περίπτωση, η κυρία Μπάρκα ούτε μας είπε τι να τρώμε, ούτε συμβουλές υγείας έδωσε, ούτε τίποτα απ’ όλα αυτά. Απολάμβανε το μπάνιο της όπως κάθε άλλος πολίτης σ’ αυτή τη χώρα. Η χρήση της φωτογραφίας της «για το καλό μας» ήταν μία κακοποιητική κίνηση, που δεν θα έσκαγε κάτω χωρίς απάντηση και χωρίς αντιδράσεις. Επίσης, εξ όσων γνωρίζουμε η Λατινοπούλου δεν είναι επιστήμονας, διατροφολόγος έστω, για να μοιράζεται τέτοιου είδους συμβουλές. Αθλήτρια αντισφαίρισης ήταν και στο βιογραφικό της διαβάζουμε ότι είναι νομικός, αλλά και πάλι από τις ρακέτες μέχρι την παράθεση και ανάλυση ποσοστών μελετών, υπάρχει μια απόσταση...
― Μήπως όλο αυτό έγινε για αποπροσανατολισμό από σοβαρότερα θέματα;
Άλλο ελλειμματικό επιχείρημα! Ακόμα και έτσι, ευτυχώς τίποτα δεν πέφτει κάτω. Αν εσύ ασχολείσαι με αυτό το θέμα, κάποιος άλλος ασχολείται με το άλλο. Για κάποιους, πάντα υπάρχει «κάτι σοβαρότερο από...» για να ασχοληθούν τα media. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο κακοποιητικός λόγος θα μένει αναπάντητος; Το «μην ασχολείστε με τον τάδε, για να μην τον κάνετε μάγκα» είναι το αντίθετο του οποιουδήποτε watch. Η περιφρόνηση και η απαξίωση είναι καλή για τις κοινωνικές επαφές, όχι θέματα που αφορούν όλη την κοινωνία. Και όχι για τη διάδοση της ρητορικής μίσους. Το ψίχουλο που τώρα πέφτει από το τραπέζι, αύριο θα μαζέψει μία μικρή στρατιά κατσαρίδες που τον επόμενο μήνα θα τις βρούμε μέσα στην ψωμιέρα. Τι λογική είναι αυτή;!
― Δεν είναι τουλάχιστον περίεργο που επιλέγει να λοιδωρήσει ανθρώπους που αποδεδειγμένα αγαπά και σέβεται ένα συντριπτικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας;
Καθόλου. Η επίθεση στον Καπουτζίδη, στην Μπάρκα, στη διαφήμιση της Pantene, σε πρόσφυγες και μετανάστες, στα γυναικεία σώματα, είναι ίσα μέρη μίας συγκεκριμένης πατριαρχικής ατζέντας που εργαλειοποιεί φωνές σαν τη δική της. Αν είναι αυτόφωτη, μιλάμε για γνήσιο ταλέντο της διαβολής και του διχασμού και ως τέτοιο χρήζει τεράστιας προσοχής. Αν λειτουργεί βάσει συμβούλων και δασκαλέματος, τότε η λήθη θα κάνει πιο γρήγορα τη δουλειά της. Όπως και να ‘χει, με τέτοια φαινόμενα ούτε γελάς, ούτε το παίζεις υπεράνω. Έχουν διείσδυση ακόμα και σε χώρους που δεν είναι ακριβώς οι φυσικοί τους, διαβρώνουν, επηρεάζουν, αρρωσταίνουν και η αποκατάσταση διαρκεί χρόνια.
― Ποιον ωφελεί η Λατινοπούλου στην ύπαρξη της πολιτικής ζωής του τόπου;
Μέχρι χθες, αποδεδειγμένα κανέναν. Μιλώντας πολιτικά, μόνο παθητικό και ζημία. Προφανώς και γι’ αυτό διαμηνύθηκε το «κόψιμό» της από τα ψηφοδέλτια Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας. Από εδώ και κάτω, προφανώς και απηχεί απόψεις πολύ συγκεκριμένων κέντρων που απευθύνονται σε ακροδεξιόστροφο κοινό, με απέχθεια για μειονοτικές κοινωνικές ομάδες, μίσος για την accountability culture και μανία διατήρησης μίας σειράς φοβικών αντιλήψεων (ομοφοβία, χονδροφοβία, μισογυνισμό) που ταιριάζουν με το συνολικό αφήγημα της σκληροπυρηνικής πατριαρχίας στη χώρα.
― Άρα, κάποιον ωφελεί...
Αναμφισβήτητα. Αρκεί να αναζητήσει κανείς αυτούς τους λίγους που έσπευσαν να υπερασπιστούν τον παραλογισμό της, ο οποίος αγγίζει τα όρια της μήνυσης. Απλώς αυτός ο «κάποιος» δεν θα μπορούσε να κρύβεται για καιρό πίσω από τις ακραίες απόψεις μίας συγκεκριμένης περσόνας. Η οποία δεν είναι καν η ασθένεια, είναι το σύμπτωμα. Κάποια στιγμή θα πρέπει να εμφανιστεί. Και εκεί θα γελάσουμε πολύ. Πικρά εννοείται.