ΜΙΑ ή ΔΥΟ ΔΟΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΜΒΟΛΙΟΥ;
Η πρώτη μεγάλης κλίμακας μελέτη του εμβολίου Pfizer/BioNTech στο Ισραήλ δείχνει ότι επαληθεύεται μεν η επίδοσή του στις κλινικές δοκιμές, αλλά συγχρόνως εγείρει σημαντικά ερωτήματα όσον αφορά πολιτικές που καθυστερούν τη δεύτερη δόση.
Σύμφωνα με τον καθηγητή και σύμβουλο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Ran Balicer, η μελέτη βασίστηκε σε δύο ομάδες ατόμων. Η πρώτη αποτελείτο από 200.000 εμβολιασμένα άτομα, ηλικίας άνω των 60 ετών, και η δεύτερη από επίσης 200.000 άτομα άνω των 60 ετών, αλλά μη εμβολιασμένα.
Το κύριο συμπέρασμα της μελέτης είναι ότι δεν παρατηρήθηκε καμιά διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες μέχρι τη 14η μέρα από τον εμβολιασμό. Ωστόσο, μετά τη 14η μέρα εντοπίστηκε πτώση 33% στη θετικότητα στους εμβολιασμένους, όχι όμως και στους μη εμβολιασμένους.
Το συμπέρασμα αυτό αντικρούει τον ισχυρισμό του θεσμικού συμβούλου της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου ότι η δεύτερη δόση μπορεί να καθυστερήσει μέχρι και 12 εβδομάδες, δεδομένου ότι η προστασία μετά τη 14η μέρα ανέρχεται στο 89%. Σημειωτέον, η Pfizer έχει δηλώσει ότι η αποτελεσματικότητα της μίας δόσης είναι γύρω στο 52%.
Τα ευρήματα αυτά δεν σημαίνουν αναγκαστικά ότι η παράταση του ενδιάμεσου χρονικού διαστήματος είναι εσφαλμένη, ιδίως αν υπάρχει μεγάλη έλλειψη εμβολίων· επισημαίνουν, όμως, ότι θα πρέπει να περιοριστούν μάλλον οι λίαν αισιόδοξες εκτιμήσεις για την αποτελεσματικότητα της στρατηγικής αυτής.
[Πληροφορίες από το SkyNews και τον Guardian]
• • •
ΜΙΑ ΗΧΗΡΗ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ
Μια από τις παράπλευρες επιπτώσεις του «σκανδάλου Ντυαμέλ», υπήρξε η αποχώρηση του σκιτσογράφου Ξαβιέ Γκορς από τη γαλλική εφημερίδα Le Monde.
Η αποχώρηση του επί 19 χρόνια σκιτσογράφου της Monde, οφείλεται στην αποδοκιμασία ενός σκίτσου του από την εφημερίδα, το οποίο ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών στα κοινωνικά μέσα.
Το σκίτσο δείχνει έναν μικρό πιγκουίνο να ρωτά έναν μεγαλύτερο: «Αν με κακοποιούσε ο υιοθετημένος ετεροθαλής αδελφός της συντρόφου του διεμφυλικού πατέρα μου που έγινε μητέρα μου, αυτό είναι αιμομιξία;»
Ο Γκορς ανακοίνωσε σχετικά με τη διακοπή της συνεργασίας του: «Απόφαση προσωπική, μονομερής και οριστική. Η ελευθερία δεν τίθεται σε διαπραγμάτευση».
Η εφημερίδα απάντησε ότι «αυτό το σκίτσο πράγματι μπορεί να διαβαστεί ως σχετικοποίηση της βαρύτητας των γεγονότων αιμομιξίας... δεν πρόκειται για λογοκρισία (το σκίτσο παραμένει δημοσιευμένο)». Σωστό, αλλά ο χαρακτηρισμός ότι ήταν εσφαλμένη η δημοσίευση του σκίτσου δεν παύει να είναι προσβολή στον Γκορς, που μάταια αποδοκίμαζε τις κριτικές στα κοινωνικά μέσα ότι σχετικοποίησε την αιμομιξία. Το ερώτημα αν και πότε θα βρεθεί ισορροπία ανάμεσα στην ελευθερία έκφρασης ενός δημιουργού και τις αντιστάσεις των εφημερίδων στην «αγανάκτηση» των κοινωνικών μέσων, δεν φαίνεται προς το παρόν ότι μπορεί να απαντηθεί.
• • •
Ο ΟΡΟΣ «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ»
Επί αιώνες, το «φιλελεύθερος» είχε την έννοια του γενναιόδωρου, του ανεκτικού, και ουσιαστικά ταυτιζόταν με την ανώτερου επιπέδου μόρφωση, π.χ. «ελεύθερη εκπαίδευση», «ελεύθερες τέχνες. Στο τελευταίο τέταρτο του 18ου αιώνα, ο Άνταμ Σμιθ χρησιμοποιεί τον όρο με πολιτική σημασία («φιλελεύθερη πολιτική», «φιλελεύθερο σύστημα», «φιλελεύθερες αρχές»).
Ωστόσο, η πολιτική, με τη σύγχρονη έννοια, χρήση του όρου «φιλελεύθερος» ξεκινάει τουλάχιστον από τον 19ο αιώνα. Για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε ανοικτά το 1812 από μέλη του Καντίζ Κορτές στην Ισπανία.
Η δεύτερη χρήση έγινε το 1822 από τον Λόρδο Βύρωνα, τον Πέρσι Σέλεϊ και τον Λι Χαντ, οι οποίοι ονόμασαν «The Liberal» το περιοδικό που έγραφαν από την Πίζα. Μολονότι βραχύβιο (τέσσερα τεύχη) και με κείμενα γραμμένα σε στίχους, το περιοδικό τους προκάλεσε τη σφοδρή αντίδραση του συντηρητικού τύπου της εποχής.
• • •
Η ΟΜΟΡΦΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ
Θα ήταν αδικία να μη θυμίσουμε τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις των γυναικών την επομένη της ορκωμοσίας του Ντ. Τραμπ.
Όλα ξεκίνησαν τη βραδιά των εκλογών του 2016 από μια όμορφη συνταξιούχο δικηγόρο. Θυμωμένη από τη νίκη του Τραμπ, η Teresa Shook έκανε το μόνο που μπορούσε να κάνει, καθώς ήταν απομονωμένη κάπου στη Χαβάη. Έστειλε ένα μήνυμα μέσω Facebook σε μια μικρή πολιτική ομάδα της οποίας ήταν μέλος, γράφοντας το πρώτο πράγμα που της ήρθε στο μυαλό: «Νομίζω πως πρέπει να διαδηλώσουμε», και έπεσε για ύπνο.
«Όταν ξύπνησα το πρωί, ήταν τρελό αυτό που συνέβαινε», διηγείται. Το πράγμα είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις. Κατόπιν, ανέλαβαν οι ακτιβίστριες να οργανώσουν τις διαδηλώσεις.
Υπήρξε ένα πολύμορφο πλήθος, χάρη στο οποίο η διαδήλωση στην Ουάσινγκτον καταγράφηκε ως μια από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών στην αμερικανική ιστορία.
Ήταν από όλες τις φυλές, από όλες τις θρησκείες, νέες και ηλικιωμένες, αποφασισμένες και χαμογελαστές, παθιασμένες και πολιτισμένες. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι από τις γυναίκες ξεκίνησε η αντίστροφη πορεία για τον Τραμπ.
• • •
ΚΑΜΗΛΟΠΑΡΔΑΛΕΙΣ – ΝΑΝΟΙ
Οι συγγραφείς άρθρου, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «BMC Research Notes», στις 30.12.2020, τεκμηρίωσαν ότι δύο καμηλοπαρδάλεις — μία στη Ναμίμπια και μία στην Ουγκάντα — παρουσιάζουν σκελετικές δυσπλασίες. Πρόκειται για εξαιρετικά σπάνια περίπτωση στο ζωικό βασίλειο, είναι δε η πρώτη φορά που εντοπίζεται σε καμηλοπαρδάλεις.
• • •
Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ