Ο ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ είχε πει κάποτε: «Δεν ξέρω αν είμαι Χριστιανός, αλλά Ορθόδοξος είμαι οπωσδήποτε».
ΟΠΟΙΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ την ποίηση και τη ζωγραφική του, καταλαβαίνει τι εννοεί.
ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝΟ θα έλεγα κι εγώ: «Είμαι άθεος, αλλά τα Χριστούγεννα τα αγαπώ ιδιαίτερα».
ΣΤΟ ΚΑΤΩ-ΚΑΤΩ τα Χριστούγεννα έχουν περιστασιακή σχέση με τον Χριστό. Είναι μια πανάρχαια γιορτή που συμβολίζει την αναγέννηση του φωτός. Οι πρώτοι Χριστιανοί γιόρταζαν τη γέννηση του Ιησού σε άλλη ημερομηνία. Τη μετέθεσαν για να συμπέσουν με τη γιορτή του φωτός άλλων θρησκειών (Μίθρα, κ.λπ.). Έβαλαν και το φως στα χριστουγεννιάτικα τροπάρια.
ΑΛΛΑ ΑΥΤΑ ΑΦΟΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ της θρησκείας. Εγώ αγαπώ τα Χριστούγεννα επειδή μου θυμίζουν πράγματα φορτωμένα συναίσθημα. Πρώτα απ’ όλα, τα παιδικά μου χρόνια: τα λιτά και σκοτεινά, αλλά πάντα τρυφερά κατοχικά Χριστούγεννα. Έπειτα, τα χρόνια στη Γερμανία, όπου έζησα την πλήρη τελετουργία του γεγονότος. (Γι’ αυτούς τα Χριστούγεννα είναι Η μεγάλη γιορτή - όπως για μας το Πάσχα). Και μετά: άλλες χρονιές, άλλους ανθρώπους, άλλες στιγμές αγάπης, χαράς ή και πόνου. (Μια πολυαγαπημένη ύπαρξη έφυγε ανήμερα).
Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ άνυδρη. Κι αν υπάρχει κάποιο συναίσθημα που κυριαρχεί σήμερα, είναι το άγχος. Ε, λοιπόν, το έχω απόλυτη ανάγκη να δω παιδικά προσωπάκια να φωτίζονται από τη χαρά ενός δώρου. Να τραγουδήσω τα χιλιοειπωμένα κάλαντα ή τραγούδια - που κάθε χρόνο ξαναγίνονται καινούργια. Ακόμα και να νιώσω τη μελαγχολία των εορτών, αυτό το συναίσθημα που βασικά πηγάζει από την ηλικία μας. (Ποτέ δεν το νιώθουν τα παιδιά).
ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ φέτος θα είναι φτωχά. Οι πολλοί δεν έχουν και αυτοί που έχουν ντρέπονται ή φοβούνται να εκτεθούν. Ωστόσο, μην αφήσετε την κρίση να σας πάρει από κάτω. Με ελάχιστα πράγματα μπορεί κανείς να δώσει χαρά και ατμόσφαιρα γιορταστική. Ίσως, μάλιστα, τώρα που αποσύρεται ο καταναλωτισμός, η υπερβολή και η χλίδα, να πάμε σε πιο ουσιαστικές και όμορφες στιγμές. Θυμάμαι, παιδί: τα πιο αγαπημένα δώρα που μου έκαναν δεν ήταν τα πιο ακριβά…
ΦΙΛΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ, Καλά Χριστούγεννα!