Η ελληνική βουλή με πρωτοβουλία του κυβερνώντος κόμματος φώναξε χτες ένα βροντερό «όχι» στην απαγόρευση των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας και χαρακτηριστικών φύλου αφενός, λόγω αναπηρίας αφετέρου που προβλέπονταν στην αναθεώρηση του άρθρου 5 παράγραφος 2. Συγκεκριμένα, 170 βουλευτές ψήφισαν κατά έναντι 120 υπέρ – ευχάριστη έκπληξη το «ναι» των 15 του ΚΚΕ, απείχε το ΜεΡΑ25 - ενώ υπήρξαν και επτά αποχές. Επόμενο ήταν να ξεσηκωθούν σφοδρές αντιδράσεις για αυτό το «πισωγύρισμα» που συμβαίνει δύο μόλις χρόνια μετά την επεισοδιακή υπερψήφιση συμφώνου συμβίωσης και ταυτότητας φύλου, νόμοι άτολμοι μεν αλλά που εντούτοις ανοίγανε δρόμους σε μια χώρα που είχε κιόλας μαζέψει σωρεία καταδικών από διεθνή όργανα (ΕΔΔΑ, Συμβούλιο της Ευρώπης κ.ά.) για τη θεσμική της υστέρηση.
Η πρόταση είχε περάσει πέρσι τον Ιανουάριο από την Επιτροπή για την Αναθεώρηση του Συντάγματος με ψήφους βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και του Γιώργου Μαυρωτά από το Ποτάμι, ενώ είχε καταψηφιστεί από ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Η πλέον προβεβλημένη πρόφαση ήταν ότι υπάρχουν άλλοι νόμοι που προστατεύουν από τέτοιες διακρίσεις κι ότι δεν μπορούν να «χωρέσουν» όλα στο Σύνταγμα. Ακόμα όμως κι αν το δεχτούμε αυτό – ναι, υπάρχει ας πούμε ο αντιρατσιστικός που όμως και πλήρης δεν είναι και κατά το δοκούν ερμηνεύεται -, δυσκολεύεται κανείς να αντιληφθεί τι τους «πείραζε» να προστεθεί μια παραπάνω πρόταση στην παράγραφο που ορίζει ότι «όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων».
Γεγονός παραμένει ότι 177 βουλευτές «έφτυσαν» κατάμουτρα εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πολίτες, εκ των οποίων κιόλας αρκετοί είναι πιθανόν ψηφοφόροι τους, γενόμενοι έτσι οιωνεί «ηθικοί αυτουργοί» σε διακρίσεις και ρατσιστικές συμπεριφορές απέναντι σε αυτές τις κοινωνικές ομάδες και εκθέτοντας ταυτόχρονα την ίδια τη χώρα, έξι μήνες προτού η Θεσσαλονίκη φιλοξενήσει την Europride του 2020.
Εκτός και κρίνουν ότι η ζωή, η τιμή και η προστασία όσων λοατκι+ ζουν στην Ελλάδα καθώς επίσης των αναπήρων (οι οποίοι μάλλον «πλήρωσαν τη νύφη» ώστε να μείνουν απέξω ομοφυλόφιλοι, λεσβίες και τρανς, μολονότι έχω περιέργεια αν ο ΑΜΕΑ βουλευτής κ. Κυμπουρόπουλος συμμερίζεται την αγανάκτηση του ΑΜΕΑ ακτιβιστή Αντώνη Ρέλλα), δεν χρήζει κανενός είδους συνταγματική προστασία. Κι ας αποτελούν οι λοατκι+ πολίτες ένα 10% του πληθυσμού, κι ας είναι από τα κατ' εξοχήν θύματα ρατσιστικού λόγου, διακρίσεων και βίας (σύμφωνα με τα στοιχεία του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας και του ΕΠΣΕ είναι η δεύτερη «ομάδα υψηλού κινδύνου» μετά τους μετανάστες και τους πρόσφυγες όσο αφορά την έκθεση σε τέτοια περιστατικά, ενώ και οι έχοντες διάφορες μορφές αναπηρίας που συνιστούν ένα άλλο 8-10% αντιμετωπίζουν όχι σπάνια ανάλογες συμπεριφορές).
Από την ακροδεξιά Ελληνική Λύση δεν περίμενε βέβαια κανείς να ψηφίσει υπέρ.
Όσο για τη ΝΔ, αντίθετα από τις ψηφοφορίες για το σύμφωνο συμβίωσης και την ταυτότητα φύλου όπου σημειώθηκαν κάποιες «διαρροές», τη φορά αυτή υπήρξε απόλυτη σκοταδιστική ομοψυχία – ούτε ένας κυβερνητικός βουλευτής, ακόμα και από τους θεωρούμενους ως πιο μετριοπαθείς και ανοικτόμυαλους δεν διαφοροποιήθηκε από τη «γραμμή» που κάθε άλλο παρά σε ένα συντηρητικό μεν αλλά σύγχρονο, φιλελεύθερο και φιλοευρωπαϊκό, υποτίθεται, κόμμα εξουσίας παραπέμπει. «Αδελφά» συντηρητικά κόμματα σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες αλλά που διαθέτουν σοβαρό και όχι δήθεν φιλελεύθερο πολιτικά προφίλ, όχι μόνο δεν αποφεύγουν πλέον να ψηφίσουν αντίστοιχες νομοθεσίες αλλά ενίοτε αναλαμβάνουν τα ίδια τέτοιες πρωτοβουλίες ώστε να δείξουν ότι δεν ενδιαφέρονται λιγότερο για τα δικαιώματα.
Ήταν άραγε ο λόγος ότι επρόκειτο για μια τροποποίηση που πρότεινε ο «μισητός» Σύριζα και σιγά μην του κάνουμε τη χάρη κι αποσπάσει έτσι και δικαιωματικά «εύσημα»; Έβαλε άραγε το «δακτυλάκι» της βαθιά η Εκκλησία; Το έχει πάρει απόφαση ο Κυριάκος Μητσοτάκης – αν βέβαια υποθέσουμε ότι έχει καταρχήν τις καλύτερες των προθέσεων - ότι ΟΚ, καλές οι δημόσιες σχέσεις και ο εκσυγχρονιστικός «αέρας» αλλά κουμάντο στο κόμμα κάνουν ουσιαστικά οι Αδώνηδες και οι Βορίδηδες και σιγά τώρα μην τους κοντράρω για τις αδερφές, τα τραβέλια και τις τζιβιτζιλούδες;
Όπως και να έχει, γεγονός παραμένει ότι 177 βουλευτές «έφτυσαν» κατάμουτρα εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πολίτες, εκ των οποίων κιόλας αρκετοί είναι πιθανόν ψηφοφόροι τους, γενόμενοι έτσι οιωνεί «ηθικοί αυτουργοί» σε διακρίσεις και ρατσιστικές συμπεριφορές απέναντι σε αυτές τις κοινωνικές ομάδες και εκθέτοντας ταυτόχρονα την ίδια τη χώρα, έξι μήνες προτού η Θεσσαλονίκη φιλοξενήσει την Europride του 2020. Οι πιο ευαίσθητοι στα δικαιωματικά πολίτες ας τους έχουμε υπόψη στις επόμενες εκλογές. Όσοι πάλι διεκδικούμε θεσμικές αλλαγές, δεν χρειάζεται να περιμένουμε την επόμενη αναθεώρηση που θα γίνει σε καμιά δεκαπενταριά χρόνια. Διαβάζω ότι στις συνταγματικές τροποποιήσεις προβλέπεται ανάληψη λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας μετά από συγκέντρωση 500.000 υπογραφών για κάποιο ζήτημα και ότι μια τέτοια καμπάνια ήδη ξεκίνησε από την change.org ώστε να ανατραπεί η απόφαση της ντροπής.
Είθε να αναληφθούν επιπλέον πρωτοβουλίες και δράσεις ώστε να αντιληφθούν οι κυβερνώντες και οι συνοδοιπόροι τους ότι δε φτάνει να κερδίζεις την εξουσία, χρειάζεται επίσης να κερδίζεις σε ήθος και σε ανθρώπους. Και γι΄αυτό δεν αρκεί ο χωροφύλακας. Όπως έλεγε κι ο Τζέιμς Μπόλντουιν ο οποίος είναι ξανά επίκαιρος χάρη στο «Δεν είμαι ο Νέγρος σου», το υποψήφιο για Όσκαρ ντοκιμαντέρ του Ραούλ Πεκ «είναι απόλυτα εξακριβωμένο ότι όταν η άγνοια συμμαχεί με την εξουσία γίνονται ο πιο επίφοβος εχθρός για την κοινωνική δικαιοσύνη».