Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

H δυστυχία να κρέμεσαι από το φουστάνι της Μέρκελ

Αν ο Σαμαράς είχε τηρήσει τις εξαγγελίες με βάση τις οποίες υπερίσχυσε στις εκλογές του 2012, τα πράγματα δεν θα είχαν φτάσει σε αυτό το σημείο.

H δυστυχία να κρέμεσαι από το φουστάνι της Μέρκελ

 

 

 

 

 

 

 

 

Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός έχουν βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Η εφαρμογή των απαιτήσεων των δανειστών έχει προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στην οικονομία της χώρας αλλά και στη δημοτικότητα των κυβερνώντων. Ο ΕΝΦΙΑ, το χαράτσι στα ακίνητα που παρουσιάζεται ως η αιτία της λαϊκής δυσαρέσκειας, δεν είναι παρά ένα σύμπτωμα: από τη στιγμή που τα τελευταία τέσσερα χρόνια αυτό που βασικά γίνεται είναι να επιβάλλονται φόροι που τσεπώνουν οι δανειστές, κάποιος τρόπος θα βρισκόταν για πρόσθετη αφαίμαξη. Το πρόβλημα έγκειται στη συνολική πολιτική που ακολουθείται, όχι σε ένα επιμέρους μέτρο. Απλώς αυτοί που έχουν αναλάβει την υλοποίηση μιας επαχθούς πολιτικής είναι και ανίκανοι και τα κάνουν περισσότερο θάλασσα.


Ο κ. Σαμαράς βλέπει τις δημοσκοπήσεις από τον Σεπτέμβριο και μετά και έχει πανικοβληθεί. Έφτασε να παίρνει τηλέφωνο έναν-έναν τους ιδιοκτήτες των καναλιών για να τους ζητήσει να μη μεταδώσουν την ομιλία του Τσίπρα στη ΔΕΘ, πράγμα που προκάλεσε νέα κρίση στη ΝΕΡΙΤ, φθείροντας περισσότερο την κυβέρνηση. Λες και αν τα κανάλια δεν μετέδιδαν ολόκληρη την ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, θα σωζότανε η Νέα Δημοκρατία! «Αντωνάκη, με αυτά που κάνεις θα έρθει πιο γρήγορα ο Τσίπρας. Δηλαδή, θα μας πάρεις κι εμάς στον λαιμό σου» του απάντησε ένας από τους ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών.

Η πολιτική της δημοσιονομικής λιτότητας και της θρησκευτικού τύπου δημοσιονομικής πειθαρχίας αρχίζει να διαφοροποιείται, για να μην καταστραφεί ολόκληρη η ευρωζώνη.


Τα ΜΜΕ, όταν βλέπουν έναν πρωθυπουργό στα πρόθυρα νευρικής κρίσης –πριν από δύο εβδομάδες έβγαλε το Μαξίμου δριμεία ανακοίνωση για μια γελοιογραφία που σατίριζε το λίμπιντο του κ. Σαμαρά–, αρχίζουν να παίρνουν αποστάσεις. Με τη σειρά του το γεγονός ότι δεν κατακεραύνωσαν τις εξαγγελίες Τσίπρα, όπως θα έκαναν παλιότερα, εκλαμβάνεται από τον πρωθυπουργό ως ένδειξη μιας συνωμοσίας που ενδεχομένως να έχει και διεθνείς διαστάσεις. Γι' αυτό και μετά τη συνάντηση στο Παρίσι με την Τρόικα, όπου το επιχείρημα «έρχεται ο Τσίπρας, αν δεν μας βοηθήσετε» δεν έδειξε να πιάνει, στην κυβέρνηση κυριαρχεί η υποψία ότι την παρατούν και οι σύμμαχοί της διεθνώς. Ακόμη και την επίσκεψη Τσίπρα στον Πάπα προσπάθησε να ματαιώσει ο κ. Βενιζέλος, που τηλεφωνούσε στους καρδινάλιους του Βατικανού, διαμαρτυρόμενος επειδή δέχονται κάποιον που δεν είναι αρχηγός κράτους ή πρωθυπουργός και απειλώντας εμμέσως με αντίποινα! Όπως συνόψιζε την κατάσταση και ένα ακραιφνώς φιλοσαμαρικό site: «Τα βρήκε η Μέρκελ με τον Τσίπρα; Αν ναι, τότε ας το πει στον Σαμαρά, να τελειώνει η υπόθεση».

 
Η κ. Μέρκελ δεν έχει παρατήσει, βέβαια, τον αγαπημένο της μαθητή, που προόριζε για πανευρωπαϊκό παράδειγμα. Έχει, όμως, καταλάβει ότι οι τύποι στους οποίους ανέθεσε την εφαρμογή της γερμανικής πολιτικής στην Ελλάδα είναι ανίκανοι και διεφθαρμένοι: το πρώτο πράγμα που αντιλέγει στις επίσημες επαφές της, όταν κάποιος Έλληνας ή άλλος επίσημος διεκτραγωδήσει τις συνέπειες της πολιτικής της στον ελληνικό λαό, είναι ότι ακόμα στην Ελλάδα είναι πάρα πολλοί πλούσιοι που δεν πληρώνουν φόρους. Πληροφορείται, επίσης, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται σταθερά και η άνοδός του στην κυβέρνηση μοιάζει αναπόφευκτη. Άλλωστε, με πολύ αργούς ρυθμούς είναι αλήθεια, η πολιτική της δημοσιονομικής λιτότητας και της θρησκευτικού τύπου δημοσιονομικής πειθαρχίας αρχίζει να διαφοροποιείται, για να μην καταστραφεί ολόκληρη η ευρωζώνη.

Γι' αυτό η Γερμανίδα καγκελάριος, όπως αναμενόταν, αρκέστηκε, μετά τη συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό, να παρατηρήσει ότι «η Ελλάδα δίνει θετικά μηνύματα», παραπέμποντας στις καλένδες τα αιτήματα που ο κ. Σαμαράς ήθελε να «πουλήσει» στο εσωτερικό, όπως η αποχώρηση της Τρόικας και η επιστροφή στον δανεισμό από τις αγορές.


Δεν ήταν, βέβαια, αναγκαστικό να φτάσουν τα πράγματα ως εκεί, αν ο κ. Σαμαράς είχε τηρήσει τις εξαγγελίες με βάση της οποίες υπερίσχυσε στις εκλογές του 2012. Αν, δηλαδή, είχε επαναδιαπραγματευθεί με το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες τα μνημόνια, αντί να τα εφαρμόσει με κυνισμό και σκληρότητα που θα ζήλευαν στρατιωτικοί και μη επικεφαλής χωρών της Λατινικής Αμερικής τις προηγούμενες δεκαετίες. Αλλά αυτά παθαίνει όποιος κρέμεται από το φουστάνι της Μέρκελ.

O κ. Κούλογλου είναι διευθυντής του tvxs.gr.