ΑN ΠΑΤΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ «Κυ» στο Google, πρώτα βγαίνει ο πρωθυπουργός της χώρας και μετά η κυτταρίτιδα. Και μάλιστα όχι μόνη της αλλά με συμβουλές καταπολέμησής της. Κρέμες για σύσφιξη. Μαντζούνια για ραγάδες. Λοσιόν για τον «φλοιό πορτοκαλιού» (μια, ομολογουμένως, ποιητική στιγμή του body shaming). Τι έχει πάει τόσο στραβά; Γιατί το κανονικό σώμα να είναι πρόβλημα που ζητά, δήθεν, «καταπολέμηση»;
Το θέμα δεν αφορά μόνο γυναίκες. Και οι άντρες, ειδικά οι γκέι, φαίνεται να είναι τα νέα θύματα της βιομηχανίας της αγχώδους, αφύσικης και υπεράνθρωπης ομορφιάς. Πολλοί γκέι φίλοι μου μού πετάνε πρωτοφανείς ατάκες του στυλ «μ' αυτόν δεν πάω, τον θέλω αρχαιοελληνικό άγαλμα τον γκόμενο» κι άλλα περίεργα που χωρίζουν τους ανθρώπους σε αυτούς που έχουν φέτες και σε αυτούς που τις αναζητούν. Κάπως σαν οι σχέσεις να γίνονται μια μεγάλη αγορά κρέατος, όπου η ποιότητα των μυών (και μόνο!) καθορίζει την αξία.
Αλλά οι γυναίκες ξέρουμε ήδη από μικρές πού οδηγεί το υπερβολικό άγχος για το σώμα. Σε αποξενώνει από αυτό. Κόβονται οι συνδέσεις. Νιώθεις σαν να κουβαλάς ένα ασήκωτο βάρος, κάτι που θέλει διόρθωση. Όλα τα εντελώς κανονικά πράγματα που του συμβαίνουν φαίνονται αφύσικα. Κι ένα νέο, ακατόρθωτο «πρότυπο» ομορφιάς προμοτάρεται καθημερινά.
Όταν κάνουμε κάποιον να νιώθει άσχημα που είναι χοντρούλης, δεν τον κάνουμε αθλητή. Ούτε μια κοπέλα που έχει ράμματα από κομμένο στήθος θα νιώσει πιο υγιής αν ο περίγυρος της ασχολείται με το σφαγμένο βυζί της.
Αν βλέπαμε γύρω μας μοντέλα με χοντρά μπουτάκια; Άμα θαυμάζαμε γυναίκες με παχάκια, όπως στους πίνακες της Αναγέννησης; Αν συμφωνούσαμε ότι όλα τα σώματα είναι σώματα, όχι κάτι χαλασμένο που θέλει τάχα φτιάξιμο; Δεν θα κατέρρεε το σύμπαν. Απλώς θα είχαμε περισσότερα κορίτσια να απολαμβάνουν τη ζωή, αντί να σκέφτονται την κυτταρίτιδά τους.
Θυμάμαι σε μια ταινία έναν πανέμορφο πρωταγωνιστή με μια κόκκινη ουλή στον λαιμό. Ήταν άσχετη με το σενάριο, άρα την είχε. Η πραγματικότητα είχε χυθεί μες στην εικόνα που τώρα έδειχνε έναν ωραίο άντρα με μετεγχειρητική ουλή. Απ' το δευτερόλεπτο που το παρατήρησα δεν μπορούσα να κοιτάξω αλλού. Με έκανε να νιώθω καλά με το δικό μου σώμα. Είπα «ναι, αυτό είναι το σώμα μου και είναι οk».
Δεν είμαι κατά της άθλησης ή της καλής διατροφής, προφανώς. Όταν, όμως, κάνουμε κάποιον να νιώθει άσχημα που είναι χοντρούλης, δεν τον κάνουμε αθλητή. Ούτε μια κοπέλα που έχει ράμματα από κομμένο στήθος θα νιώσει πιο υγιής αν ο περίγυρος της ασχολείται με το σφαγμένο βυζί της. Δεν ξεκινάει κανείς να γυμνάζεται στα σοβαρά επειδή του είπανε με καταδικαστικό υφάκι «πώς θα βγεις έτσι στην παραλία;». Το ξέρω, επειδή την άκουγα μικρή αυτήν τη φράση. Με έκανε να τρέχω να χωθώ στο νερό για να κρύψω το σώμα μου, που νόμιζα πως είναι αφύσικο.
Με άγχωνε από μικρή όλο αυτό. Ένιωθα άσχημα που δεν χρησιμοποιούσα κάποια λοσιόν. Κάπως σαν να είχα παραλείψει κάποια πολύ σπουδαία υποχρέωση κάθε φορά που διαφημιζόταν η νέα μέθοδος καταπολέμησης της κυτταρίτιδας. Είχα (και έχω) κυτταρίτιδα. Ένιωθα περίεργα μες στο σώμα μου, ευάλωτη με μαγιό. Ήθελα να το παίζω φιλόσοφος, αλλά ήμουν ένας μπούφος με ανεπεξέργαστες ιδέες, βαθιά ριζωμένες μες στο μυαλό μου: νόμιζα πως το σώμα μου θέλει το κακό μου.
Με βοήθησαν και άγνωστοι άνθρωποι εκεί έξω. Άνθρωποι με ράμματα και παχάκια στον δημόσιο χώρο, όμορφα κορίτσια με κοιλιές που βλέπω στο μετρό, γυναίκες με σορτς και κυτταρίτιδα στους δρόμους, ακομπλεξάριστα άτομα που δεν ξυρίστηκαν καλά στη γάμπα, αλλά βγήκαν για ποτό, ή αγόρια που φοράνε ροζ, έχουν λιγότερα ή περισσότερα κιλά, μακιγιάζ και ό,τι να 'ναι ρούχα όταν πάνε σε υπηρεσίες, στην εξεταστική, στο περίπτερο ‒ οάσεις ελευθερίας σε έναν κόσμο που ηδονίζεται όταν καταπιέζει.
Αυτές οι χοντρές γυναίκες με αυτοπεποίθηση, οι άντρες με αρκουδένιες πλάτες που νιώθουν όμορφα και το δείχνουν, οι κυρίες που δεν κρύβουν τις ουλές τους, τις ραγάδες, τις όμορφες ρυτίδες, κάνουν παρέμβαση στον δημόσιο χώρο. Περιφέρουν το κανονικό τους σώμα στους τόπους της κοινής μας ζωής και κανονικοποιούν τα σώματα όλων μας. Η δημόσια παρουσία τους στο μπαρ, στην εφορία, στις πλατείες είναι ύμνος στην ελευθερία.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.