Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Ηρώδειο, ο ναός του ό,τι να’ ναι

Μόνο ο Alice Cooper έδειχνε αγέρωχος και αλώβητος μέσα σ’ όλο αυτό το θεσμικό πανηγύρι τουριστικού φολκλόρ και ευγενών προθέσεων, που έμοιαζε να τον έχει ανάγκη ως σαρκαστικό άλλοθι.

Ηρώδειο, ο ναός του ό,τι να’ ναι

ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ σαν το μουσικό γκαλά που συντελέστηκε στο Ηρώδειο για την «επανένωση» των Γλυπτών του Παρθενώνα έχουν συχνά μια έντονη υφή από πριβέ σουαρέ ολιγάρχη που μάζεψε όσους αστέρες προς ενοικίαση βρήκε μπόσικους τελευταία στιγμή να παίξουν για τον ίδιον και την εκλεκτή κουστωδία του.

Και πάλι όμως, παραήταν δευτερότριτης διαλογής αυτό το απροσάρμοστο VIP event που στήθηκε γύρω από τη μουσική «κληρονομιά» του συνθέτη και παραγωγού Desmond Child ο οποίος ευθύνεται για μερικά από τα πιο άχαρα σουξέ των τελευταίων δεκαετιών, ενώ συμμετείχε και στην παραγωγή του άλμπουμ του Σάκη Ρουβά «Όλα καλά».

Αφού δεν έγινε πάνω στον Παρθενώνα το συγκεκριμένο ποτ-πουρί, πάλι καλά να λέμε.

Μόνο ο Alice Cooper έδειχνε αγέρωχος και αλώβητος μέσα σ’ όλο αυτό το θεσμικό πανηγύρι τουριστικού φολκλόρ και ευγενών προθέσεων, που έμοιαζε να τον έχει ανάγκη ως σαρκαστικό άλλοθι.

Ο Alice Cooper έβγαινε με τον Νταλί, ήταν φίλος με τον Γκράουτσο Μαρξ και έπαιζε γκολφ με τον Μπομπ Χόουπ, συνεπώς τα ενσταντανέ του με την άγνωστή του Ελληνίδα υπουργό Παιδείας (και Θρησκευμάτων, για να μην ξεχνιόμαστε), που έγιναν viral και γέννησαν χιλιάδες memes μέσα σε μερικές μόνο ώρες, είναι απλά μία σταγόνα στην αιωνιότητα. Και η συμμετοχή του στη συναυλία των Scorpions (αυτό το συγκρότημα ήταν η μοίρα μας ως έθνους, ας το παραδεχτούμε πια) την επόμενη εβδομάδα στο ΟΑΚΑ, άλλη μία.

Ακόμα και όσοι προσπάθησαν να υπομείνουν με ψυχραιμία και καρτερικότητα (για χάρη του ιερού σκοπού) αυτόν τον ετερόκλητο μουσικοχορευτικό αχταρμά που θύμιζε reunion παλιού μαγαζιού της παραλιακής κάποια στιγμή λύγισαν. Σημείωνε χθες στη διακριτική ανταπόκρισή της από το event για το «Πρώτο Θέμα» η συνάδελφος Αναστασία Κουκά: «Το σημείο ωστόσο που καταφανώς αδίκησε το τελικό αποτέλεσμα ήταν η μεγάλη αντίφαση που υπήρχε ανάμεσα στην παλιακή ντίσκο-ποπ αισθητική της και τον χαρακτήρα του χώρου που τη φιλοξενούσε. Υπερβολικές οι ενδυματολογικές επιλογές, με πολύ στρας και παγιέτα, στο όριο του γραφικού οι χορευτές που ήταν ντυμένοι αρχαίοι Έλληνες πολεμιστές, ατυχής η προβολή στίχων κάποιων τραγουδιών στο σκηνικό οικοδόμημα του ρωμαϊκού Ωδείου…».

Είναι φανερό ότι ενώ έχουμε συνηθίσει πια στην ιδέα ότι το Ηρώδειο εδώ και καιρό δίνεται όπου να ‘ναι και για ό,τι να ‘ναι, αναγνωρίζουμε και κάποια όρια που θα πρέπει να υπάρχουν ως προς το είδος της εκδήλωσης που λαμβάνει χώρα «live at the Acropolis», όπως με δέος αναγράφουν συχνά οι αφίσες των ξένων καλλιτεχνών που εμφανίζονται εκεί. Αφού δεν έγινε πάνω στον Παρθενώνα το συγκεκριμένο ποτ-πουρί, πάλι καλά να λέμε.

Στο ίδιο μέρος πάντως θα εμφανιστούν το υπόλοιπο διάστημα κάποια σπουδαία και σημαντικά και αναπάντεχα ονόματα, που θα εξαγνίσουν εκ νέου την περίφημη ενεργειακή αύρα του χώρου.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.