Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Η χορευτική πανώλη τον Ιούλιο του 1518

Μπορεί κανείς να πεθάνει από χορό; Κι όμως, σύμφωνα με την πιο αξιοπερίεργη επιδημία που καταγράφηκε ποτέ, την Χορευτική Πανώλη, εκατοντάδες άνθρωποι χόρεψαν μέχρι... τελικής πτώσης τον Ιούλιο του 1518!

Η χορευτική πανώλη τον Ιούλιο του 1518

Υπάρχουν μερικές ιστορίες που δεν μπορείς να τις πιστέψεις εάν δεν τις διαβάσεις.

Πολλές φορές, ακόμα κι αν διαβάσεις γι' αυτές, εξακολουθούν να μοιάζουν το ίδιο απίστευτες.

Μία τέτοια ιστορία είναι και το απίθανο συμβάν της Χορευτικής Πανώλης, επιδημίας που μέσα σε ένα περίπου μήνα στοίχισε την ζωή δεκάδων χωρικών στην μεσαιωνική Γαλλία.

 

Όλα άρχισαν όταν ένα πρωινό του Ιουλίου του 1518, στην πόλη του Στρασβούργου της σημερινής Γαλλίας, μία γυναίκα ονόματι Frau Troffea άρχισε να χορεύει ασταμάτητα και σε κάθε πιθανό συνδυασμό, σε ένα δρομάκι της πόλης.

Ο εκστατικός χορός της κράτησε πάνω από 6 μέρες.

 

Μέσα σε μία εβδομάδα άλλοι 35 άνθρωποι την ακολούθησαν σέρνοντας ένα παρανοϊκό, ασταμάτητο, γαϊτανάκι χορού, ενώ μέσα σε ένα μήνα ο αριθμός αυτός έφτασε στους 400!

 

Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους αυτούς άφησαν και την τελευταία τους πνοή χορεύοντας, αφού αργά ή γρήγορα οδηγήθηκαν σε καρδιακές προσβολές, εγκεφαλικά επεισόδια, αφυδάτωση, και εξάντληση!

 

Όλα άρχισαν όταν ένα πρωινό του Ιουλίου του 1518, στην πόλη του Στρασβούργου της σημερινής Γαλλίας, μία γυναίκα ονόματι Frau Troffea άρχισε να χορεύει ασταμάτητα και σε κάθε πιθανό συνδυασμό, σε ένα δρομάκι της πόλης. Ο εκστατικός χορός της κράτησε πάνω από 6 μέρες.

 

 

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σήμερα οτι το συμβάν αυτό έλαβε πραγματικά χώρα.

Μάλιστα, σύμφωνα με τον ιστορικό John Waller - ο οποίος εδώ και χρόνια μελετά το μυστήριο της Χορευτικής Πανώλης του 1518 - και συγγραφέα όχι ενός, αλλά δύο  βιβλίων σχετικών με το ζήτημα, όταν μιλάμε για χορό δεν εννοούμε κάτι σαν επιληπτική κρίση ή κρίση σπασμών από τους ανθρώπους που πάσχισαν, αλλά για πραγματικό χορό, με φιγούρες και όλα τα χαρακτηριστικά ενός γλεντιού!

 

 

 

To θέμα της ταινίας «Τα κόκκινα παπούτσια» (1948) είναι παρεμφερές. Μια μπαλαρίνα φοράει τα μεγεμένα κόκκινα παπούτσια που την καταδικάζουν να χορεύει δίχως σταματημό μέχρι να ξεψυχήσει... Ένα αριστούργημα υψηλής αισθητικής των Michael Powell και Emeric Pressburger, που κατέχει ξεχωριστή θέση στην ιστορία του κινηματογράφου

 

 


 

Η Εξήγηση

Τι πραγματικά συνέβη όμως;

Ποιά εξήγηση κρύβεται πίσω από αυτήν την απίστευτη ιστορία;

 

Οι επιστήμονες προτείνουν διάφορες πιθανές ερμηνείες για το συμβάν :

 

Υπεύθυνη μπορεί να είναι η λεγόμενη - στους ψυχιατρικούς κύκλους- Μαζική Ψυχογενής Πάθηση (αν το μεταφράζω σωστά), ή αλλιώς Μαζική Υστερία, που φαίνεται να επηρεάζει συνολικά ομάδες πληθυσμών που υποφέρουν από εκτεταμένο στρες, (μαρτυρίες κάνουν λόγο για σοβαρό πρόβλημα πείνας και επιβίωσης στην περιοχή όπου και ξέσπασε η Χορευτική Πανώλη), οδηγώντας τους σε πρωτοφανή ψύχωση.

 

Ο «Χορός του Θανάτου» του Hans Holbein (1497-1543) είναι ένα από τα κορυφαία δείγματα της αναγεννησιακής ξυλογραφίας. Είναι ένα ζοφερό και κάπως σαρδόνιο στριπ 34 εικόνων, στις όποίες ο θάνατος εισβάλλει στην καθημερινή ζωή ισάριθμων ανθρώπων κάθε κοινωνικής τάξης και απασχόλησης, αποδίδοντας στον καθένα το νόμισμα που τού αναλογεί...

 

Ακόμα, κοινωνιολόγοι υποστηρίζουν οτι η Χορευτική Πανώλη μπορεί να ήταν ένα είδος περίεργης, και αρκετά τρομακτικής θα προσέθετα, θρησκευτικής τελετουργίας με άγνωστες ρίζες.

 

Η πιο πιθανή, όμως, εξήγηση είναι και η πιο απλή από όλες:

Το ξέσπασμα της επιδημίας οφειλόταν σε μαζικήδηλητηρίαση.

Φαίνεται πως υπεύθυνος ήταν ένας δηλητηριώδης ψυχοτρόπος μύκητας που μπορεί να αναπτυχθεί στο σιτάρι, και κατ' επέκταση, να καταναλωθεί μέσω του ψωμιού.

Συγκεκριμένα, μιλάμε για τον ίδιο μύκητα που αποτελεί το βασικό συστατικό παρασκευής του LSD.

 

Έτσι, πιθανότατα πρώτη δηλητηριάστηκε η Frau Troffea, και μετέπειτα  όλοι οι υπόλοιποι την ακολούθησαν σε ένα θανάσιμο bad trip από το οποίο δεν μπορούσαν να ξεφύγουν!