Από τον Σπύρο Στάβερη
La Catedral (ο Καθεδρικός Ναός!). 'Ετσι ονομάστηκε η ιδιότυπη φυλακή που διαμορφώθηκε από τον ίδιο τον Pablo Escobar προκειμένου να αποφύγει την εκδοσή του στην αμερικανική Δικαιοσύνη. Σε συνεννόηση με την κολομβιανή κυβέρνηση του Cesar Gaviria που αποφάσισε να πάρει μέτρα μετά τη δολοφονία του επικρατέστερου υποψηφίου για την Πρεδρία της χώρας Luis Carlos Galan, ο "Βασιλιάς της κοκαίνης" δέχτηκε να τεθεί ο ίδιος σε περιορισμό σε μία άνετη κατοικία πάνω από την πόλη του Μεντεγίν που διέθετε όλες τις ανέσεις, από γήπεδο ποδοσφαίρου μέχρι και τηλεσκόπιο για να μπορεί να βλέπει την κόρη του στην κάτω πόλη την ώρα που θα της μιλούσε στο τηλέφωνο. Η κυβέρηση τήρησε τα συμφωνηθέντα και λίγο πριν εγκατασταθεί ο Pablo Escobar στη "φυλακή" του, το Κοινοβούλιο ψήφισε ένα νόμο που απαγόρευε την έκδοση εγκληματιών προς άλλες χώρες. Ο Escobar διέθετε στην Catedral μέχρι και τη δική του προσωπική φρουρά. Τα πράγματα όμως πήραν νέα τροπή όταν φάνηκε ξεκάθαρο ότι ο Escobar, που απολάμβανε μία ήρεμη ασυλία που τον προστάτευε από τους εχθρούς του, συνέχιζε να διευθύνει το καρτέλ του με την ίδια αποτελεσματικότητα, μη διστάζοντας να βασανίζει και να σκοτώνει ανενόχλητος ακόμη και εντός των τειχών όποιον θεωρούσε προδότη. Μετά από ένα χρόνο διαμονής του στο Hotel Escobar (ή Club Medellin), ο Escobar αποφασίζει να μην περιμένει τη μεταφορά του σε μία κανονική φυλακή. Ειδοποιημένος για τις προθέσεις της κυβέρνησης, διαφεύγει ανενόχλητος από την κεντρική πύλη. Στις 2 Δεκεμβρίου του 1993, μία απρόσεκτη τηλεφωνική συνομιλία με τον γιο του επιτρέπει στην ειδική μονάδα καταδιωξής του να τον εντοπίσει και να τον σκοτώσει (η να προκαλέσει την αυτοκτονία του σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή) πάνω στη στέγη του σπιτιού όπου κρυβόταν.
Pecados de mi Padre (Αμαρτίες του Πατέρα μου), ένα ντοκιμαντέρ (του 2009) του αργεντινού σκηνοθέτη Nicolas Entel, που έπεισε τον γιο του Pablo Escobar να μιλήσει για τη σχέση του με τον πατέρα του. Ο Sebastian Marroquin, όπως ονομάζεται τώρα, δέχτηκε να συναντήσει τους γιούς δύο πολιτικών προσωπικοτήτων που δολοφονήθηκαν από τους εκτελεστές του Escobar, του υποψηφίου για την Προεδρία της Κολομβίας Luis Carlos Galan και του Υπουργού Δικαιοσύνης Rodrigo Lara Bonilla. Οι δύο μόνο όροι που έβαλε για τη συμμετοχή του στην ταινία ήταν να μην εμφανίζεται η αδερφή του και να μην υπάρχει το όνομα του πατέρα του στον τίτλο.
Ο Pablo Escobar με τον γιο του Juan Pablo μπροστά στον Λευκό οίκο σε διακοπές της οικογένειας στις ΗΠΑ.
Τίτλοι αρχής σε animation της ταινίας του Entel Pecados de mi Padre.
Pablo Escobar "The People's Drug Lord". Μικρό ντοκιμαντέρ από την Current TV. Μιλάει ο Fabio Castillo, δημοσιογράφος στην κολομβιανή εφημερίδα El Spectador που ερεύνησε τις διασυνδέσεις του Καρτέλ του Μεντεγίν και γι'αυτό μπήκε στο στόχαστρο βομβιστών.
Ο Pablo Escobar σε μία από τις αγαπημένες του σιέστες. Πολλές ιδιωτικές φωτογραφίες σαν κι αυτήν είχε τραβήξει o El Chino, παλιός συμμαθητής του Escobar και προσωπικός του φωτογράφος.
Νέος θύμα του πολέμου των ναρκωτικών στο Μεντεγίν. Φωτογραφία του Carlos Villalon, B' βραβείο στον διαγωνισμό του World Press Photo.
Hacienda Napoles, το βασίλειο του Escobar σε μία έκταση 20 τετρ. χμ. Στα σχέδια του ήταν κι η κατασκεύη ενός ναού σε αρχαιοελληνιλό στυλ, αλλά δεν ολοκληρώθηκε λόγω ...ανωτέρας βίας. Σήμερα, η Hacienda είναι ένα επισκέψιμο θεματικό πάρκο.
The Two Escobars (2010), μία τανία των Jeff Zimbalist και Michael Zimbalist. Ο Andres Escobar ήταν αρχηγός της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Κολομβίας και αμυντικός παίκτης στην Athletico Nacional, την ομάδα του Pablo Escobar. Πλήρωσε με τη ζωή του ένα αυτογκόλ στο ματς με την Αμερική που απέκλεισε τη χώρα του από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994.
Athletico Nacional και ξέπλυμα άφθονου μαύρου χρήματος. Ο Pablo Escobar προσκαλούσε τους ποδοσφαιριστές της ομάδας του στην επαυλή του και τους έβαζε να παίζουν σε "all star" παιχνίδια.
Το μοιραίο αυτογκόλ του Andres Escobar που του στοίχησε και τη ζωή του.
Μία αναπαράσταση, λίγο κιτς αλλά και γλαφυρή, του θανάτου του Pablo Escobar στη στέγη του σπιτιού όπου κρυβόταν, από την RTE TWO.