Ο πολυδιάστατος Μιρό (Ζουάν στα καταλανικά και όχι Χουάν όπως λανθασμένα αναφέρεται), θεωρείται μαζί με τον Πικάσο πατέρας της μοντέρνας ζωγραφικής. Τα παιδικά, σπιρτόζικα, ευφάνταστα σχήματα στους πίνακές του, με καθαρά βασικά χρώματα, συν μαύρο και άσπρο, έκαναν πολλούς να πουν ότι "ζωγράφιζε σαν παιδί, αλλά γεννήθηκε παππούς". Οι περισσότεροι τον κατατάσσουν στους Υπερρεαλιστές, ωστόσο οι γνώστες αρνούνται και αμφιταλαντεύονται μεταξύ σουρεαλισμού και αφηρημένης ζωγραφικής.
Γεννήθηκε στις 20 Απριλίου του 1893 στη Βαρκελώνη γι αυτό και ένα μεγάλο μέρος του έργου του επηρεάστηκε από την γραφική παραθαλάσσια πόλη και το ξεχωριστό ύφος της περιοχής. Ο πατέρας του ήταν ωρολογοποιός και η μητέρα του εργαζόταν ως χρυσοχόος, πράγμα που σημαίνει ότι είχε εκτεθεί στις τέχνες από νεαρή ηλικία. Κάποιες από τις δουλειές του χρονολογούνται από το 1901, όταν ο Μιρό ήταν μόλις 8 ετών. Στα 14 χρόνια του ξεκινά να φοιτά στην Εμπορική Σχολή και αργότερα στη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητές τους, Ουρχέλ και Χοσέ Πάσκο.
«Με την αυθόρμητη τεχνική του, ο Μιρό αποδεικνύει σε μια κοινωνία που όσο λιγότερο δημιουργεί τόσο περισσότερο παράγει ότι, αν η παραγωγή είναι συνώνυμη της εργασίας, η δημιουργία είναι συνώνυμη του παιχνιδιού»
Το 1911, έδωσε σοβαρή μάχη με μια τυφοειδή ασθένεια και βγήκε νικητής. Το 1912 γράφεται στη Σχολή Τέχνης Galí κι 6 χρόνια μετά, διοργανώνεται η πρώτη προσωπική του έκθεση στη Galleria Dalman, στη γενέτειρά του.
Τα έργα που δημιούργησε πριν από τη δεκαετία του 1920, βασίζονται σε ποικίλες επιρροές και διαφορετικές τάσεις που ακολούθησε ο Ζουάν Μιρό στον κόσμο της τέχνης. Συνήθιζε να χρησιμοποιεί πολλά φωτεινά χρώματα (κοινό γνώρισμα του Φωβισμού), προσθέτοντας παράλληλα πολλά σχήματα, τα οποία ήταν κοινά στην μορφή τέχνης του Κυβισμού. Οι ρωμαιοκαθολικές επιρροές του προήλθαν από τη λαϊκή παράδοση, την εκκλησία και την καταλανική τέχνη στην οποία είχε εκτεθεί από νεαρή ηλικία.
Μετακομίζοντας στο Παρίσι, ο Ζουάν Μιρό εκτέθηκε σε πολλές νέες μορφές τέχνης και νέους καλλιτέχνες, που προκάλεσαν αλλαγές στο ύφος που ακολούθησε κατά τη δημιουργία νέων έργων τέχνης. Μυήθηκε στον σουρεαλισμό και το 1921 έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση στο Παρίσι. Δεν κατάφερε ποτέ να ενταχθεί στον κύκλο των σουρεαλιστών, ωστόσο συνεργάστηκε με τον Μαξ Έρνστ, έναν από τους κορυφαίους σουρεαλιστές της εποχής. Ο μεγαλύτερος ίσως θεωρητικός του υπερρεαλισμού και ένα από τα ηγετικά στελέχη του, ο Αντρέ Μπρετόν, αναφερόμενος στον Μιρό δήλωσε πως "είναι ο περισσότερο σουρρεαλιστής από όλους". Το 1928, συμμετείχε σε μια ομαδική έκθεση σουρεαλιστών ζωγράφων στο Παρίσι, και αν και είχε δεχθεί πολλές επιρροές, διατήρησε το δικό του προσωπικό ύφος, και μια ξεχωριστή μορφή, στο μεγαλύτερο μέρος του έργου του.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ο Ζουάν Μιρό άρχισε να ασχολείται έντονα με το κολάζ. Αυτό τον οδήγησε να κάνει σουρεαλιστικά γλυπτά, δημιουργήματα όλα, αυτής της περιόδου. Εκείνη την εποχή ήταν πολύ επιρρεπής στο να πειραματίζεται με πολλές άλλες μορφές τέχνης και μέσα έκφρασης. Ορισμένα από αυτά είναι: η χαρακτική, τα χρώματα του νερού, η λιθογραφία, το παστέλ κ.α. Από την περίοδο αυτή, υπάρχουν 2 έργα που είναι τα πλέον διάσημα του Μιρό. Είναι 2 γλυπτά που εκτίθενται στην UNESCO στο Παρίσι. Είναι "το τείχος της σελήνης", και "το τείχος του ήλιου".
Το 1929 γνώρισε την Πιλάρ Χουνκόσα και παντρεύτηκαν. Απέκτησαν μια κόρη, τη Ντολόρες και 3 χρόνια μετά, γύρισαν στη Βαρκελώνη. Ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία και σχεδίασε κοστούμια για τα Ρώσικα Μπαλέτα Ντιαγκίλεφ. Με το ξέσπασμα του Εμφυλίου, το 1936, επέστρεψε στο Παρίσι με την οικογένειά του.
Για αρκετά από τα χρόνια που ακολούθησαν, ο Ζουάν Μιρό πειραματίστηκε με αρκετές μορφές τέχνης, και χρησιμοποίησε διάφορες μεθόδους, για να δημιουργήσει νέα έργα. Για τα επόμενα τριάντα χρόνια της καριέρας του, μεγάλο μέρος της δουλειάς του έγινε για να επιδείξει το ξεχωριστό στυλ του στην τέχνη, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να δημιουργήσει, ανεξάρτητα με το ποια μέσα επέλεγε για να δουλέψει.
Η γλώσσα του σώματος, και η φρεσκάδα που απεικονίζεται στα έργα του, ήταν μερικά από τα πιο γνωστά χαρακτηριστικά, τα οποία βρέθηκαν σε καμβάδες που δημιουργήθηκαν από τον Ζουάν Μιρό κατά το δεύτερο μέρος της καριέρας του.
Το 1975 δημιουργήθηκε το Ίδρυμα Ζουάν Μιρό στο Κέντρο Σπουδών Σύγχρονης Τέχνης στη Βαρκελώνη. Ο ίδιος ο Μιρό δώρισε στο ίδρυμα περίπου 5000 σχέδια του. «Με την αυθόρμητη τεχνική του, ο Μιρό αποδεικνύει σε μια κοινωνία που όσο λιγότερο δημιουργεί τόσο περισσότερο παράγει ότι, αν η παραγωγή είναι συνώνυμη της εργασίας, η δημιουργία είναι συνώνυμη του παιχνιδιού.» Τζούλιο Κάρλο Αργκάν.
Πέθανε το 1983 στην πόλη της Μαγιόρκα, σε ηλικία 90 ετών.
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο LIFO.gr το 2015 από την Α. Κολοβού. © LIFO 2015