Γεννήθηκα στη Ρόδο και μεγάλωσα στην Κάλυμνο. Το σχολείο ήταν απωθημένο μου. Ήταν πολύ κακή εμπειρία. Αυτό που θυμάμαι έντονα από τα παιδικά μου χρόνια είναι ότι τα παιδιά στην τάξη μου δεν με καλούσαν ποτέ στα πάρτι που έκαναν για τα γενέθλιά τους! Με είχαν στην απέξω.
Μέχρι τα 15 μου δεν ήθελα να βγαίνω από το σπίτι μου στο νησί, επειδή κάποιοι με κράζανε τόσο πολύ που είχα πάθει ψυχολογικό. Έλεγα, Θεέ μου κάνε να μην τους βρω μπροστά μου. Περισσότερο φοβόμουν μη με κράξουν μπροστά στους γονείς μου και τους κάνουν να αισθανθούν άσχημα. Η κακοποίηση που δέχονται όλα τα διαφορετικά άτομα στην Ελλάδα και ειδικά στην επαρχία είναι τρομερή. Τα ψυχολογικά προβλήματα που μαζεύεις ως παιδί δύσκολα τα ξεπερνάς. Και το μεγαλύτερο ποσοστό αυτοκτονιών σε άτομα νεαρής ηλικίας είναι μεταξύ λεσβιών και γκέι.
Με έχουν βοηθήσει οι γονείς μου. Πάρα πολύ. Όχι τόσο οικονομικά, αλλά ηθικά, με στήριξαν και με στηρίζουν. Μέχρι να φύγω απ' το νησί δεν ξέρανε, αλλά όταν το έμαθαν ήταν εκεί και με δέχτηκαν. Οι γονείς μου είναι πολύ καλοί άνθρωποι. Είναι εκεί αν πάθω κάτι και χαίρομαι πολύ κάθε φορά που τους βλέπω. Δυστυχώς, όχι συχνά.
Δεν μπορώ να πω πως είχα ποτέ πραγματικούς φίλους. Ίσως επειδή δεν έχω μείνει στο ίδιο μέρος για πολύ καιρό. Τώρα βέβαια στην Αθήνα αυτό αλλάζει. Για να δούμε...
Είμαι ζωγράφος. Έχω κάνει εκθέσεις ζωγραφικής, πουλάω έργα μου και με αυτό ζω. Τι θέλω να ξέρει κάποιος για μένα; Πως δεν κάνω κακό ποτέ, σε κανέναν.
Μ' αρέσει να ταξιδεύω. Και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μου αρέσει να μένω για λίγο σε κάθε μέρος και να μετακινούμαι. Μια βδομάδα εδώ, μια βδομάδα εκεί. Μου αρέσει πάρα πολύ να βγάζω φωτογραφίες τη φύση. Μ' αρέσει να βοηθάω με όποιο τρόπο μπορώ, μ' αρέσει να κουτσομπολεύω, μ' αρέσει να μαγειρεύω και να καλώ τους καινούργιους φίλους για φαγητό και να τους λέω ιστορίες από την παιδική μου ηλικία.
Παρόλο που είμαι από νησί, δεν μου αρέσει καθόλου η θάλασσα. Μ' αρέσει να βλέπω στεριά, βουνό, πράσινο, πέτρα.
Για τη Στρέλλα έμαθα τυχαία, είδα μια αγγελία στο μπαρ «Κούκλες» που ζητούσε κάποια για μια ταινία μεγάλου μήκους.Είπα, γιατί όχι; Δεν είχα καμία εμπειρία με σινεμά, κάμερες. Μάλιστα, κατά την προετοιμασία με πήγε η βοηθός του Πάνου, η Σοφία, σε ένα γύρισμα κάποιου φίλου της για να δω πώς είναι. Δεν είχα ιδέα. Η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν πως δεν με άφηναν να φάω γιατί φούσκωνα και δεν έμπαινα στα ρούχα.
Θυμάμαι την πρώτη φορά που με έβγαλε για φαγητό ο Πάνος ο Κούτρας για να μου ανακοινώσει ότι θα παίξω στην ταινία. Σκεφτόμουν «ωχ, έχει γούστο να θέλει τίποτα και δεν έχω καμιά διάθεση». Είχα ακούσει ότι οι σκηνοθέτες συνήθως ζητάνε σεξ απ' τις πρωταγωνίστριες. Μετά κατάλαβα ότι είναι όλα ψέματα. Οι πιο πολλοί σκηνοθέτες που ξέρω δεν γουστάρουν τις πρωταγωνίστριες. Με είχε πάει στον Δουράμπεη για ψαρικά -πανάκριβα- κι εγώ έτρωγα απ' όλα, έτρωγα κι έτρωγα, και κάποια στιγμή γύρισα και τα έβγαλα όλα σε έναν πανάκριβο εμετό. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι στη θάλασσα έπλεε μια καπότα που την τσιμπούσαν τα ψαράκια.
Η Στρέλλα είναι μία πολύ θαρραλέα και δυνατή γυναίκα. Συγχρόνως είναι και ένα πληγωμένο παιδί. Σ' αυτά νομίζω πως μοιάζουμε.
Έκανα μια ταινία ωραία, συμβολική, αλλά δεν θέλω να κάνω άλλη. Μακάρι να ανοίξουν τα μάτια των ανθρώπων και να βλέπουν μόνο τα ωραία πράγματα. Το πιο μεγάλο μου όφελος από την εμπειρία με την ταινία; Το ότι κατάφερα να πραγματοποιήσω ένα όνειρό μου, να με δει ο κόσμος και να με εκτιμήσει. Δεν έχω σκοπό να κυνηγήσω καριέρα ηθοποιού γιατί δεν είμαι. Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει.
Δεν ενθουσιάστηκα ούτε με την ταινία, ούτε με το Βερολίνο, ούτε με τη λάμψη της πρεμιέρας.Ο μεγαλύτερος ενθουσιασμός μου ήταν που από αγόρι έγινα αυτό που είμαι. Χωρίς να χαθώ. Οι πιο πολλοί που το κάνουν χάνονται από δουλειά, από οικογένεια, η κοινωνία σε κάνει σκουπίδι, ένα με το δρόμο. Ρίσκαρα τα πάντα για να το καταφέρω.
Η εικόνα μου με απασχολεί πολύ, θέλω να είμαι όμορφη, αυτό επεδίωκα από μικρή. Να είμαι μία όμορφη γυναίκα. Είμαι υπερήφανη γιατί κατάφερα να πραγματοποιήσω το όνειρό μου, να γίνω αυτή που θέλω.
Δεν ξέρω ακριβώς τι σημαίνει επιτυχία. Πάντα πίστευα πως επιτυχία είναι αυτό που βλέπουμε στην τηλεόραση όταν κάποιος παίρνει ένα βραβείο. Δεν έχω πάρει βραβείο. Ακόμα τουλάχιστον.
Στην Αθήνα δεν μ' αρέσει τίποτα. Περίμενα άλλα πράγματα κι είναι μια πόλη χωρίς έλεος. Βέβαια την ανακαλύπτω ακόμα. Περισσότερο μ' ενοχλεί το ότι το παράθυρο της κουζίνας και του μπάνιου βλέπει στο φωταγωγό. Σιχαίνομαι τους φωταγωγούς!
Για τα λεφτά μπορώ να κάνω τα πάντα, όχι όμως πορνό, οποιοδήποτε είδος. Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Δεν θα έκανα πορνεία, δεν θα πούλαγα ναρκωτικά.
Με γοητεύουν οι άνθρωποι που δεν χρησιμοποιούν βία και ειρωνεία για να πετύχουν. Είμαι πουριτανή. Ζυμώνω, φτιάχνω το δικό μου ψωμί, γιαούρτι. Καμιά φορά μ' αρέσει να με δέρνει η μοναξιά!
Πήγα κάποια φορά στην τράπεζα να ανοίξω λογαριασμό με 1.000 ευρώ και να βγάλω κάρτα. Η υπάλληλος που με εξυπηρετούσε μου είπε ότι δεν γίνεται γιατί η φωτογραφία μου στην ταυτότητα ήταν γυναικεία και το όνομα αντρικό - κάτι που μου επέβαλε ο νόμος να κάνω. Δεν ταυτίζεται μου λέει το όνομα με τη φωτογραφία. Ζήτησα να πάω στο διευθυντή, με πήγαν, κι αυτός ζήταγε να του πάω χαρτιά. Δίνω μία στην τσάντα και φεύγουνε όλα μα όλα απ' το γραφείο του, με είχαν κάνει έξαλλη. Έφεραν την αστυνομία και οι αστυνομικοί που ήξεραν του είπαν: «Εξυπηρετείστε αμέσως την κυρία!». Όταν τους λες «είμαι τρανς» πρέπει να το σεβαστούν βάσει Ευρωπαϊκού Δικαίου. Δεν συμβαίνουν αυτά στη υπόλοιπη Ευρώπη. Στο εξωτερικό περνάω απαρατήρητη.
Τι είναι για μένα ο Θεός; Αυτός που με έχει στηρίξει και δεν μου έχει στερήσει μια φέτα ψωμί.
Η ζωή με έμαθε «ψηλά το κεφάλι και δώσ’ του περπάτημα!».