— Πώς αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός; Ήταν ένα «κάλεσμα» που ένιωσες ή προϊόν επιλογής και ώριμης σκέψης; Από πολύ μικρή ηλικία θυμάμαι ότι ήταν αυτό που μου άρεσε να κάνω πιο πολύ απ' όλα. Ξεκίνησα από σκετσάκια στην πιλοτή της πολυκατοικίας μου, 6-7 χρόνων. Έχω έντονη την ανάμνηση μιας στιγμής από τότε, κάπου εκεί στον κήπο, όταν συνειδητοποίησα σαστισμένη τη μαγεία που μου προκαλούσε το θέατρο.
— Έχεις μεγάλη εμπειρία και από τα τρία μέσα (θέατρο, τηλεόραση, κινηματογράφος). Τι σου ταιριάζει περισσότερο και γιατί; Tο θέατρο. Μου αρέσει ο χρόνος που μου δίνει... Που ήσυχα μπορείς να δοκιμάσεις και να εμβαθύνεις, να το ευχαριστηθείς και να το απολαύσεις, όχι μόνο ως αποτέλεσμα αλλά και ως διαδικασία. Η γοητεία του σινεμά λειτουργεί αντίθετα. Έχει αυτή την ετοιμότητα, την έμπνευση που πρέπει να επιτύχεις για να είσαι αποτελεσματικός και δημιουργικός σε μια μόνο στιγμή.
— Τι απόλαυσες περισσότερο κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας; Tο γεγονός ότι μια πολύ μεγάλη ομάδα δημιουργικών ανθρώπων συναντιόμασταν κάθε μέρα στις 6:30 το πρωί και βάζαμε όλη μας την αγάπη και την ενέργεια για να φτιάξουμε μια όμορφη ιστορία, ελπίζοντας να ευχαριστήσουμε τον κόσμο...
—
— Είσαι εντάξει με τον εαυτό σου; Έχεις ανασφάλειες για την εξωτερική σου εμφάνιση; Χα, χα! Ωραία ερώτηση ! Ναι, εντάξει είμαι με την εξωτερική εμφάνιση. Μια χαρά! Για την εσωτερική, καμιά φορά, ναι, έχω ανασφάλειες. Αλλά, φυσικά, το να νιώθω όμορφη είναι κάτι που μου αρέσει.
— Είσαι άνθρωπος που «χάνεται» στον έρωτα ή είσαι από αυτούς που κρατούν μια «πισινή»; Πισινή στον έρωτα δεν γίνεται να κρατάς. Αν είναι αληθινός έρωτας, χάνεσαι...
— Παρακολουθείς όσα γίνονται τελευταία στην Ελλάδα; Όχι. Προσπαθώ να μην καταναλώνω ενέργεια με το να ασχολούμαι με σκέψεις που αφορούν την οικονομία και την πολιτική. Προσπαθώ στον ίδιο χρόνο να ησυχάζω, να διατηρούμαι διαυγής, αθώα και χαρούμενη. Με αυτό τον τρόπο πιστεύω πως κάποιος μπορεί να είναι πιο δημιουργικός κι έτσι να βοηθά τους άλλους σε σχέση με την ουσία και όχι μόνο σε σχέση με την ύλη. Όλη μας η αγωνία πια αφορά την ύλη. Αυτό πιστεύω πως σκοτώνει καθετί αληθινό βρίσκεται μέσα μας.
— Πώς σε επηρέασε η κρίση προσωπικά; Με επηρεάζει σε υλικό επίπεδο, πράγμα το οποίο με κάνει πιο δυσκίνητη σε πολλά πράγματα στην καθημερινότητα. Είναι όλα μετρημένα πια. Αλλά εσωτερικά δεν με επηρεάζει καθόλου. Είναι, νομίζω, θέμα οπτικής και κοσμοθεωρίας. Θυμάμαι μια φορά στην Ινδία που βρέθηκα σε μια καλύβα μιας οικογένειας με οκτώ παιδιά. Είχαν ελάχιστο ρύζι για να φάνε όλοι. Το έβαλαν σε ένα πήλινο πιάτο και μου το πρόσφεραν με ένα μεγάλο χαμόγελο. Αγάπη μας λείπει. Όχι λεφτά. Τώρα τελευταία είμαι οπαδός ενός τραγουδιού που λέγεται «Αll you need is love». To ξέρεις; Μακάρι να μπορούσα να το τραγουδήσω σε όλους τους αναγνώστες.
— Είσαι πολιτικοποιημένη; Όχι, καθόλου.
— Δεν ψηφίζεις, δηλαδή; Μικρότερη δεν ψήφιζα. Τώρα προσπαθώ. Αν τύχει να αντιληφθώ κάποια αληθινή και καθαρή πρόθεση για προσφορά στον τόπο από κάποιο πολιτικό πρόσωπο -πράγμα σπάνιο, για να πω την αλήθεια- ναι, θα ψηφίσω.
— Πες μου με δύο φράσεις για τι μιλάει η ταινία. Είναι μια ερωτική ιστορία και μια ιστορία για τη μοναξιά. Πώς μπορεί να είναι μια ζωή όταν τη μοιράζεσαι μέσα σε μια σχέση και πώς όταν βιώνεις την ελευθερία, αλλά ταυτόχρονα και τη μοναχικότητα.
— Γιατί να τη δούμε; Γιατί είναι μια πολύ όμορφη ταινία, που σε κάνει να αισθάνεσαι, να γελάς, να κλαις και να ονειρεύεσαι. Γιατί είναι μια ταινία που φτιάχτηκε με αγάπη και αλήθεια, και αυτό το νιώθεις όταν τη βλέπεις.
— Πώς ένιωσες όταν την παρακολούθησες ως θεατής; Στην αρχή, όταν διάβασα το σενάριο, μου άρεσε πάρα πολύ. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, όμως, κινδυνεύεις να χάσεις πράγματα λόγω συνθηκών, να γίνουν δηλαδή εκπτώσεις. Όταν την είδα στην αίθουσα, ένιωσα ακριβώς όπως όταν διάβασα το σενάριο. Και αυτό δεν μου έχει ξανασυμβεί.