Περίμενες εσύ ποτέ ότι οι καλλιτέχνες της πίστας θα γέμιζαν στάδια;
Όταν δεν πάει το βουνό στον Μωάμεθ, πάει ο Μωάμεθ και πετάει γαρίφαλα. Σήμερα, που η πίστα φαντάζει μακρινή για τα ήθη του μέσου απολυμένουή άνεργου, το «ευέλικτο πρώην ακριβό δυναμικό» που ακούει στο όνομα «καλλιτέχνες της πίστας» σκαρφαλώνει στις κερκίδες και νοηματοδοτεί εκ νέου τη ρήση «άρτος και θεάματα», χωρίς άρτο και με φτηνό εισιτήριο. Πάντως, στάδια γέμιζαν και στο πιο πλουσιοπάροχο παρελθόν, αν και όχι αμιγώς από καλλιτέχνες πίστας, όπως το 1983 από τον Νταλάρα και τον Σαββόπουλο, αλλά και το 2002 (το ΣΕΦ) από τον Μπιθικώτση. Βεβαίως, οι περιπτώσεις ήταν διαφορετικές από αυτή του Φοίβου. Ήταν συναυλίες ειδικού περιεχομένου. Όμως και τότε συμμετείχαν αστέρες της πίστας.
Αποτελεί αυτό μια ένδειξη ότι πεθαίνουν ο ιπίστες και ψάχνουν άλλες διεξόδους;
Το πλαστικό κάθισμα ή η όρθια συναυλιακή στάση δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τη συφοριασμένη μεταμεσονύχτια συμπεριφορά της λυμένης γραβάτας και του ηρωικού ζεϊμπέκικου εν μέσω καπνού και αλκοόλ. Η συναυλία του Φοίβου μου θυμίζει περισσότερο το κύκνειο μουσικό άσμα ενός βαλκανικού ντεμέκ εκσυγχρονισμού και μιας αποτυχημένης περεστρόικας.
Οι 4.000.000 πωλήσεις έχουν να μας πουν κάτι για την ποιότητα του συνθέτη;
Ό,τι κάνει επιτυχία δεν είναι τυχαίο. Επίσης, ανάμεσα στα εκατοντάδες τραγούδια του βρίσκουμε μερικά ωραία λαϊκά, όπως το χασάπικο «Χαμένα» της Γαρμπή.
Κατά τη γνώμη σου, πού έγκειται το ταλέντο του Φοίβου; Θα τον έλεγες λαϊκό συνθέτη;
Έπιασε τον ρυθμό της εξατομικευμένης συμπεριφοράς, του ηττημένου (ερωτικά) άνδρα και της γκόμενας αιγαιοπελαγίτικης αισθητικής. Λαϊκός είναι με την έννοια του ότι διείσδυσε σε ευρύ κοινό, όχι με την έννοια των μέσων που χρησιμοποίησε.
Γιατί, ενώ είχε τόσο μεγάλη επιτυχία, δεν κατάφερε ποτέ να δημιουργήσει συναισθήματα λατρείας; Ήταν περισσότερο κάτι σαν εταιρεία;
Ενίσχυσε και ο ίδιος το μοντέλο που θέλει τον τραγουδιστή -και όχι τον δημιουργό- στο κεντρικό κάδρο. Είδατε μαρκίζα ποτέ με το όνομά του ή τον ίδιο να παίζει σε πίστα;