Διαβάζοντας τις αναλύσεις για την πρώτη ατομική έκθεση του Τεό Μιχαήλ, καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για «τα φετιχιστικά θέλγητρα της σκηνοθετημένης αναπαράστασης για την ανθρώπινη συνείδηση», «οργιαστικούς μεγακόσμους», και «εικόνες που πλέουν ακυβέρνητες σε γαλαξιακά επίπεδα». Εμάς απλώς μας άρεσαν τα έργα του που θα δούμε στην πρώτη του ατομική έκθεση που ξεκινά στην Γκαλερί AMP στις 8 Οκτωβρίου. Από τις απαντήσεις του 31χρονου καλλιτέχνη, που ζει μόνιμα στο «Hackney Beach», όπως λέει ο ίδιος χαριτολογώντας, και ετοιμάζεται να μετακομίσει μόνιμα στο Μεξικό, καταλαβαίνουμε πόσο δίκιο έχει το δελτίο Τύπου όταν αναφέρει ότι «Ο Μιχαήλ οδεύει προς μια επικοινωνία δίχως κώδικα».
Πώς προέκυψε η πρώτη σου ατομική έκθεση στην AMP;
Αυτό θα ήταν καλή ερώτηση, αν το AMP ήταν μπουζούκια.
Πώς διάλεξες για τίτλο της έκθεσής σου το «Smoke from the edge of the Known»;
Διάλεξα έναν τίτλο ανάμεσα σε διάφορους άλλους. Για παράδειγμα, You fucked my myth, Revolution of doubt, Unknown Knowns, The Sceptic and the Arab, Undercover Rationalism...Τελικά, επέλεξα έναν αρκετά περιγραφικό, αλλά κυριολεκτικό τίτλο. Σε πολύ κακά ελληνικά smoke from the edge of the known είναι η διαπίστωση ότι οι δυνατότητές μας ουσιαστικά φτάνουν ως έναν συγκεκριμένο βαθμό. Με λίγα λόγια, όσο εξελισσόμαστε, τόσο μεγαλώνει το άγνωστο. Επίσης, ήθελα να θυμίζει sci-fi λογοτεχνία, καθώς είναι στοιχείο-κλειδί της δουλειάς μου.
Η δουλειά σου έχει χιούμορ, αλλά χαρακτηρίζεται κι από παιδικότητα. Είναι κάτι που γίνεται επίτηδες;
Tι εννοείς παιδικότητα; Είναι σίγουρα κάτι που ακούγεται παραπλανητικό και που μαλακώνει τον κάπως αιχμηρότερο χαραχτήρα της δουλειάς μου. Βασικά, η λέξη «παιδικότητα» μπαίνει στην ίδια κατηγορία με τη λέξη «μωράκι» και «γλυκούλης». Περισσότερο με ενδιαφέρει το γελοίο. Και αυτό είναι συνειδητό. Και δεν έχει να κάνει με αντιδραστικότητα, αλλά με το είδος σχολιασμού που με ενδιαφέρει, το οποίο είναι φουλ κυνικό.