Πριν από λίγες μέρες, την ίδια ώρα που ο ελληνικός Τύπος φούσκωνε τις φυλλάδες του με πολύχρωμα αφιερώματα για το Μάη του '68, η αριστερή ελληνική διανόηση έχασε έναν από τους κορυφαίους, στοχαστικούς εκπροσώπους της, τον Άγγελο Ελεφάντη. Γεννήθηκε το 1936 στο Νεοχώρι Ευρυτανίας. Πάππου προς πάππου, η καταγωγή του ήταν από αυτό το όμορφο κομμάτι της Ευρυτανίας. Μετακομίζει στην Αθήνα το 1948 όταν ο στρατός εκκενώνει ολόκληρο το χωριό. Τελειώνει τη βασική του εκπαίδευση στο γυμνάσιο Χαλανδρίου και συνεχίζει τις σπουδές του στη Νομική Αθηνών. Εντάσσεται τότε στη νεολαία της ΕΔΑ. Με το πτυχίο της Νομικής ξενιτεύεται -όπως έκαναν πολλοί αριστεροί Έλληνες διανοούμενοι εκείνη την εποχή- στο Παρίσι, όπου ζει τη δεκαετία 1964-1974. Σπουδάζει κοινωνιολογία στη Σορβόννη και ιστορία στην Ecole Pratique des Hautes Etudes.
Με την πτώση της χούντας επιστρέφει. Από το Μάιο του 1976 ήταν μέλος της σύνταξης και στη συνέχεια, από το 13ο τεύχος μέχρι και το θάνατό του, διευθυντής και εκδότης του περιοδικού «Ο Πολίτης». Μετέχει ενεργά στο χώρο της Αριστεράς ως συγγραφέας, αρθρογράφος στην «Αυγή» και στην «Εποχή», και σαν πολιτικός του Κ.Κ.Ε Εσωτερικού από το 1987 καθώς και του ΣΥΡΙΖΑ, με τον οποίο κατεβαίνει υποψήφιος το 2004. Χαρακτηριστική είναι η συμβολή του στο να καταλαγιάσει η μεγάλη έξαρση του εθνικισμού στις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν πρωτοεμφανίσθηκε ο παραλογισμός με την ονομασία της FYROM.
Η μεγάλη προσφορά του, όμως, ήταν αδιαμφισβήτητα ο «Πολίτης». Η πολυετής έκδοσή του, παρά τις οικονομικές δυσχέρειες και την ακατάστατη (ανάλογα με τις εποχές) περιοδικότητά του, καθιστά τον «Πολίτη» σημείο αναφοράς για τον πολιτικό προβληματισμό και τις ιδεολογικές ζυμώσεις της λεγόμενης ανανεωτικής Αριστεράς. Η συνύπαρξη μιας συγκεκριμένης οπτικής με πάμπολλες θεωρητικού τύπου προσεγγίσεις διαμόρφωσαν την εικόνα ενός ανοικτού εντύπου, με ευρύτερο πολιτισμικό ενδιαφέρον.
Στα παλιά γραφεία του περιοδικού, στην Οδό Κέκροπος στην Πλάκα, ο Ελεφάντης περνούσε ώρες διαβάζοντας εφημερίδες του συντηρητικού χώρου, προσπαθώντας να καταλάβει πώς σκέφτονται οι ιδεολογικοί «αντίπαλοί» του. Ήταν ένας επαναστατικός πυρήνας συζήτησης και σκέψης που άνοιξε δρόμους για εκατοντάδες δημοσιογράφους, πολιτικούς, συγγραφείς, σκεπτόμενους ανθρώπους. Γνήσιος αγωνιστής της σύγχρονης εποχής, δήλωνε διαρκώς παρών σε όλες τις μεγάλες κινητοποιήσεις. Παράλληλα, όμως, ήταν απλός και γήινος. Μαγείρευε μακαρονάδες για τη συντακτική του επιτροπή, άπλωνε τραχανά και φύτευε πατάτες στο σπίτι του στο Μετς. Ποτέ δεν ακούστηκε πως έχει χρήματα και η αλήθεια είναι ότι δύσκολα αντιμετώπισε τις δυσοίωνες εξελίξεις στην υγεία του τον τελευταίο καιρό. Πέθανε την Τετάρτη 28 Μαΐου, αφήνοντας πίσω του δύο παιδιά, τον Νικόλα που ζει στη Γαλλία και την Άννα από το γάμο του με τη Μαριάννα Δήτσα, και ένα σπουδαίο, χειροπιαστό έργο που θα αποτελέσει αντικείμενο μελέτης για τον σύγχρονο αρθογράφο και ερευνητή.