Το τραγούδι «Εξωτικό Χαρμάνι» βγήκε πρώτο στο Jumping Fish της Cosmote και στο αμερικανικό Balcony t.v. Γιατί πιστεύεις ότι έχει κάνει τόσο γκελ;
Νομίζω ότι όλοι θεωρούμε πως αξίζουμε καλύτερα πράγματα όταν αδικούμαστε – και άλλωστε καλό είναι να λέμε ότι αξίζουμε για να το ακούμε κι εμείς οι ίδιοι! Γενικά, νομίζω ότι είναι ανάλαφρο τραγούδι και ταιριάζει σε όλα τα γούστα. Το Jumping Fish το ανέδειξε με τον καλύτερο τρόπο γιατί παίχτηκε και παίζεται στα ραδιόφωνα και έτσι έγινε ακόμα πιο προσιτό και αγαπημένο.
Μήπως τώρα με την κρίση έχει αυξηθεί το συναίσθημα της νοσταλγίας και η εξιδανίκευση παλιότερων εποχών;
Πιστεύω πως απλώς μας βγήκαν κρυμμένα συναισθήματα και ανάγκες. Σίγουρα κοιτάμε πίσω στα περασμένα –τα οποία τελικά δεν είναι και πολύ πίσω–, στην περίοδο που όλα ήταν πιο εύκολα και πιο ανέμελα.
Είσαι και στην προσωπική σου ζωή ρετρό;
Έτσι μου λένε. Μου αρέσουν τα λουλούδια, οι παλιές μουσικές, τα ρομαντικά ραντεβού, οι αναπάντεχες εκπλήξεις. Λατρεύω τον παλιό κινηματογράφο αλλά και τις νέες ταινίες με ρετρό αισθητική και έξυπνη φωτογραφία.
Σε ποια δεκαετία θα ήθελες να ζεις;
Μια χαρά είναι η δεκαετία μας. Με τις δυσκολίες, τις χαρές και τις λύπες της!
Ποιες είναι οι μουσικές σου επιρροές; Πώς γεννήθηκε το συγκρότημα;
Είναι πάρα πολλές οι μουσικές επιρροές, από τη δεκαετία του ’20 μέχρι το ’80. Μπλουζ, τζαζ, μουσικές της Belle Époque της Αθήνας, αλλά και ροκ, ρεμπέτικο, ελαφρό λαϊκό, τι να πρωτοδιαλέξω! Έχω κάτι απ’ όλα μέσα μου. Το συγκρότημα γεννήθηκε από την ανάγκη να εξελίξουμε ένα τρίο που είχαμε με κιθάρα, πλήκτρα και φωνή, με το οποίο παίζαμε διασκευές! Θέλαμε να το μεγαλώσουμε με σκοπό να βάλουμε και το δικό μου υλικό.
Ποιους θεωρείς τους μεγαλύτερους ως τώρα σταθμούς σας;
Κάθε φεστιβάλ, κάθε καινούργια εμπειρία, κάθε live είναι και ένα βήμα. Τώρα με τον δίσκο και την ανάδειξη του κομματιού, όμως, είναι μεγαλύτερα τα βήματα. Κάθε μέρα μάς μαθαίνει και περισσότερος κόσμος και η μουσική μας αγαπιέται.
Τι ετοιμάζετε τώρα;
Ετοιμάζουμε βιντεοκλίπ, καινούργιο άλμπουμ και ένα πολύ όμορφο live με το οποίο θα καλωσορίσουμε το καλοκαιράκι, αυτήn τη φορά με δύο κιθάρες, Στο Tin Pan Alley, στο Μοναστηράκι, την Παρασκευή 23 Μαΐου!
Πώς βλέπεις τα πράγματα στον ελληνικό δισκογραφικό χώρο;
Ελπιδοφόρα τουλάχιστον… Πολλή δουλειά, πολλά ενδιαφέροντα ακούσματα, διαφορετικοί ήχοι, τα συγκροτήματα φτιάχνουν μουσικές στο «σπίτι» τους και είναι συχνά εξίσου καλή η δουλειά με αυτήν ενός επαγγελματικού στούντιο, αλλά με περισσότερο μεράκι και δημιουργικότητα. Είναι μεγάλο προνόμιο που εν μέσω κρίσης μας δίνεται η δυνατότητα να δοκιμάζουμε έτσι τις δυνάμεις μας, τις αντοχές και το στομάχι μας. Τώρα δεν το καταλαβαίνουμε γιατί όλο αυτό είναι ιδιαίτερα κουραστικό, καθώς όλα περνάνε από τα χέρια μας, αλλά αργότερα αυτή θα είναι η προίκα μας.